Ford C-Max - Opel Zafira - Occasiondubbeltest

Er is een tijd geweest dat Opel per jaar meer dan 15.000 Zafira’s verkocht en Renault hetzelfde aantal Scénics. We hebben het dan over het begin van dit millennium, toen de compacte MPV razend populair was. Dat het vaak om een afgeleide van een bestaand model ging, bewezen sommige typenamen wel: Mégane Scénic, Focus C-Max en Xsara Picasso. Volkswagen werd pas later wakker en presenteerde in 2004 de Touran, terwijl Nissan al begin jaren 80 de hoekige Prairie in het programma had. Opel maakte vanaf het eerste moment vrienden met de standaard zeven zitplaatsen in de Zafira. Een slimme zet. De andere merken volgden later met verlengde versies, die de toevoeging ‘Grand’ in de typeaanduiding kregen. Met in het bagageruim twee wegklapbare zitjes, geschikt voor niet al te grote kinderen. En gebruik je ze niet, dan beschik je over een enorme kofferbak. Nu we het toch over ruimte hebben: die wordt in dit geval behoorlijk overschat. Het feit dat een MPV hoger is dan de hatchback uit het C-segment waarvan hij is afgeleid, wil niet automatisch zeggen dat er bijvoorbeeld voor de achterpassagiers veel meer beenruimte is. Dat geldt ook voor de laadruimte. Zo is een Ford Focus Wagon van 2014 langer dan de C-Max die we rijden en met 490 liter laadcapaciteit overtreft hij zijn hogere broer. En ook de Opel Astra uit die tijd is iets langer dan de Zafira, maar die laatste heeft wel een grotere kofferbak. De meerwaarde lijkt hem dus vooral te zitten in de hoogte en de daarmee gepaard gaande hogere instap. Ook het aan boord hijsen van de allerkleinsten in hun kinderzitjes gaat natuurlijk een stuk comfortabeler.