Ford Fusion (2002) - Test
Stadsrakker in spreidstand
Ford zet dit najaar de Fusion op de markt. Een model dat zal opereren in een voor het merk volledig nieuw marktsegment. Met de op de Fiesta gebaseerde Fusion heeft de fabrikant de jonge stadsbewoner en z'n gezin op de korrel en spreekt daarom van een Urban Activity Vehicle (UAV).
Met trots meldt Ford dat 't met de Fusion een volslagen nieuw segment heeft ontgonnen; de jongste loot aan de Ford-stam is een kruising - een samensmelting, zo u wilt - tussen een MPV en een hatchback, aldus de producent. Dit 'tussensegment' is voor Ford inderdaad kraakvers, maar het concept van de Fusion kunnen we allerminst als nieuw betitelen. Mitsubishi's Space Star, bijvoorbeeld, staat al enige jaren in de spreidstand tussen de hatchback- en MPV-achtigen. En die heeft een verschuifbare achterbank, iets dat de Ford moet ontberen. De Fusion kent echter weer een voorover te klappen leuning van de passagiersstoel, die dan als tafeltje kan fungeren. En daarmee hebben we direct het meest nadrukkelijke MPV-aspect van de nieuwe Ford genoemd. Ruimtewagens kenmerken zich immers vooral door hun flexibele interieurs. De achterbank kan in ongelijke delen worden weggevouwen, maar daarmee onderscheidt de Fusion zich niet direct van de hatchback-club. Een neergeklapte achterbank resulteert wel in een zeer bruikbaar laadruim met een inhoud van 1.175 liter. Extra lange voorwerpen slokt de Fusion ook op als je de passagiersstoelleuning voorover legt.
De Fusion is 1,50 m hoog en verschaft inzittenden meer dan voldoende hoofdruimte. Het ontwerp laat een relatief hoge plaatsing van het zitmeubilair toe, waardoor bestuurder en passagiers een mooi overzicht over het overige verkeer - en niet te vergeten - het wegmeubilair - hebben. De hoge zit zorgt er bovendien voor dat je gemakkelijk in- en weer uitstapt. Het is niet alleen de hoge plaatsing van de stoelen die ervoor verantwoordelijk is dat je vrij ver boven het asfalt zit, de opvallend hoog op de wielen geplaatste koets van de Fusion draagt daar ook z'n steentje aan bij. Het is de reden dat Ford 'm zelfs SUV-trekjes toedicht, er gemakshalve aan voorbijgaand dat de Fusion een elementaire voorziening als vierwielaandrijving mist. Maar helemaal slaat Ford de plank ook weer niet mis. Het wegdek in steden lijkt steeds meer op een verhard bospad met hindernissen als vluchtheuvels, verkeersdrempels en hoge stoepen. En dan zwijgen we nog over diepe kuilen in klinkerwegen als gevolg van achterstallig onderhoud. Gleuven in het asfalt in de directe omgeving ervan, duiden erop dat er regelmatig onzachte aanvaringen tussen blik en asfalt hebben plaatsgevonden. Doordat de buik van de Fusion hoog boven straatniveau verkeert, is de kans op schade aan zaken als spoiler, oliecarter, uitlaat en bodemplaat bij normaal gebruik gering.
Finesses
Een hoge carrosserie, die ook nog eens hoog op de poten staat, dat voorspelt op papier een sterk overhellende Fusion in de bocht. Ford heeft een naam hoog te houden als het gaat om het bouwen van auto's met een wegligging die het modale ver overschrijden en toont met de Fusion aan het proces tot in de finesses te beheersen. Net als de Fiesta, waarop 'ie gebaseerd is, laat de Fusion zich met scherpte door de bocht jagen. Door z'n hoogte voel je wel dat de carrosserie zich nadrukkelijker zet dan die van z'n hatchback-broertje. Sturen met het gaspedaal, het kan nog steeds. Vier het rechterpedaal in een rapgenomen bocht, laat de achterhand iets omkomen, zet 't gas er weer op, geef 'n tikkie tegenstuur en je hebt in gezwinde spoed de curve gerond.
Voor dit soort acties leent de 100 pk sterke 1,6-liter zestienklepper zich het beste. Met deze krachtbron kom je in de Fusion niets te kort, zo bewijst de Ford tijdens onze kennismaking. De 1,4-liter, die 80 pk opwekt, moeten we nog aan de tand voelen, maar afgaand op het curriculum vitae van dit aggregaat, durven we te stellen dat 'ie van de Fusion in het dagelijks gebruik een fijne metgezel zal weten te maken. Voor dieselaars heeft de Ford een 1,4-liter turbodieselmotor beschikbaar. De 68 pk leverende oliestoker, die bij Ford Duratorq heet, maar zich in PSA-producten (Peugeot, Citroen) uitgeeft onder de naam HDI, weet in de lagere toerenregionen niet helemaal te overtuigen. Hij heeft voelbaar moeite om de Fusion op gang te krijgen en wil graag afslaan bij optrekken vanuit stilstand en oppakken in de tweede versnelling tijdens filerijden. Als de zaak eenmaal rolt, gaat 't overigens allemaal een stuk beter; in tussenacceleraties doet de Fusion met zelfontbrander niet voor het overige stadsverkeer onder.
First Edition
In november siert de Fusion de showroom van de Ford-dealer. Aan de basis van het gamma zal dan de Core-uitvoering staan, die voor 14.750 euro van de hand gaat. De overheid verstrekt op deze uitvoering een eenmalige milieusubsidie van 275 euro. Op het prijskaartje van de instapdiesel, de 1.4 TDCi Core prijkt een prijs van 17.500 euro. Ook voor deze versie trekt vadertje staat de portemonnee; de tegemoetkoming in de kosten door het rijk bedraagt in dit geval 500 euro.
De Fusion zit goed in z'n toebehoren. Een bestuurdersairbag en eentje voor de passagier, zij- en curtainbags, ABS, van binnenuit verstelbare buitenspiegels, een in hoogte verstelbaar stuur en stuurbekrachtiging zijn altijd aan boord. Voor snelle beslissers heeft Ford traditiegetrouw - zoals de naam al aangeeft - een gelimiteerd aantal First Editions van de Fusion.Boven op de uitrusting van de meest luxueuze Fusion, krijgt de First Edition een in een metaallak gespoten huid en lichtmetalen wielen. Ford levert de Fusion First Edition alleen als 1.6 16V (18.350 euro) en 1.4 TDCi (20.350).
