Dacia Sandero

In 1999 koopt Renault Dacia, een Roemeens merk waarmee de Fransen al langer banden heeft. De Dacia 1300 is in de jaren zeventig immers een in licentie gebouwde Renault 12. De Fransen verwerven Dacia vooral omdat ze in Europa ruimte zien voor een budgetauto; met het rijzen van de autoprijzen neemt de vraag naar goedkope auto's namelijk toe. Het resultaat van Renaults plannen verschijnt in 2005 op de markt: de Dacia Logan. Deze budgetsedan rust op verouderde Renault (Clio-) techniek en biedt veel waar voor z'n geld. Enigerlei poespas is de auto vreemd, maar ruimte biedt-ie in overvloed. Het concept werpt z'n vruchten af, en langzaamaan groeit het modellenaanbod van het Roemeens/Franse merk. Na een nog ruimere Logan MCV komt een SUV in de vorm van de Duster en nog maar kort geleden lanceert Dacia een MPV-achtige met de naam Lodgy. Alle opgebouwd volgens dezelfde filosofie: geen fratsen en veel value for money. Tussentijds dient ook de Sandero zich aan, een hatchbackversie van de Logan. En van die Sandero, die al weer vier jaar meegaat, staat volgende maand de tweede generatie klaar in de Dacia-hoek van de Renault-dealer. Gereed om als budgetalternatief op te treden in het felbevochten B-segment, waar auto's als de VW Polo de scepter zwaaien. En in dit licht kun je de Sandero dus zien als de backbone van het modellengamma van Dacia, en daarmee dus als een bijzonder belangrijk model voor de Roemeense fabrikant.

Diep bukken

Geen wonder dat Dacia er flink z'n best op heeft gedaan. De Sandero staat op een grondig gemodificeerd onderstel van de vorige generatie. Hij deelt z'n platform overigens met de Stepway-variant en de Logan. De laatste komt niet meer naar Nederland; we hebben het hier niet zo op kleine sedannetjes, en Renault ziet dan ook geen rol van betekenis meer voor dit model weggelegd. De Sandero ziet er een stuk volwassener uit dan voorheen. In het uiterlijk is een prominente plaats ingeruimd voor het nieuwe familiegezicht dat we voor het eerst op de Lodgy zagen. Het nogal forse front is opgebouwd rond de brede grille, waarin het Dacia-logo prijkt. De koplampen hebben een expressieve uitwerking; de auto lijkt je toe te lachen en heeft een sympathieke uitstraling. De hoog opgetrokken taillelijn en de hoekige wielkasten maken het geheel gelukkig ok weer niet té vriendelijk; enige stoerheid is wel gewenst voor succes. Maar niet alleen vanbuiten, ook vanbinnen heeft Dacia huisgehouden om van de Sandero echt een nieuwe auto te maken. In het interieur zijn nieuwe bekledingsstoffen leverbaar voor het zitmeubilair. De stoelen zien er keurig verzorgd uit, maar geven helaas weinig steun doordat ze te vlak zijn. Het dashboard is opgebouwd uit hoogwaardiger plastic, wat de kwaliteit van het interieur verhoogt. Een tweekleurig dashboard behoort tot de mogelijkheden, evenals verchroomde omlijstingen van de ventilatieroosters. Heel frivool wordt het echter allemaal niet aan boord, maar met de ergonomie is weinig mis. Bedieningselementen zitten op een logische plek en laten zich eenvoudig bedienen. Dat is wel eens anders geweest bij Dacia. Bij de eerste Logan moest je zo diep bukken om het verwarmings- en ventilatiesysteem te bedienen, dat het gewoonweg gevaarlijk was om onder het rijden het klimaat aan boord te proberen te veranderen. En al bukte je diep, dan nog zag je nauwelijks wat je deed, zo verborgen zaten de knoppen. Die tijden zijn voorgoed voorbij. Draai- en druktoetsen zitten bij de nieuwe Sandero alle keurig hoog in het dashboard, midden in je vizier. Bovendien is de tijd van de ergste karigheid ook grotendeels voorbij. De uitrusting is er namelijk op vooruit gegaan. Goed, een verstelbaar stuurwiel is nog altijd niet standaard en airco is altijd een optie. Maar het is nu ook voor het eerst mogelijk een multimediasysteem te bestellen op de Sandero. Dit systeem, compleet met navigatie en een 7 inch kleurenscherm kennen we al uit de Lodgy, en waardeert het binnenste van de Sandero flink op. Er zijn in Nederland twee uitvoering leverbaar, wederom Ambiance en Lauréate genaamd. De eerste is de instapper (€ 10.990) en heeft onder meer ABS, dagrijverlichting, front- en zijairbags en centrale portiervergrendeling aan boord. De Lauréate (€ 11.990) biedt daarbovenop elektrisch bedienbare buitenspiegels, een boordcomputer, een in hoogte verstelbare bestuurdersstoel en een verstelbaar stuurwiel.

Vinnig

In Nederland wordt de Sandero vanaf volgende maand leverbaar met één motorvariant, maar da's geen slechte keuze. Onder de kap zit namelijk de 0,9-liter driecilinder van 90 pk die onlangs z'n debuut maakte in de nieuwe Clio. Daarin werkt-ie al heel enthousiast. En ook in de Dacia presteert-ie goed. Dankzij deze efficiënte krachtbron laat de Sandero een CO2-uitstoot noteren van 120 g/km, en dat is minder dan met een 1.2 16V benzinemotor (75 pk). Helaas is de CO2-uitstoot wel hoger dan in de Clio. Dat komt mede vanwege het ontbreken van een start-stopsysteem in de Roemeen. Hierdoor kun je als zakelijk rijder dus geen 14 procent van de cataloguswaarde van de auto bij je inkomen optellen, maar blijft de bijtelling steken op twintig procent. De prijzen die Dacia rekent voor de Sandero zijn aan de andere kant wel weer billijk.

Zolang je het toerental maar boven de 2.500 tpm houdt, rijd je de Sandero op koppel, waardoor-ie lekker soepel presteert. Als je echt haast hebt, moet je flink doorhalen, maar dat is voor dit toerenblokje geen probleem. Hij reageert dan lekker vinnig. Het is wel dan dat je merkt dat je met een budgetauto onderweg bent. In de Sandero is volgens de fabrikant weliswaar aan het weren van motorgeluiden uit het passagierscompartiment gewerkt, maar kennelijk schiet het isolatiemateriaal toch te kort, want hij is bij accelereren duidelijk luidruchtiger dan de Clio. En ook het windgeruis is ondanks Dacia's nog duidelijk aanwezig. Rijden, dat doet de Dacia vooral gemoedelijk met z'n onderstel dat voor een belangrijk deel in gemodificeerde vorm afkomstig is van de vorige Sandero. Hij gaat vrij nadrukkelijk op een oor hangen in een bocht, maar de wielen verliezen niet snel contact met de weg. En op lange afstand is-ie voldoende comfortabel. Het sturen gaat helaas nog altijd tamelijk vaag en met weinig gevoel. De stuurbekrachtiging werk snelheidsafhankelijk en neemt bij lagere snelheden toe, waardoor het stuurwiel zich licht laat verdraaien. Met het toenemen van het tempo wordt het sturen weliswaar zwaarder, maar dat is niet hetzelfde als directer en communicatiever. En dezelfde kritiek gaat min of meer op voor het schakelen; de pook laat zich volledig karakterloos en enigszins hakerig door het H-patroon van de vijfversnellingsbak geleiden; maar overigens ook kraakvrij.

Genereuze ruimteaanbod

Het ruimteaanbod is traditioneel hét sterke punt van Dacia. En waar het op ruimte aankomt, laat de Sandero in z'n jongste vorm zich dan ook niet eenvoudig verslaan. Zowel voor- als achterin behoort de breedte van de Dacia op schouderhoogte tot de beste in z'n segment. Op de achterbank kun je het eenvoudig langere tijd uithouden met drie volwassenen. Mede omdat de bewegingsvrijheid voor de onderste ledematen er voor een auto in deze klasse prima voor elkaar is. Volgens Dacia kun je tevens drie kinderstoelen kwijt op de achterban. En voor wat dat betreft behoort de Sandero zeker tot een select gezelschap. Het genereuze ruimteaanbod in het passagierscompartiment heeft geen negatieve gevolgen voor de kofferbakinhoud. Want er resteert een zeer bruikbare 320 liter onder de achterklep voor het opbergen van bagage. Wanneer je de twee in ongelijke delen neerklapbare achterbankleuningen laat zakken, groeit de inhoud naar 1.200 liter.

Opgesmukte versie ook van de partij

Tegelijkertijd met de Sandero heeft Dacia weer een Stepway/variant ontwikkeld. Deze komt iets later naar Nederland dan de civiele versie van het model, namelijk midden in de winter, in februari. De Stepway onderscheidt zich door zｴn stoerdere uiterlijk. Hij steekt dankzij een vier centimeter grotere bodemspeling en de toepassing van dakrails in totaal tien centimeter boven de gewone Sandero uit. Over de wielkasten en dorpels heeft Dacia beschermende plastic platen gemonteerd. Ondanks zｴn wat ruigere uiterlijk heeft de Stepway overigens niets naast het asfalt te zoeken. Louter de voorwielen worden namelijk aangedreven door dezelfde 0,9/litermotor van 90 pk uit de standaard Sandero en de Renault Clio. Laat je dus niet misleiden door de rubbermatten in de voetenbakken van de auto. Die liggen er voor de show. Ondanks zｴn iets hogere bodemspeling, zijn de rijeigenschappen van de Stepway niet voelbaar anders dan die van de lager boven het asfalt hangende gewone Sandero. Wel is de opgegeven topsnelheid van de opgeruigde versie fractioneel lager. Het verbruik valt iets hoger uit. Begrijpelijk, want de Stepway is iets zwaarder dan zｴn minder opzichtige broertje, en komt wat lastiger tegen de wind in. Ook voor de Stepway geldt dat hij met in twee uitrustingsniveau ｴs te verkrijgen valt, eveneens als Ambiance of als Lauréate. De Ambiance/trim biedt de Stepway boven op de standaarduitrusting van de Sandero Ambiance zｴn dakrails, zｴn voor/ en achterskirts, zestien inchwielen en mistlampen in de voorbumper. De Lauréate bezorgt de Stepway ten opzichte van de Sandero extraｴs als Cruise control, airco, een leren stuurwiel en een multimedia/ en navigatiesysteem. In beide gevallen is de Stepway/variant drie mille duurder dan de onopgesmukte Sandero.