Ford Ka (2008) - Test

De Ford Ka sloeg in 1996 in als een bom. Wát een lef toonde het anders zo behoudende merk ineens met het kleine Kaatje, die het begin inluidde van Ford's New Edge-designtaal. De grote zwarte bumpers die tot halverwege de carrosserie doorliepen, de scherpgelijnde koplampen en de guitige ronde kont: de Ka was een hartendief. Alleen, hoe vervang je zo'n uit duizenden herkenbare auto? Renault ontdekte al eerder met het vervangen van de Twingo dat dit een lastig karwei is, maar bij Ford hebben de dames en heren ontwerpers zich goed gekweten van hun taak. Een deel van zijn karakter is hij bij de vernieuwingsdrang van de designers echter wel kwijtgeraakt; de nieuwe Ka is niet meer zo uniek vormgegeven als zijn voorganger. Eerder oogt hij als een kleinere uitgave van de Fiesta, en daarmee is het een modern gelijnde auto die wat minder vrouwelijk aandoet dan voorheen. Hoewel het uiterlijk dus wat algemener is geworden, beschikt de Ka in andere opzichten over goede papieren om te slagen in het felbevochten A-segment. De nieuweling is tot stand gekomen in samenwerking met Fiat – hij is gebaseerd op het platform van de 500 en Panda. Dat zijn geen auto's die net zo uitblinken in rijdynamiek als de vorige Ka, maar Ford belooft ons dat het onderstel op dat vlak door het merk stevig onderhanden is genomen.

Fiat-genen

Als je oog in oog staat met de nieuwe Ka valt op dat het een klein en smal autootje is, maar niet zo klein en smal als het origineel. Hij is breder en hoger geworden, langer werd hij echter niet. Welhaast onvermijdelijk gezien de toegenomen buitenmaten, is-ie wel wat zwaarder geworden; het basismodel weegt 940 kilo ten opzichte van de 887 kilo die de oude Ka op de schaal zette. Wanneer je instapt, herken je direct de Fiat-genen van deze auto. Zo is de middenconsole linea recta uit de Panda en 500 overgenomen, inclusief de hoog geplaatste versnellingspook. Verder zitten alle schakelaars op dezelfde plek en zijn de bedieningshendels aan het stuur identiek. Ford heeft het geheel echter met een eigen sausje overgoten en de meeste mensen zal de Italiaanse afkomst van de interieurdelen dan ook niet opvallen. En de beoogde doelgroep van de Ka waarschijnlijk al helemaal niet. Het interieur doet in elk geval fris en modern aan. Mochten er twijfels over de identiteit opkomen, dan helpt het grote Ka-logo op de console om je eraan te herinneren in welke auto je zit. De afwerking en materiaalkeus zien er voor een auto uit dit segment prima uit, hij oogt vanbinnen duurder dan-ie feitelijk is. De witte afwerking van de middenconsole à la iPod en de felgekleurde middenbanen van de bekleding in onze testauto geven hem een persoonlijk tintje dat je aan boord van bijvoorbeeld een Hyundai i10 mist. Net als bij de 500 is ook de Ka verregaand te personaliseren. Hiermee is de auto helemaal naar wens aan te kleden. Je kunt verschillende kleuren voor de grille-omlijsting kiezen, andere spiegelkappen en diverse kleuren leren bekleding. Daarnaast zijn er ook drie designpakketten leverbaar: Grand Prix, Digital Art of Tattoo, die elk een eigen designrichting volgen.

21 procent zuiniger

Ford heeft naar eigen zeggen zijn stinkende best gedaan om de Ka wat rijgedrag betreft te onderscheiden van zijn halfbroertjes. Het merk heeft op dat gebied natuurlijk ook een reputatie hoog te houden, zelfs de nu al 12 jaar meelopende Ka weet op dit punt nog steeds te overtuigen. En hoewel de nieuwe versie niet zo dartel en kwikzilverig aandoet als de oude Ka, zet hij nog altijd de toon in zijn segment. Waar de Fiat soft en gevoelloos aandoet, is de Ford snel en precies. Bovendien staat het veercomfort net als bij het vorige model op een hoog plan. Hij doet zelfs veel volwassener aan dan je op grond van zijn compacte afmetingen zou verwachten. Hobbels worden in alle rust weggewerkt en op slechte wegen denk je met een auto uit een duurder segment op pad te zijn. Op hogere snelheid doet hij het eveneens keurig, en veel beter dan de eerste generatie. Hier profiteer je van het feit dat de oeroude 1,3-litermotor eindelijk met pensioen is. Wat basisconstructie betreft, stamde die motor nog uit de jaren '50; het blok was ook al in de Ford Anglia te vinden… De van Fiat afkomstige 1,2-liter is overigens evenmin piepjong, maar wel mooi 21 procent zuiniger dan zijn bejaarde voorloper. Volgens fabrieksopgave moet hij goed zijn voor bijna 1 op 20, wat de kleine tankinhoud van slechts 37 liter enigszins compenseert. Als alternatief wordt ook een 1,3-liter dieselmotor met 75 pk leverbaar, maar die is maar liefst € 6.000 duurder dan zijn benzinebroer en daarmee zet hij zichzelf in ons land feitelijk buitenspel, hoewel hij volgens Ford goed is voor een verbruik van 1 op 23,8. Over een spirituele opvolger van de Sportka is nog niets bekend: feit is dat de 135 pk sterke turbomotor uit de 500 Abarth zich er mooi voor zou lenen. De prestaties van de 1.2 zijn in elk geval voor een stadsauto adequaat: over een topsnelheid van 159 km/h en een acceleratie naar 100 km/h in 13,1 seconden valt weinig te klagen. Bovendien is de krachtbron op tempo mooi stil en ook het windgeruis blijft op de achtergrond. Het afrolgeluid van de banden is nadrukkelijker aanwezig.

Panoramadak

De Ka zal medio december leverbaar worden in twee uitrustingsniveaus, Trend en Titanium. De Trend krijgt standaard zaken als elektrisch verstelbare en verwarmbare buitenspiegels, elektrisch bedienbare portierruiten, centrale vergrendeling met afstandsbediening en een radio-cd-speler met een aansluiting voor externe geluidsbronnen en zes luidsprekers mee. De € 1.000 duurdere Titanium voegt hier onder meer airco, mistlampen, een boordcomputer en 15- in plaats van 14-inchwielen aan toe. Op de optielijst zullen zaken staan die een paar jaar geleden nog aan limousines uit de topklasse waren voorbehouden, zoals een glazen panoramadak (medio 2009), Bluetooth-telefoonbediening, parkeersensoren, ESP en zelfs stoelverwarming.

Voor geen kleintje vervaard, dus, die nieuwe Ka. Hij is niet zo karakteristiek als de Fiat 500 of de oude Ka, maar het is een betere auto dan dit tweetal. Hij is klein genoeg om zich in druk stadsverkeer als een vis in het water te voelen, maar rijdt tevens geraffineerd genoeg om op comfortabele wijze snelwegkilometers te maken. En waar de 500 beknibbelt op rijdynamiek, maakt de Ka er een troefkaart van.