Ford B-Max 1.0 Ecoboost 120pk (2013)

Compacte MPV's zijn er al meer dan genoeg. Wat moet je dan doen om toch een fatsoenlijk deel van de taart op je bord te schuiven? Ford heeft daar goed over nagedacht en heeft wat slimme trucs op de B-Max geschroefd. Om te beginnen schuifdeuren achter. Dat is op zich niet nieuw, maar wel in deze klasse. Daardoor zit de deur in geopende toestand minder in de weg en is het gemakkelijk in- en uitstappen wanneer je krap geparkeerd staat. Aardig, maar zodra je de schuifdeur opendoet terwijl het voorportier ook open is, valt iets veel verrassenders op. De B-stijl ontbreekt, waardoor je een opening hebt waar de Titanic en haar twee zusterschepen gedrieën door naar binnen kunnen. En dat levert een prima instap op, zowel voor- als achterin. Overigens ontbreekt de B-stijl niet echt, want dan zou de koets veel te slap worden. Hij zit verwerkt in beide portieren.

Rommelig

De verwantschap met de Fiesta is uiterlijk meteen herkenbaar. Dezelfde lijnen en hoeken, maar dan wat hoger. Ford had zich er gemakkelijk van af kunnen maken door hetzelfde dashboard te monteren als in de Fiesta, maar dat heeft het niet gedaan. Helaas heeft het merk de kans onbenut gelaten om het geheel overzichtelijker te maken. Daar staat tegenover dat alles mooi is afgewerkt; de materialen zijn bovengemiddeld voor deze klasse. Wel heeft Ford een beetje beknibbeld op het lcd-scherm; dat is formaatje postzegel. Prettig zijn de stoelen. Ze zijn stevig en bieden veel steun, zodat urenlang onderweg zijn geen enkel probleem is. Het ontbreken van de (vaste) B-stijl betekent dat de gordels er niet aan kunnen worden bevestigd. Daarom zitten ze aan de rugleuningen, maar dat betekent voor lange mensen dat ze van de schouder dreigen te glijden. Achter in de B-Max zit je beduidend hoger dan voorin. Dat is leuk voor kleine kinderen, die daardoor meer zicht naar buiten hebben. Voor grotere mensen gaat het ten koste van de hoofdruimte. De kofferruimte meet een bescheiden 318 liter. We rijden de B-Max met de zwaarste motor, maar dat betekent nog altijd een bescheiden geblazen driepitter. De 1,0-liter is door de turbocompressor opmerkelijk levendig over bijna het hele toerenbereik. Het maximumkoppel is al bij 1.400 tpm volledig beschikbaar. Dat maakt deze B-Max een lekker vlot ding; op de Duitse autobahn wisten we op de teller zelfs de 200 km/h aan te tikken. Wel moet je even wennen aan het kenmerkende driecilindersnerpje, maar storen doet dat niet. De vijfbak is lekker precies. De B-Max staat op het platform van de Fiesta. Natuurlijk is hij zwaarder (meer dan 200 kilogram zelfs), maar het lekker strakke weggedrag van de Fiesta is in zekere zin behouden gebleven. Als je hem echt naar de grens duwt, helt hij iets, maar dan moet je het wel heel erg bont maken.