Test: Citroën DS4 VTi 120 Chic (2011)

Zelfs de meest fervente autospotter plaatst de DS4 niet meteen in een hokje. Is het nu een hoog op de poten staande hatchback of een vijfdeurscoupé? Let op de portiergrepen van de achterdeuren, die à la Alfa 147 en Seat Leon zijn weggewerkt, zodat de illusie wordt gewekt dat het een driedeurs is. Lekker breed uitgeklopte wielkasten zorgen voor spieren en die achterbumper doet het vermoeden rijzen dat er verschrikkelijk veel pk's aan het werk zijn. Maar in de testauto zit toch echt een bescheiden 1,6-liter VTi-blok met 120 pk.

De Citroën DS4 biedt een zitpositie die je mag verwachten bij een auto met zo'n uiterlijk. Behoorlijk hoog dus, want de bilpartij van de bestuurder bevindt zich 620 millimeter van het asfalt. We zijn blij met het interieur van deze basis-DS4, een VTi 120 Chic. Een hoog opgetrokken dashboard, met mooie, diepliggende klokken. En als je je vinger in de kunststof bovenlaag drukt, blijft er even een afdruk achter, zo zacht is die. Ook leuk: je kunt de kleur van de dashboardverlichting aanpassen. En dan is er nog die bijzondere voorruit waarmee je meer licht in het binnenste van de auto kunt laten doordringen. Met verschuifbare panelen kunnen bestuurder en voorpassagier de hoeveelheid zonneschijn op hun bolletje laten variëren. Let wel, dit is al standaard op de basisversie.

Mooi interieur

Het stuur kan lekker ver naar de bestuurder toe en staat prettig rechtop. Je bedient de cruisecontrol, de audio en de telefoon via de Bluetooth-kit met grote knoppen op het hart van het stuurwiel. Ook de klimaatregeling bedien je met het grootste gemak. Het zicht rondom valt tegen, de aflopende daklijn zorgt voor kleine achterruiten. En die opmerkelijke achterportieren; als je ze opent, zie je dat ze in een scherpe punt lopen en de instap naar de achterbank is niet bepaald riant.

De wielkasten zijn ook zó groot. Sla je de achterdeur dicht en wil je het raampje openen, dan heb je een probleem: het kan niet open! Qua hoofdruimte gaat het voor volwassenen achterin nét, qua beenruimte houdt het niet over. Je kunt wel met vijf personen op pad, want het is een volwaardige vijfzitter.

Met de 120 pk trek je niet de klinkers uit de straat, want wil je lekker vlot onderweg zijn, dan moet je het toerental boven de 2.500 tpm houden. Bij de acceleratiemeting zien we net voor het moment dat het 1,6-literblok zijn hoogtepunt nadert de digitale toerenteller rood oplichten. Ziet er spectaculair uit, maar we krijgen de DS4 niet in 10 tellen van 0 naar 100 km/h. Overigens werkt deze motor samen met een handgeschakelde vijfbak. Dat leidt in het hoogste verzet tot een toerental van 3.300 bij 120 km/h.

Over de zitpositie geen klachten, maar voor de enthousiaste bestuurder zou het stuurwiel van de DS4 iets dikker mogen. De besturing is niet vederlicht, maar wel lekker direct. Bij lage én hoge snelheden geeft de besturing genoeg respons en precisie. Jaag je de DS4 over een bochtig parcours, dan valt op dat de carrosserie heel stabiel blijft. Die helt nauwelijks over, onderstuur blijft zelfs op nat achterwege, de vering is vrij stug en de demping stevig, want dwarsrichels voel je goed. Dat de DS4 zo strak rijdt, is een aangename verrassing.