Maserati Spyder Cambiocorsa (2002)

Onze Oosterburen hebben een legale oplossing voor Nederlanders die even hard willen rijden: de 'Oberhausen-straight'. Iets meer dan een uurtje toeren over de A12 en we zijn er. Een mooi, redelijk leeg stuk asfalt vanaf de grens bij Arnhem tot aan het Duitse Oberhausen. Hier kunnen we het ware potentieel van deze cabriotopper 'ns uitproberen.
Eerst de kap naar beneden. Uiteraard is dat een fluitje van een cent. Eén druk op de knop en het linnen wordt in luttele seconden keurig opgeborgen onder een kap achter de cockpit. Even lopen we om 'onze' bolide heen. De wat ingetogen, gedistingeerde lijnen van de Spyder kunnen wel bekoren. Doodzonde alleen dat Maserati die aparte achterlichten van de 3200 GT heeft vervangen door een stel doorsnee exemplaren. Het interieur van de Italiaan is bijzonder fraai en stijlvol. Klassiek, maar toch modern. Natuurlijk ontbreekt het karakteristieke klokje niet, midden op het dashboard.
De 4,2 liter V8 in de Maserati stelt ons 390 pk en 451 Nm ter beschikking. Aan het begin van de Autobahn-oprit zetten we de Spyder neer. De weg is vrij. We schakelen de eerste versnelling in en tellen af. Drie, twee, één, go! De Maserati heeft heel even moeite met de krachten op de achterwielen. De tractiecontrole ASR is dan wel ingeschakeld, maar de Cambiocorsa staat in de stand 'sport'. Dat zorgt voor sneller schakelen en een stuggere afstelling van de schokdempers. Bovendien wordt daardoor een beperkte mate van wielslip toegestaan. Gevolg: twee dikke strepen op het asfalt en de geur van brandend rubber in de neus. Al snel herpakt de Spyder zich. Een tikje tegen de rechterflipper achter het stuur en klang! – de bak schakelt in een kwartseconde naar twee. Niet heel soepel, maar wél supersnel en bruut. Een échte racebak, die met een computer wordt bediend. Net als in de Formule 1. In no-time (precies 5,0 s) zitten we op de 100 km/h. We trekken genadeloos door. Bij het stijgen van de snelheid wordt de grommende V8 van de Spyder steeds meer vergezeld van andere sensaties. Alle zintuigen worden geprikkeld als het richting de 200 gaat. Het landschap aan weerskanten van de weg vervaagt tot flitsende strepen, het asfaltlint voor onze neus wordt beangstigend smal. En dan natuurlijk het windgeruis om je oren. Wat een kick! De 200 km/h wordt in een onbeschoft rappe 16,3 seconden bereikt. Een windscherm is voor de Spyder een optie van zo'n € 668, maar je kunt best zonder. De voorruit hangt behoorlijk ver naar achteren (oppassen bij het instappen!), waardoor je ook zonder windstop goed beschut zit. Die 283 km/h die voor de Spyder als top in de boeken staan, nemen we voor waar aan. Tijd om te remmen. De Maserati vertraagt als een beer, al is het sponzige pedaal voor verbetering vatbaar.
Het onderstel van de Maserati heeft een mooie, speelse balans. De neus reageert scherp en direct en door het surplus aan vermogen op de achterwielen kun je 'm prachtig bespelen met het rechterpedaal. Al vergt dat wel de nodige rijkunst van de bestuurder. Als je denkt even lekker het ASR uit te schakelen om een potje te gaan gummen: pas op, kijk uit! Een beetje te veel gas en de listige kont gaat een geheel eigen leven leiden. Oefen je daar echter een beetje mee, dan is het heerlijk spelen met de Maserati. Mede door de met zes verzetten uitgeruste Cambiocorsa, die bij écht gas geven automatisch op de stand 'supersport gaat' en vervolgens supersnel z'n werk doet. Ook bij het terugschakelen, wanneer het systeem een perfect gedoseerde portie tussengas geeft. Wat 'n bak! Jammer alleen dat de schakelhendels achter het stuurwiel (rechts voor op, links voor terug) niet meedraaien. Daardoor moet je soms in een bocht één van je handen van het stuur halen om te schakelen.
Tja, en dan de vraag. Willen we de Spyder in onze stal opnemen? En komen daarbij ook nog praktische overwegingen om de hoek? Hij blinkt niet uit door een grote kofferruimte, maar zo'n 300 liter is best genoeg voor een weekendje weg. De uitrusting laat weinig te wensen over, met front- en zijairbags, rolbeugel en een stabiliteitscontrolesysteem. Vreemd dat de Maserati standaard niet geleverd wordt met een alarmsysteem.
Wat wél als storend zou kunnen worden ervaren, is het feit dat de Maserati niet oersolide aanvoelt. Een rammeltje hier en een trillinkje daar, zijn 'm niet vreemd. Aan de andere kant: dat past wel bij z'n hitsige karakter. Ons autohart klopt inderdaard sneller voor de Spyder.