Test: Honda S2000 (2002)

Toen Honda de S2000 twee jaar geleden introduceerde, waren we laaiend enthousiast. Nu, ruim twee jaar later, zijn we eigenlijk nog net zo verliefd als toen. Ons testexemplaar is uitgevoerd in de nieuwe kleurencombinatie 'Nürburgring blue metallic', met een blauwe in plaats van een zwarte softtop, zoals bij alle overige kleurencombinaties. Honda meldt in Ìt begeleidende persbericht heel subtiel dat de S2000 is 'verfijnd'. Hij ziet er nog net zo stoer uit als de eerdere exemplaren die we op bezoek hebben gehad: met zÌn brede bek, venijnige Xenon-koplampen en brede voorspatschermen oogt hij van voren als een giftig slangetje. Alles aan deze roadster straalt snelheid en agressiviteit uit. This, ladies and gentleman, is a mean machine!
Je zit behoorlijk laag met de benen gestrekt. Zittend komt je hoofd net boven het portier uit, wat niet onprettig is. 't Interieur is heerlijk spartaans. Goed
zittende, met leer beklede stoeltjes, leren stuurtje, pookje en voor de rest weinig poespas. In het vernieuwde model zijn er wat extra bagagenetjes aangebracht. Het dashboard is overzichtelijk. Niet spectaculair mooi of lelijk; doelmatig. Links van het stuur vind je de rode startknop en - erg handig - de bediening van de audio. De radio-cd-speler zit verborgen achter een paneeltje. Rechts van het stuur vind je de ventilatie- en airco-bediening. Net als het volume links kun je de ventilatie harder en zachter zetten zonder je handen van 't stuur te halen.
Ìn Minpuntje hebben we ook gevonden: het stuur is niet
verstelbaar. We moeten elke keer even Ìt hoofd laten hangen, willen we het volledige instrumentarium voor kunnen zien. In de S2000 is de digitale snelheidsmeter ondergeschikt aan de toerenteller, en terecht. Maar die toerenteller gaat voor ons al rijdend schuil achter het stuur.
In de middenconsole vinden we de knop voor de kap. Kap open werkt simpel: aan de dakrand klik je de bevestiging los, je drukt dat knopje naar achteren en hoppetee in 6 seconden zoeft de sofftop open. Nieuw aan het topje is de glazen ruit met verwarming. Achter in de bak vinden we nog een leren afdekhoes, waarmee je de verzonken kap kan bedekken.

Dronken orkest
Het lekkere van de S2000 is dat je er als een coureur in kunt racen, maar dat je er Ãn het dagelijkse leven ook normaal mee kunt rijden. Druk je de rode startknop in, dan hoor je een beschaafde motor aan het werk. Ben je matig met het gas, dan lijkt Ìie bijna saai. Gewoon een boodschapje, op- en neer naar kantoor in de file, het kan allemaal als je snel doorschakelt in niet al te hoge toeren. Niets aan de hand. Qua snelheid dan. Je zou je zelfs kunnen afvragen waarom er ook nog een zesde versnelling op zit. Maar, en dat is het leuke, je kan er ook erg sportief mee rijden. Zeg maar gerust: je kunt er ongehoord lekker mee racen.
Het geheim van deze 'mean machine' zit in die geweldige viercilinder onder de kap. Deze VTEC-motor perst er maar liefst 240 pk uit. Pk's die gaan werken als je toeren maakt. Vanaf ongeveer 6000 spuit de S2000 vooruit en de begrenzer grijpt pas in als je de 9000 aantikt. Waanzinnig! Evenals het geluid wat de motor dan produceert. Een heerlijk sensationeel gejank! Dan waan je je echt een Formule 1-coureur, helemaal als je een tunneltje pakt. Wat Ìn genot. Het leukste is ook om in die hoge toerentallen te blijven rijden, want je knalt vooruit en de motor gilt en jankt als een dronken orkest.
Machtig om zó in een cabrio rond te racen. Van de wind heb je, relatief gezien, weinig last. Nog fijner is dat je geen moment het gevoel krijgt dat de auto bij hoge snelheden jou in zÌn macht krijgt: hij ligt ongehoord strak op de weg, zelfs boven de 200 km/h. De motor, die achter de vooras is geplaatst, zorgt voor een 50-50 gewichtsverdeling. Hoewel het een achterwielaangedreven auto is, hebben we er nog flink veel moeite mee om Ìm uit te laten breken. Bij normaal gebruik hoef je je daar dus absoluut geen zorgen over te maken. De brede Bridgestones plakken perfect aan droog asfalt. Op nat wegdek is het een ander verhaal: onervaren
coureurs hangen dan al snel tegen de vangrail aan, want kwispelen kan de S2000 op die brede banden ook. Sturen gaat als in een kart. Kort, krachtig, kordaat. Schakelen is ook al zo'n feest. De eerste uren is het even wennen dat de bak zo kort en krap schakelt. Maar na enkele dagen ben je die onzekerheid kwijt. Wat Ìn beest, wat 'n feest!