Dacia Duster TCE 125 - Renault Captur TCE 90 - Vergelijkende Test

Vorige week las je in onze duurtestupdate dat de nieuwe, tweede generatie Dacia Duster is opgenomen in onze vloot. En nu al treedt de nieuwe duurtester aan in een vergelijkende test. Als tegenstander kiezen we voor de meest succesvolle compacte cross-over van de laatste tijd, de Renault Captur. Dat Dacia deel uitmaakt van de Renault/Nissan-alliantie zal voor weinig AutoWeek-lezers nieuws zijn.

Voor de nieuwe, tweede generatie Dacia Duster geldt dan ook dat hij weer is opgebouwd uit beproefde techniek van Renault. Dat heeft als voordeel dat de ontwikkelingskosten lang en breed zijn terugverdiend. Dat geldt uiteraard niet voor jongere Renault-modellen, zoals Captur in deze test. Daardoor zijn het prijstechnisch twee verschillende verhalen. De Captur biedt minder ruimte en mindere prestaties tegen een hogere prijs, maar stelt daar meer luxe en kwaliteitsbeleving tegenover; bij voorbaat al een lastige keus.

SMAAKMAKER

De Dacia Duster verscheen eind 2009 als productieversie van de eerder dat jaar in Genève onthulde, gelijknamige concept-car. Een robuust en stoer ogende SUV
voor de prijs van minder dan een compacte middenklasser: daar hadden de spaarzaam ingestelde Nederlanders wel oren naar en de Duster mocht zich dan ook verheugen in een behoorlijk succes: 1.500 stuks werden er verkocht in 2010, het jaar daarop, het eerste volledige jaar voor de Duster, waren dat er ruim 2.000. Naast de weinig sexy Sandero en de nog minder tot de verbeelding sprekende Logan MCV was de Duster algauw de smaakmaker van Dacia.

Het moet gezegd: op het design is in elk geval niet bezuinigd. De eerste generatie Duster zag er geslaagd uit en er is voor de nieuwe generatie dan ook in grote lijnen aan het design vastgehouden. Opnieuw brede, uit- geklopte wielkasten, een lage raampartij die de flanken hoger doet lijken en een hoe- kige neus. Aan de achterkant vind je het typische designelement, waarbij de vorm van de achterlichten als bolling doorloopt in de vijfde deur, niet meer. De nieuwe achterlichten doen met hun kruismotief wel wat denken aan die van Jeep. Aan de voor- kant herken je de nieuwe Duster aan scherper getekende koplampen en een grille met rechthoekige elementen.

OUDERWETSE SLEUTEL

Vanbinnen zie je in de details wel dat de Duster aan de onderkant van zijn segment opereert. Hoewel hij ten opzichte van de eerste generatie flinke stappen vooruit heeft gezet in de kwaliteitsbeleving, zijn de kunststoffen nog steeds wat hard en glimmend. Je vindt weinig frivoliteiten, of het moeten de drie ventilatieroosters in het midden en de naar de bestuurder gedraaide middenconsole zijn. De enige usb-poort die de auto rijk is, zit boven het scherm, zodat de laadkabel altijd in de weg hangt. Het is ook de enige usb-poort en dat is een beetje magertjes in deze tijden waarin wifi en laadstroom voor steeds meer mensen boven zuurstof en drinkwater gaan. Je krijgt een ouderwetse contactsleutel mét (niet-inklapbare) baard; waar vind je dat nog? Doe er laatdunkend over, maar hij zit aan het einde van de rit altijd nog precies waar je hem hebt gestopt en wegrijden terwijl de vorige bestuurder de sleutel nog in zijn zak heeft, is onmogelijk.

Handig detail is het gootje op het dashboard voor de bijrijder, dat met zijn antislipbekleding telefoons en andere gadgets keurig vasthoudt. De hifi heeft geen draaiknop voor het volume en de drukknoppen op het dashboard en de stuurbediening maken wel erg grote stappen. Prettig is de analoge aux-aansluiting (die we de laatste tijd steeds vaker zien verdwijnen), zodat ook wat oudere mediaspelers probleemloos zijn te gebruiken. Al met al heeft de eenvoud en logica van de Duster iets charmants. En dan die ruimte: daarmee hebben we een van de sterkste kanten van de Duster te pakken. Zowel voor- als achterin zit je riant. En denk niet dat dit ten koste gaat van de bagageruimte, want die is dik honderd liter groter dan in de Captur.

MAATSTAF

De Renault Captur versterkte de gelederen in 2013 als hogere variant van de Clio en nam niet alleen diens genen, maar ook zijn succes over. Tot op de dag van vandaag geldt het model – als je de verkoopaantallen als maatstaf neemt – als de koploper in het segment van de compacte cross-overs. Dat heeft hij ongetwijfeld mede te danken aan het vlotte, dynamische uiterlijk dat in deze dubbele kleurstelling extra tot zijn recht komt. De facelift (bij Renault zo poëtisch Phase Deux genaamd) van vorig jaar voegde daar scherper getekende koplampen en een dito grille aan toe, plus ‘kreeftscharen’- leddagrijverlichting. Vanbinnen zijn de wijzigingen nog beperkter. De klokken hebben de vorm van een Zorro-masker – of kattenogen, zo je wilt.

De snelheidsmeter is digitaal; daar moet je van houden. Het paneel van de middenconsole lijkt ervoor te zweven en is in hoogglans zwart uitgevoerd. De materialen van de meeste grote oppervlakken zijn niet eens zoveel mooier dan in de Dacia; het onderscheid zit hem vooral in de details. De knoppen, schakelaars en het scherm zijn duidelijk hoogwaardiger en moderner. Renault heeft verder wat meer de onconventionele hoek opgezocht met bijvoorbeeld de bediening van de airconditioning en de plaatsing van de startknop. Dat maakt het aparter aan boord van de Captur, maar intuïtiever in de Duster. Verder bieden de stoelen van de Renault meer steun, wat overigens niet wegneemt dat je in de Duster ook prima zit.

Creatief en praktisch gaan ook vaak samen in de Captur, met als beste voorbeeld de enorme lade die als dashboardkastje dient. Je eventuele bijrijder moet wel even de benen intrekken als je erbij moet, maar je hebt me toch een opslagruimte! Verder kun je spullen kwijt in het vakje bovenop het dashboard. Op de achterbank missen we die grappige ‘snaren’ tegen de rugleuning van de voorstoelen. Die zijn hier vervangen door handigere, minder opvallende netjes. Dat hoort bij deze uitvoering, andere hebben die elastieken wel. Wat ook in deze uitvoering ontbreekt, is de afritsbare bekleding. Die zit wel in de versies met stoffen bekleding en maakt het mogelijk de stof in de wasmachine te stoppen.

AFSTANDELIJK

De Captur heeft weliswaar fors minder kofferruimte dan de Duster, maar dat verschil kun je verminderen door de bank zestien centimeter naar voren te schuiven. Dan kunnen achterpassagiers hun benen amper meer kwijt, maar groeit de kofferruimte wel van 377 naar 455 liter. En let wel: er zijn tussenstanden. Op de achterbank is de ruimte in de Captur op zich redelijk, maar het verschil met de Duster is enorm. Daar heb je maar liefst 9 centimeter meer hoofdruimte en, zittend achter dezelfde bestuurder, vijf centimeter meer beenruimte dan in de Renault. Maar dit zegt meer over de Duster dan over de Captur.

Tijd om de motoren te starten, eerst maar eens de Dacia. De Duster voelt zacht en comfortabel aan. Met minder goed wegdek weet hij prima raad, terwijl de besturing wat afstandelijk is. Hij gedraagt zich keurig neutraal, maar als je wat steviger gaat sturen, komt er al vrij snel onderstuur om de hoek kijken. Vergeleken met de Captur heeft hij met zijn viercilinder motorblok dan ook wat meer gewicht in de neus. Vier cilinders in plaats van de drie van de Captur betekent ook een mooiere loop. De 1,2-liter komt met zijn 125 pk prima uit de voeten. De motor is kwiek en krachtig genoeg; bovendien heeft de Duster zes verzetten waarmee de aandrijflijn soepel aanvoelt.

HARDERE DEMPERS

De Captur biedt duidelijk meer beleving dan de Duster, maar dat wil niet zeggen dat hij te hard is. De besturing is nog steeds licht, maar werkt directer en het onderstel is communicatiever, wat vooral lijkt te komen door de wat hardere dempers. Dat maakt hem vergevingsgezinder voor al te enthousiaste bochtenridders en geeft hem zelfs een sportief randje. Dan moet het asfalt overigens niet al te slecht zijn, want anders wil hij wel eens een wieltje lichten. De driecilinder is vlot genoeg voor de Captur en de vijfbak laat zich mooi precies bedienen. Wanneer je veel van de motor vraagt, wordt hij wat rumoerig, maar bij gemiddelde belasting is hij stil genoeg.

Onze Duster is een Comfort, de middelste op de schaal van luxe. Hij kost in de basis € 20.680, maar het exemplaar waarmee wij onderweg zijn, staat in de boeken voor € 23.695. Dat verschil komt voor rekening van de metallic lak, parkeersensoren achter, een thuisbrengertje, het Pack Comfort (lendensteunverstelling bestuurdersstoel, middenarmsteun voor en opberglade onder de bijrijdersstoel) en het Pack Look (16-inch lichtmetalen wielen, Pack Media Nav (scherm en navigatie), afneembare trekhaak, donker glas achter en chroom in satijnglanslook op spiegelkappen, dakrails en skidplates voor en achter). Bij de basisprijs van de Comfort inbegrepen zijn onder meer handbediende airconditioning, hoogteverstelling voor de bestuurdersstoel, mistlampen voor, cruisecontrol met snelheidsbegrenzer en wat accenten aan de binnen- en buitenkant.

De Captur in deze test is een Edition One, de introductie-uitvoering van de facelift van vorig jaar. Deze uitvoering is gebaseerd op de Intense, maar heeft leren bekleding, stoelverwarming voor, parkeersensoren rondom, privacyglas en een achteruitrijcamera. Verder horen bij de Intense ledkoplampen, automatische airconditioning, ledmistlampen met bochtverlichting, multimedia met TomTom Live-navigatie, 17-inch lichtmetalen wielen, twotone-kleurstelling, regen- en lichtsensor en een wat rijker aangekleed interieur. De Edition One kost € 24.690, de Intense € 23.390. Extra’s op onze auto zijn onder meer de speciale kleur, het glazen dak (kan niet open), Bose hifi en het Easy Life Pack (dodehoeksensor en automatisch inparkeren). Daarmee komt de totaalprijs van deze auto op € 27.070.