Honda Civic Type R 2.0i-VTEC (2007)

Opvallen. Dat is wat de Civic Type R zonder meer doet. Overal waar je komt, word je door hongerige blikken gadegeslagen. Nu is de gewone Civic al geen alledaagse verschijning, maar de Type R doet daar meer dan een flinke schep bovenop. Het front is voorzien van een zwarte grille tussen de koplampen, terwijl de andere modellen daar zo'n soort tl-balk hebben zitten. De achterkant wordt gekenmerkt door een dikkere bumperpartij en een fikse vleugel op de klep. Lastig ding trouwens, want hij ontneemt je veel zicht in de binnenspiegel. De andere Civics hebben die 'picknicktafel' ook, zij het een maatje kleiner.

Racy geluid
De motor van de Civic Type R heeft een lichtgewicht vliegwiel en de gasklep wordt elektronisch aangestuurd. Na een koude start blijft de krukas met een opvallend hoog toerental (bijna 2.000) draaien. Dat maak je tegenwoordig niet zo vaak meer mee. Het blokje klinkt lekker racy en reageert alert op het gaspedaal. Uiteraard zit je al heel snel flink op toeren. Tussen de 2.000 en 5.000 tpm is de Japanse 2,0-liter lekker levendig en net iets boven de 5.000 toeren komt de firma VTEC – voelbaar – in actie. De viercilinder gaat onverdroten door totdat de toerenbegrenzer ingrijpt. Vanaf ongeveer 7.300 tpm beginnen boven in het instrumentenpaneel oranje lampjes te branden. Is het hele rijtje aan, dan is het tijd om op te schakelen. De naald staat dan bij het cijfer acht. Net als in de Formule 1, cool!

Het hoogtoerige gejank zal veel motorrijders als muziek in de oren klinken. Een snelle sprint vanuit stilstand naar 100 km/h blijkt nog een hele opgave, gezien de wielspin bij uitgeschakelde tractiecontrole. We kregen 'm niet in de buurt van de fabrieksopgave. De handgeschakelde zesbak is een waar genot. De overbrengingsverhoudingen zijn goed gekozen en schakelen gaat met korte, trefzekere klikjes.

Gimmick
Eenmaal achter het stuur gezeten, kunnen we het dashboard eens wat beter bekijken. Dat mag er dan heel bijzonder uitzien, praktisch is het niet. Niets zit waar je het verwacht. Eén grote gimmick. Kijken we naar de toegepaste materialen, dan constateren we dat Honda met de Civic nog niet kan aansluiten bij de toppers. We zien nog iets te veel goedkoop plastic. Het feit dat het complete deurpaneel een centimeter naar binnen komt wanneer je de ruit opent, boezemt ook geen kwaliteitsgevoel in. De zitpositie is niet echt optimaal in te stellen. De fraaie kuipstoelen zouden een paar centimeter lager moeten kunnen en de verstelbaarheid van het stuur laat te wensen over. Jammer, want voor een puur sportieve rijstijl of een middagje circuit is een optimale zitpositie essentieel. Het zicht naar voren is goed, maar wil je achteruitrijden, dan vormen de kleine zijruiten en de fikse C-stijl een belemmering. Ook de grote spoiler op de achterruit ontneemt veel zicht.
Sturen doet de Civic Type R werkelijk messcherp. Hij voelt aan als een racertje van ongeveer 900 kilo. Draai aan het kleine, met leer beklede stuur en hij gaat. De respons is heerlijk direct en voor je het weet, ben je aan het gooien en smijten alsof het om een kart gaat. Kijk, dat is het echte Honda-rijden!