Hulst-Heinkenszand per Ford Focus ST - De Dijk

In mijn verbeelding zie ik de startofficial aftellen. Ik schakel de eerste versnelling in en druk op ‘ok’ om de launch control te activeren. Gaspedaal naar be neden, het toerental wordt afgeregeld op 3.500. Drie, twee, één … go! Alle 420 newtonmeters worden op de voorwielen losgelaten en met een minimale fractie wielspin schiet de Focus ST uit de blokken. In no time beweegt de naald van de toerenteller richting de maximale 6.500 tpm. Snel en trefzeker is de handbak in het volgende verzet te rammen. Gelukkig maar, want als het te lang zou duren of als het toerental te ver terug valt, heeft de turboviercilinder de neiging om even in te zakken. In zijn ideale werkgebied blijft de 2,3-liter er echter vrolijk aan sleuren. De neus zoekt daarbij een beetje van links naar rechts, mede het gevolg van het fanatiek werkende elektronische sperdifferentieel.

Niets om je zorgen over te maken: de Escort, telg van een merk met een rijke rallygeschiedenis, raakt er niet door uit balans. Op zoek naar maximale grip voorziet hij je gewoon van alle benodigde informatie over het asfalt. “250, haaks links rond, into medium rechts” hoor ik de denkbeeldige navigator roepen. In de ankers en terug naar twee. De uitlaat knettert luid, terwijl het motormana gement een gedoseerde portie automatisch tussengas geeft. Dankzij de directe besturing – al voelt deze wat kunstmatig aan – is de ST trefzeker linksaf te gooien. De 235 millimeter brede Michelins klauwen in het asfalt en meteen kan het gas er weer op.

VEEL RICHTINGWISSELS

We bevinden ons even ten noorden van Hulst, waar in en rondom de Pauluspolder vroeger een aantal klassementsproeven werd uitgezet voor het voor het NK meetellende rallyevenement. De wirwar aan dijken die kriskras door dit deel van Zeeuws-Vlaanderen loopt, is een overblijfsel uit de periode dat de Deltawerken het land nog niet beschermden tegen de stormvloeden van de Westerschelde. Thans verbinden de kronkelwegen op de dijken en eronderlangs de boerderijen en buurtschappen met elkaar. Het zorgt voor een ongekend stuurfeest. Wie net als een rallyequipe een beetje handig is met navigeren, knoopt de ene na de andere dijk aan elkaar vast (soms kun je op een dijkkruispunt wel drie of vier kanten op) en kan zodoende vele tientallen kilometers genieten. Relatief ongestoord bovendien, want weg van de toeristen is dit deel van Zeeland bijzonder rustig. Uiteraard is het uitkijken voor lokaal verkeer, zeker doordat de wegen niet al te breed zijn en hier en daar omzoomd worden door bomen.

Koersend over onder meer de Langendamsedijk, Havendijk, Margaretsedijk, Vogeldijk en Roverbergsedijk denk ik terug aan de twee keer dat ikzelf de Rally van Hulst reed. De proeven hier kenmerkten zich door veel richtingwissels en diverse dijk-op-dijk-afpassages. Er zat zelfs een stuk onverhard in, en warempel: boven op de Boudelodijk vinden we dit gravelpad terug. Het rallygevoel is nu compleet. Helemaal in de Focus ST, die je van bocht tot bocht continu opzweept om lekker te accelereren en laat en hard in de remmen te gaan.

In de sportstand zijn de adaptieve dempers behoorlijk hard. Niettemin biedt het onderstel altijd voldoende absorptievermogen en vertrouwen op dit soort uitdagend terrein. Bij Kloosterzande maken we een lus westwaarts, over onder meer de Zoutedijk en de Koningsdijk en terug over de Drogendijk. Richting Perkpolder, waar vroeger het servicepark van de rally was, verandert het karakter.

Eén van de klassementsproeven liep hier langs onder meer de Zeedijk, waar de snelheid in de lang gerekte, goed overzichtelijke bochten richting de 160 km/h ging. Dat zou de 280 pk sterke ST best willen, maar ik houd zijn teugels strak aangespannen en beperk me tot de herinnering aan dit waanzinnig snelle deel van het parcours. Rustig rijden we langs het voormalige veerterrein en volgen we de Zeedijk en later de Kanaaldijk, naar Terneuzen. Met het raam open ruik je de zilte lucht en hoor je de meeuwen krijsen. Hier en daar torent een volgeladen containerschip boven de dijk uit, op weg naar de haven van Antwerpen.

ZUID-BEVELAND

In Philippine voeden we het Zeeland-gevoel met een pan mosselen, daarna maken we via de Westerscheldetunnel de oversteek naar Zuid-Beveland. Een microklimaat creëert hier gunstige omstandig heden voor fruitteelt, opnieuw een ander uitzicht. We hebben het gebied van de Rally van Hulst verlaten, maar de wegen tussen Borssele en Nisse doen er amper voor onder. De Hollepoldersedijk, Groenedijk, Brilletjesdijk en Notenboomdijk zijn een niet te versmaden toetje, waarop de Ford Focus ST zijn lakkleur Orange Fury voor een laatste keer eer aan kan doen.

Bij Heinkenszand zit het er helaas op. Terwijl we de A58 op draaien, zingt Paskal Jakobsen van Bløf zacht in ons achterhoofd: “Hier aan de kust, de Zeeuwse kust. Waar de zomer onbewust met een rotgang wordt genoten.” We snappen hem wel.