DeLorean DMC-12 (1981) - Bolide van Marty McFly biedt zelfs snufje 911

Mocht je de driedelige Netflix-documentaire over het leven van John Z. DeLorean nog niet hebben gezien, dan zouden we je hem zeker aanraden. Achter die grote, stoere, flamboyante man gaat diep vanbinnen een heel onzeker jongetje schuil. Dat bracht hem enerzijds tot grote hoogten, maar ook in een heel diep dal. Te diep om weer uit te klauteren, zo blijkt achteraf. In ieder geval is het vanaf de zijlijn ongelooflijk fascinerend om te zien hoe hij met grote dromen, kunst- en vliegwerk, mooie praatjes en valse beloftes een autofabriek wist neer te zetten in een omstreden gebied. En dat alles op kosten van de Britse belastingbetaler. Naar het schijnt is de factuur voor de motoren uit Frankrijk ook nooit voldaan. In een laatste wanhoopspoging om kapitaal bij elkaar te sprokkelen, zocht DeLorean zijn toevlucht in de drugshandel. Hij werd ontmaskerd, maar desondanks weer vrijgesproken, dankzij de hulp van een goede advocaat. Wat hij wél heeft bereikt, is dat zijn naam tot in lengte van dagen in de geschiedenisboeken staat geschreven en dat zijn roestvrijstalen nalatenschap tot bijna mythologische proporties uitgroeide. Al was het maar vanwege de hoofdrol in een speelfilm. Nederland telt meer dan 150 exemplaren van de DMC-12 en in het Noord-Hollandse plaatsje Hem vinden we zelfs DeLorean Europe, waar je terecht kunt voor advies en onderdelen. Alle reden om voor deze rubriek achter het stuur te kruipen van de droom die een nachtmerrie werd.

Motor achter de achteras

De lijnen van de roestvrijstalen koets zijn typisch Giugiaro en de achterkant doet een beetje aan de BMW M1 denken. Maar hij heeft ook trekjes van het studiemodel Hyundai Pony Coupé die hij in 1974 tekende en waarvan we weer iets terugvinden in de huidige Ioniq 5. De vleugeldeuren maken de constructie nodeloos gecompliceerd en zijn er vooral voor de show. Dat er niet is gekozen voor klapkoplampen is best opmerkelijk, want ze zouden prima passen in het excentrieke ontwerp.

Eveneens opmerkelijk is de keuze voor de Franse V6 in plaats van bijvoorbeeld een Amerikaanse of de bekende Rover V8. Eerst maar eens rijden. Als debutant in een DeLorean is het lastig te voorspellen wat je kunt verwachten. Met de wetenschap dat niemand minder dan Colin Chapman (Lotus) en Mike Kimberley aan het onderstel en daarmee de rijeigenschappen hebben gewerkt, hoop je op een goed sturende auto. Dat de V6 zo ongeveer achter de achteras ligt, spreekt dan weer niet in zijn voordeel, hoewel Porsche met de 911 bewijst dat die positie van de motor geen drama hoeft te zijn.

Instappen gaat vrij gemakkelijk met de enorme vleugeldeuren, maar we kunnen ons zo voorstellen dat het voor iemand met korte armen knap lastig is om ze weer dicht te krijgen. Voor iemand met een lengte van 1,91 m houdt de hoofdruimte niet over. Die schiet eigenlijk te kort. Het interieur oogt zoals je dat van een Amerikaanse auto uit die tijd mag verwachten. Veel grijs, veel krakend plastic en stoelen met geïntegreerde hoofdsteunen.

Snufje 911-geluid

Getuige het motorvermogen, was het niet DeLoreans intentie om een supersportwagen te ontwikkelen, eerder een vlotte en comfortabele GT. De V6 is in dit geval gekoppeld aan een handgeschakelde vijfbak, dat zien we als een pluspunt. Hij klinkt totaal anders dan dezelfde motor in bijvoorbeeld een Peugeot of Renault. Geloof het of niet, er zit een snufje 911 in. Nee, niet het huilende en raspende boxergeluid, maar wel een licht geroffel met een klein rauw randje. Leuk! Schakelen en koppelen vereisen wat meer meer spierkracht dan gemiddeld, de besturing niet. Nu we het daar toch over hebben: die werkt lekker direct, waar je misschien gevoelloos en zompig zou verwachten, gezien de Amerikaanse achtergrond. De Britse techneuten hebben hun best gedaan, dat merk je. Dat komt tevens tot uiting in de onderstelafstemming. Wellicht is daaraan de afgelopen 43 jaar al eens gesleuteld in dit geval, maar het voelt desondanks goed aan. We beginnen zowaar een beetje lol te krijgen achter het stuur van de DMC-12. Natuurlijk wordt dat gevoel deels versterkt door het hele verhaal achter de auto en het feit dat er slechts zo’n 9.000 stuks zijn gebouwd, maar hij gaat ook nog eens heel behoorlijk de bocht door. Op constante snelheid, in de vijfde versnelling, is het eveneens goed uit te houden. Het zicht naar achteren is belabberd. Je zou een camera wensen tijdens het parkeren. Het verhaal van DeLorean komt op een verrassende manier tot leven in deze ultieme tijdmachine.

Technische gegevens

Motor V6

Cilinderinhoud 2.849 cc

Max. vermogen 101 kW/137 pk bij 5.500 tpm

Max. koppel 225 Nm bij 2.750 tpm

Topsnelheid 209 km/h

0-100 km/h 8,6 s

Verbruik gem. 10,7 l/100 km

Dit exemplaar uit 1981 met een tellerstand  van 34.542 kilometers stond tijdens de proefrit in de zomer van 2024 voor € 75.000 te koop, inmiddels is de vraagprijs gezakt tot ruim onder de €70.000