Citroën C4 155 vs. Citroën C4 130 - Vergelijkende Test

Een auto uitzoeken is altijd lastig, want door de bomen zie je vaak het bos niet meer. Schrappen werkt vaak goed, want dan haal je in elk geval weg wat je niet wilt. Lelijk, te weinig ruimte, te duur: strepen maar. Dan blijven er steeds ­ minder modellen over. Maar zelfs als het je lukt, natuurlijk met behulp van wat ­ AutoWeek-tests, om tot een modelkeuze te komen, dan ben je er nog niet. Er zijn immers verschillende uitvoeringen en ­ motoren. Vooral dat laatste gaat in van die ellendig kleine stapjes, want 20 pk meer of minder, maakt dat veel uit? Een duurtest is voor ons altijd een goed moment om eens naar die vraag te kijken. We zijn dan inmiddels zo goed gewend aan een auto dat elke mogelijke irritatie wel boven is ­ komen drijven. Als je dan overstapt in ­ eenzelfde model met net andere specs of vermogen merk je meteen of het een ­ verbetering is.

Deze keer is de Citroën C4 aan de beurt. De auto is alweer enige maanden onder ons en laat wisselende indrukken achter. Zo is hij ruim en comfortabel en valt het design ­ duidelijk op. Smaakgebonden, dat is zeker. Meerdere keren kregen we echter te maken met enthousiaste aanspraak op parkeer­terreinen, ook meer dan eens van  mensen die vertelden dat ze er één hadden besteld.

Maar klachten hebben we ook. Zo is de auto groot, maar aan het onderstel valt te merken dat het toch een B-segmentplatform is. De auto mist de verfijning van bijvoorbeeld concerngenoot DS 4, eveneens een comfortabele cross-over. Hij dempt niet genoeg bij flinke oneffenheden zoals verkeersdrempels, waardoor hij doordeint. Ook is de tractie matig, waardoor het lastig is om snel en soepel weg te rijden bij het verkeerslicht, helemaal als het glad is, bijvoorbeeld bij regen. De aandrijflijn helpt niet, omdat de automaat het vermogen erg smoort. Toch hebben we met de 1.2 motor prettige ervaringen in andere auto’s. Ook in grote modellen, zoals de Peugeot 3008. In onze C4 komt het geheel echter niet goed tot zijn recht. Hoe anders wordt dat als we voor een sterkere versie gaan? In plaats van 130 pk is dezelfde motor ook leverbaar met 155 pk. Je krijgt er dan altijd een automaat bij, de 130 pkversie is er naar wens ook met een handgeschakelde versnellingsbak.

De versie van de C4 die we ophalen, is in veel opzichten een twee-eiige tweelingbroer van onze duurtester. Ja, hij heeft een andere kleur. Let op, het is geen oranje maar Caramel Brown. Dat steekt lekker af bij het Elixer Red van de 130 pk-versie. Dat rood is met een prijskaartje van € 900 trouwens de duurste kleur voor de C4. Verder zijn er aan de buitenkant geen­ verschillen te zien. De wielen zijn dezelfde 18-inch glimmers van het type Dark ­ Aeroblade. Het is schoeisel dat goed past bij het sowieso vrij opvallende design van de auto. Ook hebben beide modellen het Textured Grey-pakket à € 700, waarmee je grijze accenten aan de buitenkant krijgt, zoals rond de mistlampen.

Aan de binnenkant zul je in principe geen verschil zien tussen de verschillende ­ versies, maar in deze demo’s wel. Waar de 155 pk-versie vanbinnen ‘saai’ zwart is, is het rood van de buitenkant bij de duurtester mee naar binnen getrokken, zodat de bekleding van de stoelen en deurpanelen ook rood is. Dit krikt de uitstraling van het ­ interieur zonder meer verder op, terwijl dit qua materialen toch al geen slecht punt is van de C4.

DIKKE SHINE

Kijken we naar de rest van de opties, dan gaat de samensteller van de demomodellen van Citroën duidelijk volgens een bepaald stramien te werk. Sowieso betreft het in beide gevallen de dikke Shine-uitvoering. Met 155 pk is dat zelfs de enige keus, de 130 pk is er ook als minder rijk uitgeruste Feelen Feel Pack-uitvoering. Standaard hebben we daardoor onder meer een uitgebreid pakket aan rijhulpsystemen, een met leer bekleed stuur, het genoemde 18-inch ­ lichtmetaal, adaptieve cruisecontrol en parkeersensoren. Ook bij de losse opties is hetzelfde afgevinkt bij beide auto’s. Een schuifdak, goede audio, automatisch grootlicht, een 360-graden­ camera: de specificatiekaarten lijken erg op elkaar.

Blijft over het vermogen, dat heel anders is. En niet alleen op papier. Als we de bruine C4 aan de meetapparatuur hangen, is hij op de sprint sneller en ook op de tussensprint zien we de papieren werkelijkheid vertaald in praktijkwaardes. Daarmee is het hele verhaal echter niet verteld. Het verschil in koppel bij lage toerentallen is namelijk erg beperkt: 240 tegenover 230 Nm. Het verschil van 25 pk zit vooral hoog in de toeren. Dus komen de extra pk’s goed naar buiten in een sprint, waarbij we logischerwijs vol gas­ geven. En laat dat nu net iets zijn wat je niet snel doet in de C4. Sowieso heeft de auto het karakter er niet zo voor, maar ook de automaat is er geen fan van.

Als je bij 100 km/h braaf voortsukkelen het pedaal vloert, duurt het echt wel even voordat de bak terugschakelt naar de laagst mogelijke versnelling om al het vermogen vrij te geven. Nu is dat niet per se erg als je een comfortabele auto wilt, maar hierdoor blijft het vermogen bij zowel de 130 pkals de 155 pk-versie wat verborgen. Met deze combi van motor en automaat zou een lichte vorm van mild hybrid, waarbij je iets van 15 pk erbij krijgt bij láge toerentallen, enorm veel ­rijcomfort toevoegen. Meer dan de 25 pk extra van de 155 pk-versie, die daardoor wat ons betreft zijn meerprijs van € 1.500 niet waard is. Nog afgezien van het feit dat we in de praktijk een hoger verbruik scoorden met de snellere auto. Wel zijn we nieuwsgierig naar de 130 pk-versie met handbak. Omdat je het toerental daar zelf controleert, is dat mogelijk een betere combi dan nu met de automaat. Al zullen veel Citroën-kopers in hun zoektocht naar comfort wellicht geen handbak willen. De Michelin e-Primacy-banden op beide auto’s doen de zaak ook geen goed. De tractie is al niet denderend en dit soort eco-banden helpen in natte ­ omstandigheden dan niet.