Ford Ranger - Eerste rijtest

Niet-begrijpend kijkt de Franse rallyinstructeur me door het geopende raam van de Ford Ranger Wolftrak aan. De combinatie van zijn Engels en mijn Frans is net voldoende om elkaar duidelijk te maken dat we de ander niet verstaan. Maar niet genoeg om antwoord te krijgen op een tamelijk cruciale vraag mijnerzijds: moet ik bij de ongeveer 40 graden steile afdaling die ik met de pick-up ga nemen de handgeschakelde bak in ‘1’ zetten, de koppeling op laten komen en de enorme remmende werking van de motor, met dank aan de ingeschakelde lage gearing, het werk laten doen? Of moet ik de koppeling intrappen en alleen de remmen gebruiken? Na een ongemakkelijke stilte van enkele ­ seconden besluit ik dat eventuele schade aan het ego door een afslaande motor ­ minder erg is dan fysieke schade aan de Ranger als ik te hard de afgrond in duik. Echt bijremmen zit er op de losse ondergrond immers niet in. De helling is hooguit zes meter hoog, maar dat moet ruim ­ voldoende zijn om de dik twee ton zware ­ Ranger een flinke klapper te laten maken.

In ‘1’ kruip ik naar beneden, lichtjes remmend, terwijl de verbazing over wat zo’n pick-up in het terrein allemaal kan wederom toeneemt. En dat terwijl we toch al een dag bezig zijn met maar liefst vier nieuwe uitvoeringen van de Ranger. Overigens is deze Wolftrak dan wel de enige waarbij dit dilemma kan spelen. In tegenstelling tot de Stormtrak, de MS-RT en de Raptor is de Wolftrak er namelijk niet alleen met tientraps automaat, maar ook met een hand­geschakelde zesbak. En het is de enige van het stel die de 170 pk sterke versie van de 2.0 viercilinder EcoBlue-diesel in de lange neus heeft. De andere types doen het met de 213 pk sterke biturbo-variant.

VERWARRING

Het lijkt of er vier heel nieuwe uitvoeringen van de Ford Ranger worden geïntroduceerd, maar in feite gaat het om meer of minder aangeklede uitzwaai-edities van de pick-up. De Wolftrak is daarbij de minst krachtige en de kaalste. Dus niet voorzien van onder meer keyless go, achteruitrijcamera of (deels) lederen bekleding. Dat zit allemaal wel op de meer luxe Stormtrak, evenals een rollertop voor de bagagebak, 18-inch wielen en dus een sterkere aandrijflijn met standaard automaat. Nog weer luxer is de MS-RT, die er met zijn 20-inch OZ-wielen en andere bumpers bovendien sportiever uitziet. Dat ís hij echter niet.

Onderhuids zijn de Wolftrak, de Stormtrak en de ­MS-RT identiek. Allemaal gebaseerd op een ladderchassis met starre achteras en bladveren en daarom in staat 1.000 kilo te laden en 3.500 kilo te trekken. Bovendien zijn ze alle drie geschikt voor het betere terreinwerk. Aanloop-, afloopen overloophoek zijn bijzonder riant en dankzij ­inschakelbare vierwielaandrijving met lage gearing en een handmatig te sperren differentieel achterop kruipt de Ranger zonder enige moeite vrijwel elke helling op of af. Dat het comfort en de wegligging op asfalt daardoor niet bepaald van personenautoniveau zijn laat zich raden. Gezien zijn terreinvaardigheid valt dat weliswaar moet dan druk in de weer. Toch valt die te verkiezen boven de handbak, waarvan de koppeling erg zwaar werkt. Niet zonder ­reden, want zelfs na een half uur zwaar ­terreinwerk ruik je ’m niet. Dat is dan weer het voordeel van zo’n werkpaard.

GROTE AFWEZIGE

Tot zover vormt de Ranger Raptor Special Edition de grote afwezige in dit verhaal en niet zonder reden. De 213 pk dieselmotor en de automaat deelt hij dan wel met de Wolftrak en de MS-RT, het hele onderstel is anders. Echt anders. De bladveren achter zijn vervangen door multilink-ophanging en er zijn zwaar uitgevoerde schokdempers rondom; verder staat de auto 51 millimeter hoger en is hij aan alle kanten gepantserd en verstevigd. Volgens de iets beter Engels sprekende instructeur die inmiddels naast me is komen zitten moet dat voldoende zijn om ‘met minimaal 60 kilometer per uur maar liever wat harder’ op een zandheuvel af te rijden om de Raptor met vier wielen los te doen komen, zonder dat de auto stuk gaat. Vijf pogingen later blijkt daar in ieder geval niets van gelogen. Met name de manier waarop de schokdempers het hele gewicht van de auto opvangen en beheerst afdempen, zonder dat je als bestuurder je rug breekt, maakt indruk. Maar ook de ­beheersbaarheid wanneer er met hoge ­snelheid over onverhard wordt gereden is een tamelijk unieke ervaring.

Overigens is de nieuwswaarde van de Special Edition speciale bekleding, racestrepen en een ­ander instrumentarium. Het technische ­gedeelte is gewoon gelijk aan de bestaande Raptor. Toch verwacht de Nederlandse ­importeur dat de speciale uitvoeringen de aandacht voor de pick-up weer even wat aanwakkeren. Daarbij gaat het niet om ­grote aantallen. In Nederland is de Ranger, en zeker de Raptor, immers strikt genomen overbodig. Maar niet alles wat overbodig is, is onwenselijk. Raar maar waar.