Lamborghini Huracán Evo STO - Test

‘Revven! Wilt u revven? Weet u wat dat is? Gasgeven!’ Je moet het de jeugd nageven, het enthousiasme voor auto’s vlakt niet af. Wie denkt dat de jongeren van nu alleen maar geïnteresseerd zijn in social media en games moet een keer een dagje in een dikke Lambo rijden. Het indrukwekkendst is nog dat jongens van nog geen tien jaar de auto benaderen als ik stop bij een wegrestaurant en meteen weten wat het is: geen Lamborghini, geen Huracán, nee ze noemen hem meteen STO. Of om precies te zijn: “Wooow, de STO.” Dat is nog eens autokennis. Uiteraard worden er meteen smartphones getrokken, want pics or it didn’t happen. Veel motoren zijn stationair begrensd tot iets van 4.000 tpm, maar niet dit brulbeest, dat ook stilstaand graag laat horen waar hij toe in staat is.

UITZWAAIEN

Speciaal voor deze auto is Lamborghini een nieuwe samenwerking aangegaan met Akrapovic, de Sloveense uitlatenfabrikant die flink aan de weg timmert. Het resultaat mag er zijn. Niet geremd door turbo’s vreten de explosies in de tien cilinders zich een weg naar buiten, zodat omstanders een gehoorbeschadiging kunnen oplopen, als ze van schrik niet al ten prooi zijn gevallen aan hartritmestoornissen. De Italiaan klinkt zoals hij eruit ziet: woest en onbehouwen.

De STO is een uitzwaaimodel voor de Lamborghini Huracán, die inmiddels alweer zeven jaar onder ons is. Hij maakt van de auto een product dat we bij het moderne Lamborghini nog niet eerder zagen. Ja, er waren al eerder iets scherpere, meer lichtgewichtversies. Zo kenden we bij de Gallardo de Superleggera en vóór de facelift van de Huracán was er de Performante, maar de STO gaat veel verder. Zijn naam staat voor Super Trofeo Omologato, wat verwijst naar de raceversies van de Huracán. Het resultaat lijkt op wat een GT3 RS is voor de Porsche 911. De STO heeft in tegenstelling tot de Performante achterwielaandrijving, en alles wat niet noodzakelijk werd geacht, is verdwenen. Naar wens krijg je nog wel airco en multimedia, maar er zijn geen bekerhouders, geen vakjes voor je telefoon en geen vakken in de deur. Zelfs de kleine kofferbak in de neus is verdwenen. Je kunt de volledige voorkant eventueel verwijderen door twee schroeven los te maken, en dan vind je een vakje waar net een racehelm in kan. Zo kon de neus aerodynamisch worden verbouwd om plaats te maken voor luchtgeleiders die extra downforce leveren. De sleuven aan de zijkant, de grote diffusor aan de achterkant en de vinnen op de motorkap dienen eveneens voor meer neerwaartse druk, net als de gigantische achterspoiler, die handmatig te verstellen is. Dit betekent dat je geen achterruit meer hebt en als een Formule 1-coureur in de kleine zijspiegeltjes moet loeren of je wordt achtervolgd. Veel delen werden vervangen door koolstofvezel, de wielen zijn van magnesium en de ramen zijn dunner. Het resultaat is 1.339 kilo en daarmee is dit bijna een vlieggewicht.

Onderhuids veranderde er ook één en ander, met dikkere stabilisatoren en meer spoorbreedte. De auto kreeg ook vierwielsturing voor stabiliteit en scherpte. Het resultaat is voor Lamborghini van een nieuw niveau. De auto is extreem scherp en bijterig en krimpt om je heen. Het onderstuur waar je in de vierwielaangedreven versies tegenaan loopt als je bochten gaat uitwringen, is weg. De turn-in is al scherp en als je je gas wat laat vieren, draait de auto extreem om zijn as. Een beetje gas bij en overstuur is dichtbij, maar wel zo dat je de auto perfect een bocht uit kunt lanceren. De motor is niet minder dan waanzinnig. Ja, de directe concurrentie van Ferrari en McLaren heeft tot wel 125 pk meer, maar dat ‘gebrek’ aan vermogen missen we geen moment, terwijl we bij elke acceleratie atmosferisch akoestisch genot ervaren.

De automaat met dubbele koppeling is supergoed en alert. Op hoog tempo laat de de Trofeo-stand zich gelden. Meteen voel je de extra scherpte in het stuur door de magnetische dempers die zich aanpassen, samen met de snellere schakelacties en nóg fellere sound. Het verschil boven de 200 km/h is fors. De neerwaartse druk helpt hier veel bij, we hebben 50 procent meer dan in de Performante. De auto zuigt zich tegen het asfalt, wat we niet alleen merken aan de stuurreacties, maar vooral bij het remmen. De manier waarop hij zich vastbijt bij 250 km/h+ is onwerkelijk en raceautowaardig. We vertragen zo bizar goed dat dit in combinatie met de stuurreacties veel vertrouwen biedt om hard te gaan.

KWAJONGEN

Niet dat remmen vaak nodig is; mensen horen je immers wel aankomen. De V10 is vanaf 4.000 tpm zo ontzettend luid, dat een medepassagier je niet meer kan verstaan en omstanders de heuvels in vluchten. Zelden maakte een auto zo de kwajongen in ons los. Je voelt een soort ondeugende schaamte iedere keer als je de motor naar de toerenbegrenzer jaagt en opschakelt. Want, wát ís het leuk dit. Sorry buren, sorry vluchtende koeien ... We genieten zolang het nog kan.

Besef wel dat de auto wat eendimensionaal is: echt alles is opgeofferd voor de ultieme rijbeleving. Comfort is er niet, en op lange afstanden word je horendol van het geluid. Een leuke roadtrip naar de Alpen vergt nogal wat van lijf, leden en trommelvliezen, maar dat tekent ook het lef van Lamborghini, dat een keer voluit durfde de gaan met de STO.

De vanafprijs van € 380.000 (reken op nog een krappe ton erbij voor leuke sportieve extra’s, meer carbon spul en een lekker kleurtje) is in dit segment geen bezwaar en hij is gelukkig niet gelimiteerd. Goed nieuws voor spotters, die het nu gemakkelijker hebben dan ooit: binnen een straal van tien kilometer hoor je de STO altijd aankomen.