Ferrari F50 (1995)

Maar goed dat de remmen van de F50 met hun enorme geventileerde schijven als ankers werken. De vertraging is letterlijk even adembenemend als effectief. En je kunt met gepaste snelheid de bocht in. Vlijmscherp laat de bolide zich insturen en geven we de motor met al zijn 520 pk's opnieuw de sporen. Schakelen bij 8500 schreeuwende toeren, remmen bij snelheden die slechts op een circuit mogen en kunnen - alles bij misselijk makende acceleratiekrachten van maximaal 1,4 g: alleen straaljagerpiloten en F1-coureurs kennen dat gevoel. De F50 is ook inderdaad gebaseerd op een echte Ferrari Formule 1. Sterker: nog nooit bouwde iemand in de auto-industrie een Grand Prix-wagen die je met een legaal kenteken ook op de openbare weg kunt rijden. Maar natuurlijk w‚l tegen een prijs: de F50 kost nog net geen 1,2 miljoen gulden.
Ferrari had een hele reeks argumenten om zo'n opzienbarende auto te bouwen. Geen merk heeft zonder onderbreking bijna vijftig jaar in de Formule 1-klasse deelgenomen. En in die tijd acht keer een wereldtitel voor coureurs behaald. Niet ‚‚n merk wordt ook in ‚‚n adem genoemd met de mooiste motortechniek die we kennen: een twaalfcilinder in V-vorm. Allemaal de erfenis van de grote Enzo Ferrari, die tientallen jaren met ijzeren hand vanuit zijn sobere kantoor in het Italiaanse Modena zijn ingenieurs, monteurs en coureurs tot topprestaties aanzette. Met het op handen zijnde 50-jarig jubileum in het verschiet (1997) werd de aanzet gegeven tot dit unieke model. Waarvan exact 349 (en niet één meer) exemplaren gebouwd worden. De produktie ervan is inmiddels begonnen.

Formule 1-techniek

De enige verschillen met een Ferrari Formule 1-machine is dat de F50 twee zitplaatsen telt, dat de machtige wielen door het koetswerk worden omhuld en dat de voorvering van deze strak boven het wegdek liggende 'barchetta' beneden de 30 km/h met behulp van een elektromechanisch motortje 3,5 centimeter wordt gelift om niet vast te lopen op verkeersdrempels...
De F50 heeft ook een beetje uitlaatdemping. Inderdaad een beetje, want boven de 3000 toeren gaan een paar kleppen in de uitlaat open zodat omstanders mee kunnen genieten van de mooiste sound die een auto kan voortbrengen: het gehuil van een twaalfcilinder racemotor. Met zijn gietijzeren blok, vier nokkenassen, vijf kleppen per cilinder en 4700 kubieke centimeters inhoud praten we hier ook over een regelrechte afstammeling van de Ferrari F1-krachtbron uit het seizoen 1990.
De F50 is dus helemaal een straatracer, met een oersterk en toch licht koolstofvezel chassis, een wielophanging die voor de ultieme wegligging is uitgekiend en een koetswerk dat helemaal in de windtunnel is bepaald. De meesterhand van Pininfarina kwam er tot slot aan te pas om de Ferrari F50 zijn elegante en gestrekte lijnen te geven. Alleen Italianen kunnen auto's zó mooi en tegelijkertijd functioneel maken. Al valt over dat laatste natuurlijk te twisten - al was 't alleen maar door het ontbreken van enige vorm van bagageruimte.
Als je de fabrieksgegevens leest sta je al paf. Een topsnelheid van 325 km/h, een sprint naar de 100 in 3,87 seconden. Dat is toch uniek. Of net niet..? De McLaren F1 - de technische droom van het enige merk dat Ferrari qua aantal GP-overwinningen wist te evenaren - heeft nóg 100 pk meer, is nóg 200 kilo lichter dan de F50. En is daarmee nóg sneller (0-100 in 3,2 seconden, top 370 km/h). Maar kost wel het dubbele van de F50. Die laat zich trouwens niet vergelijken. Omdat het een Ferrari is, die klinkt en aanvoelt als alle Ferrari V12-racemodellen: hard, direct en bijna niet te temmen. Jean Alesi, tijdens onze testrit met de F50 ook op de Ferrari-testbaan om te trainen voor de Grand Prix van Hockenheim, weet er natuurlijk wel raad mee. Of die magistrale testrijder Dario Benuzzi, die al 25 jaar niet anders doet dan Ferrari's testen - dag in dag uit. Hij demonstreert met overgave wat de F50 allemaal kan, veegt en boendert over de piste van Fiorano. Dat kan onze persoonlijke ervaring van vijf rondjes op de testbaan, waar sinds 1974 alle Ferrari's worden getraind, echter nooit meer afnemen. Even voelden we ons de gelijke van Alesi en Berger. En zitten nu thuis te staren naar een schaalmodel van die magnifieke F50.