Dacia Duster

Hoezeer de automarkt in Nederland wordt beïnvloed door het fiscale beleid van de overheid, blijkt als we kijken naar de verkoopcijfers van de Dacia Duster. Als hij in 2010 op de markt komt, is hij met zijn scherpe vanafprijs van net iets meer dan ¤ 16.000 direct een succes en in het eerste volledige productiejaar gaan er ruim 2.000 Dusters over de toonbank. Maar doordat de prijs van een nieuwe auto steeds meer wordt gebaseerd op zijn uitstoot aan CO2, nemen de Duster-verkopen af. Met zijn verouderde 1,6-liter benzinemotor kruipt de prijs van de basis-Duster richting ¤ 20.000. Terwijl de Duster in bijvoorbeeld Frankrijk een hit is – zelfs de gendarmerie rijdt erin – is de Duster in Nederland toch een relatief zeldzame verschijning gebleven. Een rigoureuze facelift moet het tij keren. En dat kon best eens gaan lukken, want Dacia heeft het belangrijkste pijnpunt verholpen. De oude 1.6 ruimde het veld ten gunste van een moderne 1,2-liter turbomotor, die uiteraard van moederbedrijf Renault afkomstig is. Hoewel deze 20 pk meer te vergeven heeft dan de motor die hij vervangt, is de 1.2 TCe door zijn lagere CO2-uitstoot (145 g/km) in het eenvoudigste uitrustingsniveau maar liefst ¤ 2.500 goedkoper dan de 1.6 die hem voorging. Dat is voortaan overigens de Ambiance; de door Renault intern Duster Duster genoemde 'crisisversie' van voorheen is dus verleden tijd. Het belangrijkste nieuws bij deze upgrade is dat ESP voortaan tot de standaarduitrusting behoort, waarmee Dacia opnieuw een belangrijk kritiekpunt heeft opgelost.

Rasp
Natuurlijk ontkwam het exterieur bij de update evenmin aan de nodige wijzigingen. Zo maakte de zwaar verchroomde grille plaats voor een exemplaar dat met zijn zilverkleurige inzetstukken associaties met een rasp oproept. De nieuwe koplampen sluiten daar mooi op aan en lijken één geheel met de grille te vormen. De achterkant ging minder fors op de schop; je moet goed kijken om te zien dat de Duster verse achterlichten heeft. Optioneel zijn nu parkeersensoren voor de achterbumper. Over het interieur werd eveneens een nieuw sausje gegoten. Het dash oogt weer wat frisser en gezien het prijskaartje is de afwerking best acceptabel. De gebruikte plastics voelen weliswaar knetterhard aan, maar de diverse delen passen alle netjes in elkaar. Qua ergonomie valt er echter nog wel één en ander aan te merken op de Duster. De middenconsole mag dan nieuw zijn, zowel het 7-inchscherm van het navigatiesysteem (optie) als de bediening van de klimaatregeling daaronder is echt te laag geplaatst. Het display is door zijn positie slecht afleesbaar. Als er zonlicht op valt, zijn de navigatieaanwijzingen door de sterke spiegeling vrijwel niet te zien. Opmerkelijk genoeg zit er boven de ventilatieroosters een nauwelijks bruikbaar opbergvak. Dat lijkt ons een logischer plek voor het navigatiescherm. Wel een verbetering zijn de knoppen voor de bediening van de portier-ruiten, die voortaan in de deuren in plaats van op de middenconsole zitten. De zitpositie is niet optimaal. De stoelen staan niet te hoog en bieden een prettige, comfortabele plaats, maar de zittingen zijn aan de korte kant en de zijdelingse steun is onvoldoende. Daar komt bij dat het stuur alleen in hoogte versteld kan worden en wat vlak staat, wat niet echt prettig is bij het sturen. Toch is het beslist niet alleen maar kommer en kwel aan boord van de Duster. Zo is hij verrassend ruim, veel ruimer bijvoorbeeld dan een ¤ 5.000 duurdere Opel Mokka. Langere mensen zitten zowel voor- als achterin prima en over een bagageruime van 475 liter valt evenmin te klagen. Jammer dat de tildrempel aan de hoge kant is.
De Dacia-ingenieurs hebben er veel aan gedaan om het geluidsniveau in het interieur terug te dringen en hun pogingen zijn geslaagd. Door meer geluiddempende materialen toe te passen in de wielkasten en de motorruimte, hebben ze het geluidsniveau binnenin merkbaar verlaagd en naar eigen zeggen zelfs gehalveerd. Of dat klopt, kunnen we nog niet meten, maar aan boord van de 1.2 TCe waarmee we als eerste rijden, is het inderdaad lekker stil. Zelfs het windgeruis blijft ondanks het hoge koetswerk keurig binnen de perken. De nieuwe, compacte turbomotor is zeker een aanwinst. Door een koppel van ruim 200 Nm bij 2.000 tpm is er genoeg kracht voorhanden om de gang er lekker in te houden; een sterkere motor heb je eigenlijk niet nodig voor deze gezinsauto, die comfort hoger in het vaandel heeft dan dynamiek. En met 1.200 kg is de Dacia Duster met voorwielaandrijving bovendien niet al te zwaar, dus ook wat dat betreft is de 123 pk die de twaalfhonderd levert ruim voldoende. Overigens heeft de motor daarmee in de Duster een handvol paardenkrachten meer dan in bijvoorbeeld de Clio GT, waarin hij 120 pk levert. Je kunt eventueel een Eco-stand selecteren, maar dan krijg je een kunstmatige weerstand in het gaspedaal, waardoor de motor voor je gevoel van een groot deel van zijn vermogen wordt beroofd. De krachtbron is op zijn best als je hem een beetje op toeren houdt, en dat is met de prettig schakelende zesbak met zijn korte schakelwegen en lange pook geen probleem.

Allemansvriend
Met deze motorisering presenteert de Roemeen zich als een comfortabele, ruime en goedmoedige allemansvriend. De vrij lange veerwegen weten de meeste hobbels, kuilen en dwarsrichels goed weg te werken, en hoewel hij in bochten aardig overhelt, blijft de wegligging heel voorspelbaar. In het grensbereik krijg je uiteraard te maken met onderstuur, maar dat voel je ruim op tijd aankomen. Het is wel jammer dat de (elektrische) stuurbekrachtiging nogal doods aanvoelt en tamelijk indirect werkt. Rond de middenstand reageert de besturing totaal niet op bewegingen van het stuurwiel.
Naast de benzinemotor levert Dacia een 1,5 liter metende diesel. Die kennen we onder meer uit de Mégane. Het aggregaat zal een ondergeschikte rol spelen, want de importeur verwacht dat slechts een schamele 3 procent van de Duster-kopers voor een zelfontbrander zal kiezen. Dat is meteen de enige motorvariant die met de van Nissan afkomstige 4x4-techniek leverbaar is. We rijden tijdens de introductie alleen met de voorwielaangedreven dCi 110. Die geeft bij de koude start een behoorlijke dieselnagel ten beste, maar doet als hij eenmaal op temperatuur is redelijk stil zijn werk. De verbeterde geluidsisolatie heeft ook hier duidelijk effect. Al bij 1.750 tpm levert de dCi zijn maximumkoppel van 240 Nm, en daarmee is hij de Duster echt op het lijf geschreven. Het is een heerlijk soepele motor, die bij nagenoeg elk toerental zonder morren oppakt. Je kunt heerlijk schakellui rijden met deze 1.5. Maar zoals gezegd is dat voor ons land niet zo relevant, want hier zal de TCe 125 de dienst gaan uitmaken. En daarmee beschikt de vernieuwde Duster weer over de juiste papieren om mee te strijden in het alsmaar drukker worden compacte SUV-segment.