Onweersgoden

Die arme banden. En dat zielige asfalt. Wanneer de Ford Focus ST beide andermaal om de oren mept met 420 stampende newtonmeters, is het moeilijk om geen medelijden te hebben
met zowel het rubber onder de auto als het asfalt waarover ze rollen. Of schaatsen natuurlijk, want dat komt met zoveel vermogen geregeld voor. De 2,3-liter viercilinder van de nieuwe Ford Focus ST levert zó veel kracht, dat zelfs de combinatie van een elektronisch aangestuurd sperdifferentieel en 235 millimeter brede Michelins het soms niet meer fatsoenlijk op het asfalt krijgt. Daarin schuilt meteen het grote verschil met de vorige ST, die zijn vermogen slechts zeer incidenteel fatsoenlijk op het asfalt kreeg. In dat opzicht is de nieuwe versie een veel serieuzere hete hatchback geworden. Hij betreedt daarmee het vaarwater van de Hyundai i30N, de hete bliksem uit 2017 die vriend en vijand verraste door meteen goed te zijn. De Koreaan is niet alleen snel, maar vooral ook zeer competent en behoorlijk hardcore. En dat geldt twee jaar na zijn introductie nog steeds. Het schijnt dat de respons op de Fastback-versie, die een iets zachtere afstelling van het onderstel kreeg, zo positief was, dat de hatchback nu ook wat minder hard is gemaakt. Onze versie stamt echter nog van voor die update, zodat deze i30 N aanvoelt alsof de auto bulten in het asfalt hardhandig probeert terug te drukken. Zeker met de dempers in Sport+ geven de adaptieve schokdempers de veren amper bewegingsvrijheid en volgt de koets het asfalt tot op de millimeter. Hoewel dit alleen op zeer goede wegdekken werkt, zorgt het er voor dat de i30 bliksemsnel reageert bij insturen. De gewichtsverplaatsing gaat bijna onwaarneembaar snel en de besturing werkt erg direct. En misschien ook iets te zwaar voor de hoeveelheid gevoel die er tegenover staat. Dit laatste kan ook te maken hebben met de Pirelli-banden, die het grootste deel van hun profiel al waren kwijtgeraakt.