BMW Z4 Roadster 3.0i (2005)

De neus van de Z4 priemt ver naar voren. Kleine koplampen kijken gemeen, daartussen liggen enorme nieren. In de zijschermen begint een plooi die ver naar achteren doorloopt. Het is bijna too much, zoveel welvingen en inkepingen als de Z4 laat zien. Leuke details zijn er zat, bijvoorbeeld het BMW-logo dat op het zijknipperlicht op het voorscherm zit. Of de grote, hoekige rolbeugels. Ontwerper Chris Bangle mocht zich twee jaar geleden helemaal uitleven. We waarderen de uitbundige lijnen van BMW's roadster, het is toch al zo'n eenheidsworst in autoland.

BMW levert de Z4 alleen met zescilinders. Als de 231 pk sterke Beierse drieliter in de toeren klimt, neemt hij een lange aanloop. De motor loopt niet over van trekkracht onderin maar het geluid dat 'ie produceert als hij aan de bak moet, bezorgt je koude rillingen. De motor in de Z4 brengt zo'n langgerekte huil ten gehore, dat het lijkt alsof die uit z'n tenen komt. Bij 6.500 toeren per minuut komt de begrenzer erin, een beetje te vroeg, want de symfonie van de stampende zuigers klinkt dan juist zo lekker. De zesbak vraagt om een geoefende hand. Je voelt echter goed wat zich in het tandwielstelsel afspeelt, het is alsof je met je eigen hand de tandwielen met elkaar in verbinding zet. Supersnel gaat het schakelen niet, maar wel exact en met ontzettend veel gevoel. Lekker racy is de sportknop. Daarmee reageert de krachtbron nog fanatieker op het gas.

Feeling
De Z4 geeft je feedback in flinke porties. Je krijgt het gevoel dat je één bent met de techniek. Het kleine stuurtje heeft maar een kleine beweging nodig om de BMW van koers te laten veranderen. De Z4 kwispelt echter niet graag met zijn kont. Heb je 'm helemaal dwars, dan is hij vrij eenvoudig in een drift te houden. Uiteraard zorgt allerlei elektronica ervoor dat het helemaal niet zo ver komt. Maar het Dynamic Stability Control is uitschakelbaar.

In een roadster hoor je lekker diep te zitten, lekker dicht bij de bodem en het asfalt. Dat heeft de fabrikant goed begrepen. Dankzij de uitgebreide stuurverstelling kunnen we de perfecte zitpositie instellen, bovendien ligt het kleine stuur lekker in de hand. In de Z4 houden kleine stoelen met dikke randen de inzittenden innig omklemd.
Bij het openen en sluiten van de kap komt er geen hand meer aan te pas. Het is een prachtig schouwspel en de kap is zó opgeborgen of opgezet. De kap van de Z4 is goed geïsoleerd en het hemeltje is mooi afgewerkt. Het gaat er sowieso strak aan toe in de Z4. Een BMW-dashboard anno nu heeft zo min mogelijk knoppen en schakelaars, maar doordat er te veel functies op een knop zitten, wordt de bediening er niet eenvoudiger op. De BMW-tellers liggen goed beschut. Het leer op de portieren (de Z4 heeft knalrood leer; wat moeten ze wel niet van ons denken!) zit erg los, het lubbert te veel. Verder springt de aluminiumkleurige afwerking van het dashboard in het oog. Echt aluminium is dat niet, want dat zou veel te heet worden in de volle zon.
U zult begrijpen dat deze roadster goed is voor vele tienduizenden euro's. Maar als u zich zo'n auto kunt veroorloven, doet u daar dan moeilijk over? Vast niet. Want we hebben geluid, we hebben karakter, da's wat deze roadster zo bijzonder maakt. En natuurlijk de looks.