Door zeven (Balkan)landen met de Volkswagen ID7 Tourer kan maar je moet wel vooruitdenken

Heel even overweeg ik om te bidden voordat ik de stekker in het stopcontact steek. Want als dit niet werkt, dan hebben we echt een probleem. Onze hele reis hangt nu af van een Bosnisch stopcontact en een Mode-2 stekker die  oorspronkelijk niet bij de Volkswagen ID7 Tourer hoort.

Het begon allemaal als zo’n leuk idee. Wat nou als we onze elektrische Volkswagen ID7 Tourer duurtestauto door zeven landen sturen in een wat minder populair deel van Europa? Zoals de Balkan. Bij lange na niet zo geliefd bij toeristen als Frankrijk of Duitsland, maar zeker niet minder mooi. Een kort gesprekje met een AI-assistent naar keuze levert al gauw een mooi reisplan op. Eerst langs wat hoogtepunten van Slovenië, dan afzakken via de Kroatische kust en dan via Bosnië en Herzegovina weer omhoog.

Met wat hulp van gerenommeerde bronnen plannen we de overnachtingen zo dat we in ieder geval in de buurt van een laadpaal slapen en er lijken voldoende snelladers te zijn voor het geval we onverhoopt toch niet in de nachtelijke uren kunnen opladen. Daarbij weten we uit ervaring dat onze ID7 Tourer met zijn 86-kWh batterij zeker 500 km moet kunnen afleggen, dus je hebt een beetje marge als het een keer tegenzit. Bovendien reizen we buiten het hoogseizoen, dus het risco op laadfiles blijft beperkt. Voor de zekerheid nemen we een Mode-2 stekker mee die we nog hebben liggen, een 230-volt stopcontact vind je immers altijd wel. En twee laadpassen, voor het geval we een kieskeurige paal treffen onderweg. Hebben we dan verder nog wat nodig? Een hoop bagage, want in twee weken tijd verbruikt de auto weliswaar de nodige stroom, maar zijn inzittenden ook zo het een en ander.

Hoge snelheid, weg bereik

We besluiten om de rit naar Slovenië in twee dagen op te knippen. We beginnen weliswaar net over de grens met Oostenrijk, rondom het meer van Bled, toch is dat al een rit van zo’n 1.200 kilometer. Het zou in één dag kunnen, maar dan wordt het wel een erg lange zit. We besluiten daarom in Duitsland te overnachten en zo Nederland en Duitsland als eerste twee landen af te vinken. We laten de Volkswagen berekenen waar we zouden kunnen stoppen om aan de snellader te gaan en prikken voor de zekerheid ook zelf wat digitale pinnetjes vast in de kaart. In Duitsland ligt de gemiddelde snelheid immers doorgaans wat hoger.

Gelukkig kan je in Duitsland ook bij Fastned terecht om je Volkswagen ID7 weer vol te laden.

Zodra we de Bondsrepubliek binnenrijden doen we onze journalistieke plicht en meten we secuur de topsnelheid van onze duurtester. De Volkswagen ID7 is als Pro S Limited weliswaar geen kanon zoals sommige Tesla’s of Porsches, toch levert de elektromotor een gezond vermogen van 286 pk en een nog gezonder koppel van 560 Nm. Genoeg voor een topsnelheid van strak 180 km/h. Daarbij maakt het niet zoveel uit of je de berg op- of juist afgaat. Het vermogen is immers voldoende om de auto sneller te laten rijden, het is de draaisnelheid van de elektromotor die hier de beperkende factor vormt. Dus bergop levert de motor wat meer vermogen, bergaf recupereert de krachtbron juist.

Het resultaat is dat de GPS vrijwel doorlopend 180 km/h aangeeft, en dat de accu na 300 kilometer wel zo’n beetje leeg is. Gelukkig is het netwerk met gerenommeerde snellaadpartijen in Duitsland redelijk dekkend en laadt de ID7 Tourer desgewenst meermaals de batterij weer vol met maximaal 200 kW. Echt spannend wordt het niet. Tenminste: als het gaat om de actieradius. Want opvallend genoeg is het onderstel met adaptieve dempers in de reguliere setting een tikkeltje te soft voor dit soort hoge snelheden en veel bagage. Regelmatig deint de grote stationwagon een beetje en dat is bij 180 km/h niet aangenaam. Gelukkig biedt het Drive Mode-menu de mogelijkheid om de dempers aanzienlijk strakker te maken. Niet sportief, maar wel zodanig dat je wat meer vertrouwen krijgt in de forse Volkswagen.

Bergen soms een zegen, soms een vloek

Dag twee speelt zich voornamelijk af in Oostenrijk, land nummer drie op onze reis, en in Slovenië, land nummer vier. Dat betekent de aankoop van een snelwegenvignet en omdat we op een populaire doorreisroute rijden nog twee extra tolwegen daarbovenop. Daarvoor in ruil krijg je een prachtig asfaltlint en ontelbaar veel tunnels. Het gemiddelde tempo ligt hier aanzienlijk lager, maar met veel bergen is het gemiddelde verbruik nog altijd wat aan de hoge kant.

Berg op is nadelig voor de Volkswagen ID7 Tourer, bergaf win je weer wat terug.

Tenminste: op het eerste gedeelte van de dag. Want wat omhoog komt, komt ook weer naar beneden en waar we rond de lunch nog op een gemiddeld verbruik van 25 kWh per 100 kilometer zitten, is dat halverwege de middag gedaald naar onder de 20. Dit is een van de grote troeven van een elektrische auto. In tegenstelling tot benzine kan stroom immers wél twee kanten op. Geregeld zien we het batterijpercentage met één of twee procent oplopen.

Aan het einde van de middag komen we in Slovenië aan. We arriveren bij het meer van Bled, onze eerste echte bestemming. Het meer zelf is enorm fotogeniek en vrijwel afgesloten voor gemotoriseerde boten. Roeien kan wel. Sterker nog: het meer was in het verleden viermaal het toneel van de wereldkampioenschappen roeien. Andere hoogtepunten (letterlijk) zijn de Maria Hemelvaartskerk op het kleine eiland in het midden van het meer en het kasteel van Bled. Het kasteel uit de elfde eeuw werd gebouwd in opdracht van Keizer Hendrik II van het Heilig Roomse Rijk, die kennelijk ook gecharmeerd was van het meer.

Rivieren en grotten

De volgende ochtend stappen we met frisse moed in de volledig opgeladen Volkswagen om door te reizen naar het Sloveense Bovec, een van de populairste bestemmingen van het land voor liefhebbers van (extreme) sporten in de natuur. Het snelwegennet is in Slovenië bij lange na niet dekkend en toeristen zijn verplicht een vignet te kopen. We kunnen er mee leven, want de wegen die naar onze bestemming leiden zijn zonder uitzondering schitterend. Niet voor niets is het land erg populair bij motorrijders.

Het leuke van bergen is dat er bergwegen zijn. Al is de Volkswagen ID.7 niet de meest geschikte auto voor een lekker potje sturen.

De snelste weg leidt in dit geval ook nog door een klein stukje Italië, waarmee we land nummer vijf kunnen afvinken. Het dorpje Bovec is aan alle kanten begrensd door bergen, er is een klein vliegveld en de rivier de Soča stroomt vlakbij. Zo’n beetje elke vorm van buitensport kun je hier dus beoefenen. Bergbeklimmen, parachutespringen en raften bijvoorbeeld. De rivier wordt om die reden dan ook grotendeels gevolgd door twee relatief grote doorgaande wegen, de 203 en 102. Die zijn voor ons soort mensen heel interessant, want van Bovec naar onze volgende stopplaats Postojna is een van de mooiste routes die een mens kan rijden. De weg is uitdagend, het asfalt over het algemeen mooi glad en het is er niet al te druk. Zelfs in een volgepakte Volkswagen waan je je bijna op een klassementsproef van een autorally.

Postojna zelf is zo op het oog nogal een doorsnee dorp. Tenminste: boven de grond, want onder de grond ligt een van de grootste toegankelijke grotten ter wereld. De grot van Postojna loopt meer dan 24 kilometer onder de grond, uitgeslepen door de Pivka rivier. In feite loop je in een van de drie grotten, want seismische activiteit drukt de grot die door de rivier is uitgesleten na verloop van tijd omhoog. Boven de grot waar bezoekers wandelen is een nog oudere grot, terwijl enkele honderden meters onder je zich een nieuwe grot vormt. Het kan nog wel even duren voordat je daarin kunt wandelen, want het is een proces dat millennia in beslag neemt ...

De laatste landen

Zoveel tijd hebben wij niet, aangezien we door moeten naar Kroatië, land nummer zes. Inmiddels hebben we enkele duizenden kilometers afgelegd en de meerwaarde van de Ergo-Active stoelen met massagefunctie begint zich in toenemende mate te bewijzen. Het is niet eens een dure optie in een obscuur pakket; op elke uitvoering behalve de instapper zijn ze gewoon standaard. Ten opzichte van Slovenië, waar veel verblijven een tikkeltje gedateerd aandoen, ziet Kroatië er veel moderner en welvarender uit en wie van prachtige kustlijnen houdt komt hier zonder meer aan zijn of haar trekken.

Deze stoelen zijn misschien wel het grootste pluspunt van de Volkswagen ID7 Tourer tijdens een lange reis.

Laden begint nu aanzienlijk meer planning te vergen, zeker als het geboekte verblijf van een laadmogelijkheid verstoken blijkt. We halen door het lagere tempo vaak 500 kilometer uit een batterij, maar snelladen is een relatief begrip in Kroatië. Vaak gaat het om een 50 kW lader en zijn er maar één of twee aansluitingen. Nog niet direct een probleem voor ons aangezien we buiten het hoogseizoen komen, maar in de zomer is de capaciteit vermoedelijk te beperkt voor de vraag. Het Supercharger-netwerk van Tesla biedt in sommige gevallen nog uitkomst, al zijn ook die laadstations hier relatief dun gezaaid.

Gelukkig geniet je tijdens het laden vrijwel altijd van een adembenemend mooi uitzicht. Voor liefhebbers van watersport en warm zomerweer is de kust de aangewezen streek, terwijl Kroatië landinwaarts een koeler klimaat heeft en meer lijkt op wat we in Nederland gewend zijn. Alleen dan onwaarschijnlijk veel mooier. De Plitvice-meren zijn inmiddels een toeristisch mierennest, maar nog steeds meer dan de moeite van het bezoeken waard.

Toch nog aan de noodlader

Omdat de Plitvice-meren zo populair zijn en we toch nog een zevende land willen bezoeken, besluiten we onze overnachting te boeken in Bosnië en Herzegovina. De grensovergang is op minder dan een half uur rijden en de prijzen liggen er aanzienlijk lager. Tot zover het goede nieuws. Het slechte nieuws is dat de grens oversteken relatief lang duurt omdat Bosnië niet tot de Schengenzone behoort en het land in vergelijking met Kroatië veel minder sterk is ontwikkeld. Dat geldt niet alleen voor de algemene uitstraling, maar ook voor het laadnetwerk. Maar: we hebben een accommodatie met laadpaal, dus het moet goedkomen.

En dan komen we op het punt waarmee we dit verhaal begonnen. We staan nu met een vrijwel lege batterij bij een laadpaal met een Bosnisch stopcontact, die als het goed is zou moeten werken in combinatie met onze Mode-2 stekker. Het zou inderdaad reuzefijn zijn als het allemaal werkt, want er is geen andere laadmogelijkheid in de buurt. Ik prik in, op hoop van zegen. Yes! Er gaat een lampje branden! Er komt stroom in onze Volkswagen ID7  Tourer. Ach, het duurt maar vier dagen om weer volledig op te laden en gelukkig hoeven we daarna maar 1.500 kilometer naar huis ...

Nog twee dagen, dan is de Volkswagen ID7 Tourer vol en kunnen we naar huis.