Citroën C1 1.0i Exclusive (2012)

Wanneer Toyota en PSA in 2005 de drieling Aygo, 107 en C1 introduceren, blijkt het autootje een gat in de markt. Van concurrentie is hoegenaamd geen sprake en zo komt het dat het drietal jarenlang niet aan te slepen is, ook na de facelift van 2008. Er komen echter nieuwe concurrenten en dus is het tijd voor een tweede opfrisbeurt. De drieling krijgt daarbij een iets ander koetsje. Bij de C1 betreft de grootse wijziging de kieuwen in de voorbumper, waarin de dagrijverlichting is ondergebracht. Een sportieve stripingset en een forse achterklepspoiler kunnen niet verhullen dat de Citroën in de basis alweer zeven jaar meegaat. En hoewel hij er zeker nog niet gedateerd uitziet, oogt de auto gewoonweg niet zo fris als sommige van zijn nieuwe concurrenten.

De C1 blijkt ook al niet zo praktisch meer als bij z'n lancering. Vooral achter in de auto is het behelpen voor volgroeide passagiers. Als het moet, houd je het er wel even uit, maar liefst niet te lang. Voorin heb je in de Citroën qua ruimte niet zo veel te klagen. Je kijkt er bovendien uit op een ook naar huidige maatstaven geinig gestileerd dashboard. Dat heeft een grote snelheidsmeter, waaraan linksboven een toerenteller is bevestigd, als een soort van Mickey Mouse-oor. De schuifknoppen voor de bediening van het verwarmings- en ventilatiesysteem zijn aardig gevonden.

Helaas is er bij de uitvoering iets misgegaan. Het dashboard ziet er wel heel duidelijk als plastic uit, wat afbreuk doet aan je kwaliteitsbeleving. Dat doet ook het vele zichtbare plaatwerk. Citroën heeft de onderzijde van het dashboard nu in zwart uitgevoerd, en dat krikt het kwaliteitsgevoel weer wat op. Dat geldt ook voor de pook met zilverkleurige knop, die het armetierige pookje uit de vorige C1 vervangt.

Kleine bagageruimte

Het zitmeubilair is voor verbetering vatbaar. De stoelen zijn aan de vlakke kant en de zittingen zijn te kort om je bovenbenen adequaat te ondersteunen. De bagageruimte meet slechts 139 liter; daar kun je dus niet zo heel veel mee. De Citroën heeft weliswaar een herziene versie van de 1,0-liter driecilindermotor onder de kap, die schoner is dan voorheen, maar in vijf te weinig spierkracht ontwikkelt om echt vlot mee te kunnen komen. De driepitter krijgt de C1 prima van z'n plek en maakt van de kleine Citroën in de stad een kwiek autootje. Ook de tamelijk directe besturing maakt hem tot een prima stadsauto. Pas op hogere snelheid komt-ie pk's tekort. Op de snelweg weet-ie de gang minder goed in de C1 te krijgen. Inhalen begint dus met goed om je heen kijken en naar de vierde versnelling terugschakelen.

Citroën heeft ook het onderstel van de C1 onder de loep genomen. Als gevolg hiervan stuitert de auto minder dan voorheen. Hij voelt wat stabieler en comfortabeler aan, zonder dat-ie week is geworden. De auto helt in bochten evenwel nog behoorlijk over, en de koets maakt soms bewegingen die je anders had ingeschat. Voor sommigen is dat trouwens juist de attractie van de auto.

De C1 heeft standaard ABS, airbags voor bestuurder en passagier alsmede zijairbags en centrale portiervergrendeling. De buitenspiegels zijn van binnenuit verstelbaar en de ruiten van de voorportierenzijn elektrisch bedienbaar.