Dacia Sandero 1.6 Lauréate (2008)

Voor deze test hebben we de 'allerdikste' en 'snelste' Sandero laten opdraven, een Lauréate met de 87 pk sterke 1.6 MPI motor in het neusje. Zelfs in deze royale uitvoering kost de Sandero minder dan veel concurrenten!
Dacia heeft alles aan de Sandero ontwikkeld met de prijs in het achterhoofd. Bij de Logan was het ontwerp erg vierkant gehouden, omdat ieder vormpje in het plaatwerk meer moeite en dus extra geld kost. Bij de 'Logan hatchback' is dat al een stuk minder het geval. De Sandero verrast ons zelfs met leuke details. Kijk maar eens naar de golvende lijn die over de flank loopt, tussen de voorste en achterste wielkast. En let op de kleine inkepingen bij de ruitensproeierdopjes op de motorkap of de opvallende verdikking op de bumpers. Frivoliteit op een Dacia! Voordeel met franje.
Binnenin zien we eenzelfde vooruitgang. Waar het Logan-dashboard grotendeels uit één groot stuk kunststof bestond – want dat is goedkoper te produceren – zien we in de Sandero meer losse delen die tot één geheel zijn geboetseerd. Gevolg is een wat levendiger interieur, met verschillende kleuren en motiefjes. Er staat een nieuw ontworpen stuurwiel voor onze neus, dus we hoeven niet langer uit te kijken op een gerecycled exemplaar uit een Renault Clio II.

Comfortabel onderstel
Het onderstel onder de Roemeen is erg comfortabel en biedt lange veerwegen, maar voelt toch voldoende stevig aan onder doorsnee Nederlandse omstandigheden. Met drempels en hobbels heeft de Sandero geen enkel probleem. Rij met flinke snelheid over een verkeersdrempel en de veren absor beren de klap keurig, waarna de stevig afgestelde dempers de auto mooi in bedwang houden.
Andere kant van de medaille is dat de Sandero nogal gevoelloos over het wegdek rolt; de vergevingsgezindheid van het onderstel zorgt ervoor dat veel informatie over het wegdek achterwege blijft. Scherpte is de auto dan ook vreemd; stuur in en de koets gaat wat hangen, waarna je de bocht zonder veel spektakel rondt. Bij hogere snelheid kiest de Dacia de veiligste uitweg en glijdt beheerst weg over z'n voorbanden. Wel fijn is de duidelijke, eerlijke besturing. De bekrachtiging is gelijkmatig en laat de auto nog best direct van richting veranderen. Geef bij 110 kilometer per uur een rukje aan het stuur en de neus zet al snel koers richting een andere rijbaan.
De zitpositie valt niet tegen, ondanks het feit dat het stuur alleen in hoogte verstelbaar is. Wel vinden we de hoge stand van het gaspedaal wat vreemd. Als je een constante snelheid wilt aan houden, moet je je rechtervoet hierdoor in een scherpe hoek houden. Vermoeiend bij langere ritten. Bij budgetmodellen wordt nogal eens beknibbeld op uitrusting. Zo heeft de kaalste Dacia Sandero geen stuurbekrachtiging, elektrische ramen of centrale portier vergrendeling aan boord.
De Lauréate-uitvoering die wij testten, heeft het echter ook allemaal standaard aan boord. Sterker nog: er is zelfs een afstandsbediening voor de centrale vergrendeling aanwezig, net als elektrisch verstelbare spiegels, een in hoogte verstelbare bestuurdersstoel en zelfs zijairbags vóór! Wat wil je nog meer?