Daihatsu Materia

Het zou een open deur zijn om u op deze pagina's mede te delen dat je nogal wat bekijks hebt met een Daihatsu Materia. Nu val je in Nederland met een niet alledaags vervoermiddel al snel op tussen het zwarte en grijze leaseblik, maar de Materia kunnen wat opvallendheid betreft gerust in de buitencategorie plaatsen. Wat een vreselijk leuke auto is dit om te zien! Helemaal als je 'm bestelt in een opvallend kleurtje, zoals het bijzondere blue-ish white, het wit met een klodder blauw erin waarmee onze testauto is bespoten. Met dit soort extravagante ontwerpen neem je als fabrikant natuurlijk een gok, die in het slechtste geval compleet verkeerd kan uitvallen. Maar het lef van Daihatsu valt te prijzen, rechttoe rechtaan-ontwerpen hebben we tenslotte al genoeg. Officieus is de Materia de opvolger van de YRV, een ontwerp dat óók bijzonder is maar een minder gevoelige snaar raakt. Het design van de Materia is afkomstig uit de koker van Toyota, dat het vierkante karretje in Japan onder de naam bB op de markt zet. In Amerika gebruikt het dochtermerk Scion de koets van de Materia om haar doelgroep – jongeren – aan te spreken. De Nederlandse Daihatsu-importeur ziet de Materia echter niet alleen op de oprit van hippe, jonge vogels belanden maar ziet er bijvoorbeeld ook een ideaal tweede vervoermiddel in voor gezinnen met kinderen. Hoewel het in marketingkringen niet erg in de mode is om senioren in campagnes te betrekken, zou de Materia ook voor hen een leuk alternatief kunnen zijn voor de Opel Meriva, Nissan Note of Ford Fusion, om maar eens een paar beoogde concurrenten te noemen.

Uniek en emotioneel

In tegenstelling tot bejaarden zijn kreten als 'the unique emotional wagon' – de pay off van de Materia - wél heel erg commercieel verantwoord. Uniek is-ie zeker en hij roept ook absoluut emotie op. Bij bijna alle mensen die wij over de Materia spraken positieve emotie. Hoewel-ie fors oogt, vallen de buitenafmetingen in werkelijkheid erg mee. Met een lengte, breedte en hoogte van respectievelijk 3,80, 1,69 en 1,64 meter komen de afmetingen van de vierkante Daihatsu aardig overeen met die van de Renault Modus. Hij is alleen een stukje hoger, centimeters waarvan we ons altijd afvragen wat je er mee moet; hoofdruimte is immers meer dan voldoende aanwezig. Binnenin geeft de Japanner je een enorm ruimtelijk gevoel, niet in de laatste plaats doordat er een flinke afstand zit tussen de voorstoelen en de rechtop staande voorruit. Je kijkt uit op een leuk vormgegeven dashboard, waar we veel bedieningsorganen van Toyota tegenkomen. De analoge snelheidsmeter en toerenteller staan centraal boven op het dashboard. Geinig, maar niet zo praktisch en overzichtelijk. Hard kunststof domineert het interieur, dat het qua afwerking niet haalt bij wat we van Toyota gewend zijn. Het dunne stuurtje is alleen in hoogte verstelbaar maar toch is de zitpositie best oké. Je zit minder hoog dan je in een auto als deze zou verwachten; je schouders bevinden zich slechts een klein stukje boven de onderkant van de zijruit. De stoelen hadden best wat steviger gemogen en de zittingen iets langer. Achterpassagiers hebben veel beenruimte, maar dan moet de achterbank wel in de achterste stand zijn geschoven. Een grotere bagageruimte (met een aangenaam lage tildrempel en een achterklep die niet hoog genoeg opent) gaat dus ten koste van de beenruimte. De leuningen van de 40/60-deelbare achterbank zijn verstelbaar en neerklapbaar, dat laatste om de laadruimte optimaal te benutten. Onder de laadvloer tref je een vakjes-compartiment aan voor losse spullen, daaronder bevindt zich een zogenaamd thuisbrengertje.

Bekende motoren

Diesels heeft Daihatsu (nog) niet in het assortiment dus worden de vertrouwde 1,3-liter en 1,5-liter 16-kleps-benzinemotoren uit de kast getrokken voor de aandrijving. Wij reden met de 103 pk sterke 1.5, die is gekoppeld aan een niet erg stevig en soepel schakelende vijfbak. Een automaat is tegen een meerprijs van E 900 verkrijgbaar in combinatie met deze krachtbron. De geluidsproductie van het torretje blijft redelijk binnen de perken en hij is vlot genoeg. Op papier is de 1.5 zelfs maar weinig sneller dan de 12 pk minder sterke 1.3, qua topsnelheid scheelt het zelfs maar 1 km/h! Hoe de 1.3 zich in de praktijk gedraagt, hebben we echter niet kunnen beproeven. Verwacht geen sportieve rij-eigenschappen van deze Daihatsu, daarvoor is de besturing te indirect en afstandelijk en helt de koets te veel over in de bocht. Maar je koopt een auto als deze ook niet om de scheurneus uit te gaan hangen. Overigens komt de Materia niet in aanmerking voor de milieusubsidie, die je wel krijgt op de Cuore en Sirion. Vanaf deze week staat de Materia bij de Daihatsu-dealers, de levering komt in januari echt op gang. Er zijn drie uitrustingsniveaus: Rhythm, Funk en Soul, die laatste in combinatie met 1.5-motor. Er staat ook nog een 4x4-versie (de 1.5 Rock) in de planning maar die komt waarschijnlijk niet eerder dan de tweede helft van 2007. Elektrisch verstelbare buitenspiegels, een radio/cd/mp3-speler, vier elektrisch bedienbare ruiten, een in hoogte verstelbare bestuurdersstoel, sideskirts, voor- en zij-airbags, lichtmetalen wielen, airco en een verschuifbare achterbank zijn standaard aanwezig, alleen voor de laatste drie items moet je bijbetalen op de Rhythm.