Chevrolet Epica

Zo, die is stil! Dat is de indruk na de eerste kilometers in de Epica met 2,0-litermotor. De fluweelzacht draaiende, dwarsgeplaatste zes-in-lijn doet zijn werk in alle rust en vrijwel trillingvrij. Qua raffinement is een motor met deze cilinderopstelling nauwelijks te evenaren. En niet alleen de motor draagt bij aan het lage geluidsniveau, ook het afrolgeluid is goed gedempt. Dit bepaalt in belangrijke mate het comfort van een auto. Niets is op lange afstanden zo vermoeiend als een overvloed aan geluid. Daar is in de Epica geen sprake van. Chevrolet zegt dan ook veel werk te hebben gemaakt van de geluidsisolatie. De motor is opgehangen in hydraulische steunen. Dit heeft tot gevolg dat je het blok af en toe voelt kantelen bij het loslaten van het gas, maar weer niet in zo'n mate dat de pook heen en weer beweegt. De 2.0 levert volgens opgave 144 pk en maximaal 195 Nm koppel, dat pas bij 4.600 toeren vrijkomt. Om te presteren heeft deze motor dus toeren nodig, maar dat is niet zo verwonderlijk voor een zescilinder. Zeker niet omdat het 'slechts' een tweeliter betreft. Hij gaat met veel gemak door tot het rode gebied op de toerenteller en kent geen 'brompunten'. Een fijne machine, dat is al snel duidelijk. De nokkenassen worden door een ketting aangedreven, wat op termijn onderhoudskosten scheelt.

Diesel van VM op komst

In dit segment is een dwarsgeplaatste zes in lijn uniek, maar nieuw is het niet. Volvo doet het in de S80 en XC90 en gaan we verder terug, dan had Austin de Princess 2200 HLS en nóg langer geleden zelfs de Balanza met een zespitter dwars voorin. Uit de hoogtijdagen van de Britse auto-industrie! Na een korte koffiestop stappen we over in een Epica 2.5, die slechts 12 pk meer heeft dan de tweeliter. Deze motor is standaard gekoppeld aan een in China geproduceerde, automatische vijfversnellingsbak. Dat er meer gebeurt onder de kap, hoor je meteen. Waar de tweeliter tevreden spint tijdens het accelereren, produceert de 2.5 een diepere grom. Op constante snelheden is het toerental lager, maar stiller is 'ie niet. Deze motor moet het meer hebben van zijn hogere koppel bij een iets lager toerental. Tijdens de persconferentie liet een woordvoerder van Chevrolet weten dat er aan het eind van dit jaar een dieselmotor in de Epica komt. Broodnodig om een rol te kunnen spelen in de wereld van het zakelijke rijden. Het gaat om een 150 pk sterke tweeliter van de Italiaanse motorenbouwer VM. Chevrolet gaat deze motor in Korea in licentie bouwen. Uiteraard is het een common-raildiesel, met roetfilter. Voor de benzineversies wordt een lpg-systeem ontwikkeld.

Afstandelijk type

Genoeg over de krachtbronnen, laten we de rijeigenschappen eens onder de loep nemen. In stadsverkeer, dus bij lage snelheden, is de besturing opvallend sterk bekrachtigd. Naarmate de snelheid toeneemt, wordt die assistentie minder. Desalniettemin blijf je een nogal wollig gevoel houden in het stuur. De Epica doet wat hij moet doen, maar betrekt zijn bestuurder daar totaal niet bij. Een afstandelijk type, dus. De onderstelafstemming is afgestemd op comfort, eigenlijk wel zoals je dat in een sedan mag verwachten. De schokdempers doen hun werk goed en voorkomen samen met de stabilisatorstangen dat de koets al te veel duikt of overhelt. De voorwielophanging bestaat uit de bekende McPhersons, terwijl er achter een multilink-ophanging te zien is. Op zich is het systeem mooi van opzet, maar de scherpte en communicatie worden node gemist. De Epica is meer een reis- dan een rijdersauto, geschikt om dagelijks lange afstanden mee te overbruggen. Precies wat de zakelijke rijder veel doet. Een minpuntje is het feit dat de bestuurdersstoel net niet ver genoeg naar beneden kan voor de langere bestuurder. Dat kan echter te maken hebben met de elektrische verstelling op de versies die wij reden.

Het interieur ziet er zonder meer verzorgd uit en biedt voldoende ruimte. Zagen we in het verleden nog wel eens een dubieus dashboard in Koreaanse auto's, tegenwoordig ziet het er goed uit. In ieder geval wél in de Epica. De 'aluminium' strips op het dashboard mogen dan van kunststof zijn, zo zien ze er niet uit. Qua materiaalsoort en afwerking zit Chevrolet tegenwoordig heel dicht bij merken als Toyota en Nissan. Goed, als je echt kritisch gaat kijken kom je best zaken tegen die minder fraai zijn. Zoals de handgrepen boven de portieren, die zo uit een oude bestelbus lijken te komen. Of de glimmende rand op de snelheidsmeter, die voor een goedkope aanblik zorgt. Inderdaad, futiliteiten, want in grote lijnen klopt het allemaal. En bij het beoordelen moet ook de prijs worden meegenomen, en die is gewoon scherp. De styling van het exterieur is vooral heel veilig. Niet expliciet mooi of lelijk. We zien elementen uit auto's als de Honda Accord (de middensectie) en de BMW 5-serie (neus). De achterlichten lijken op die van de Renault Mégane C-C. Kortom, voor elk wat wils, maar niet een auto om direct lyrisch van te worden.

Wat brengt de toekomst?

De Epica is er als Class en Executive. Het veiligheidssysteem omvat ook gordijnairbags vóór en achter, ESP is pas vanaf volgend jaar zomer leverbaar. Lichtmetalen wielen, een audioset met bediening vanaf het stuur, halfleren bekleding, airconditioning en vier elektrisch bedienbare ramen zijn standaard. De Executive heeft daarnaast twee extra luidsprekers, grotere wielen, leren bekleding met verwarmbare voorstoelen, automatische airco, een regensensor, parkeersensoren en cruise control. Opties los bestellen is niet mogelijk, Chevrolet levert slechts confectie. Komen we tot de hamvraag: wat zijn de ambities van Chevrolet met de Epica? Het D-segment is al jaren krimpende en wordt gedomineerd door de Duitse en Franse merken en vooralsnog is het alleen Toyota dat er als niet-Europeaan met de Avensis aardig in slaagt een graantje mee te pikken. De Nederlandse importeur is ervan overtuigd dat de Epica voldoende in huis heeft om er per jaar circa 450 eigenaren te vinden. Van de Leganza (toen nog Daewoo) werden er in het beste jaar (1998) 618 verkocht, van de Evanda vorig jaar niet meer dan 133. De Epica biedt ontegenzeggelijk veel waar voor zijn geld, maar de historie leert ons dat andere factoren een grotere rol spelen. Maar wie weet, misschien is het in dit geval zo dat resultaten uit het verleden niets zeggen over de toekomst. We gaan het meemaken.