Bentley Mulsanne - Test

Misschien valt het best mee als je hem in het grijs bestelt, of in een andere donkere kleur, maar zoals deze versie van de Mulsanne erbij staat, in een extreem dure tweekleurige lakcombinatie, trek je net zoveel aandacht als met een Limburgse carnavalswagen in Staphorst. Hagelnieuw is de testauto, maar als model loopt de Mulsanne al wat langer mee. We moeten terug naar 2010, toen Bentley deze limousine de showroom in rolde als eerste compleet nieuwe topversie van het merk sinds het tot de stal van Volkswagen toetrad. Twee jaar geleden kreeg de auto een bescheiden facelift, en al die tijd hebben we maar bar weinig met de auto gedaan. De hoogste tijd dus om uit te zoeken hoe de Mulsanne voor de dag komt in een nuchtere AutoWeek-test.

ELITE

De Bentley Mulsanne behoort tot de absolute elite in autoland, een wereld waarin ook de Rolls-Royce Phantom zich beweegt, en dan praat je over bedragen die beginnen bij meer dan 4 euroton. Tel er een halve ton bij op wanneer je een versie met verlengde wielbasis als passend vervoer prefereert.

Laat je je verleiden door de ongekend grote hoeveelheid personaliseringsmogelijkheden, dan loopt het bedrag van een auto als deze op tot een totaal van meer dan een half miljoen euro. In de wereld van het oude geld zijn zulke bedragen misschien wel gewoon, net als het feit dat je plaatsneemt op de achterbank. Voor een auto met een wielbasis van meer dan 3,2 meter vinden we de beenruimte op die plek niet eens overdreven ruim.

Maar wat een weelde: hoogpolige vloermatten met glimmende drukknoppen, gordijntjes die openof dichtschuiven met een druk op een knop, tafeltjes in de leuningen van de voorstoelen die zo zwaar aanvoelen dat het een wonder lijkt dat het gewicht van deze auto onder de drie ton blijft. Portierrubbers vind je niet, een zachte stof moet de geluiden van buiten zoveel mogelijk dempen. Veel comfort verhogende zaken die je hier aantreft, vind je ook in de duurste Lexus LS, Mercedes S-klasse, Audi A8 of BMW 7-serie. Sterker nog: in sommige van die gerenommeerde limo’s heb je nog meer massagemogelijkheden, maar het zijn de afwerkingsdetails van het leer, de stiksels, de houtsoorten en bijvoorbeeld ook de asbakjes achterin die de Bentley naar een nog hoger plan tillen dan de topversies van de gewonere merken.

Puur handwerk uit Crewe; om dat nog te benadrukken, zijn op diverse plekken plaatjes gemonteerd, zoals op de motor de naam van de bouwer staat. Op welk gebied de Bentley Mulsanne nog verder gaat? Achter de middenarmsteun gaat een plateau schuil dat naar voren komt, daarop twee chique glazen en twee flesjes van het mooist denkbare glas. Er staat Bentley op. Onderdeel van het Mulliner-programma om de Mulsanne verder op smaak te brengen.

KLEIN SCHERM

Voorin is het een feest voor het oog met al die klassiek ogende knoppen en glimmende schakelaars. Prachtig hout met pianolakafwerking, rood leer, rode stof, rode vloermatten; wie deze hagelnieuwe test auto heeft samengesteld, toont durf. Het centraal geplaatste touchscreen detoneert wel enigszins met de rest van het interieur. Het scherm is niet overdreven groot, maar dat zou ook niet passen in een auto als deze. Het zou net zoiets zijn als een enorme platte beeldbuis tussen eeuwenoude familieportretten aan de muur van een Engels kasteel. Vandaar dat het wel goed is zo.

De herkomst van het display kunnen we niet direct plaatsen. Het lijkt in elk geval niet op de schermen die je in andere Volkswagen Group-producten aantreft en dat is een pre. De enorme keuzehendel van de achttraps automaat oogt duur en als je de juiste stand kiest, voel je een prettige weerstand. Zoiets moet in een auto als deze niet te licht gaan. Dat geldt ook voor de besturing. De Bentley kent meerdere rijstanden voor de luchtvering, besturing, gasrespons en werking van de automaat.

De zogenaamde Bentley-stand moet een uitgewogen mix bieden. De besturing voelt niet alleen verrassend zwaar, maar blijkt ook heel veel contact met de voorwielen te bieden. Jawel, Bentley was altijd al een echt rijdersmerk; dat komt nog meer tot uiting als je wat langer met de Mulsanne rijdt. Voor een auto van meer dan vijf meter groeit hij verrassend snel naar je toe. Indrukwekkend is de geringe mate van overhellen in snel genomen bochten. Hij heeft geen Active Body Control, zoals de duurste Mercedessen, maar overhellen wordt uitermate goed tegengegaan door luchtvering en demping. Het grootste compliment mag naar de stabilisatorstangen. Aan alles merk je dat de auto is berekend op vermogende klanten die hun Mulsanne graag de sporen geven.

1.020 NEWTONMETER

Onder de kap is het ook allemaal het oude Bentley wat de klok slaat. Geen geblazen W12, zoals in de Flying Spur; hier ligt nog een opvallend ver naar achteren geplaatste V8 met historisch verantwoorde inhoud van 6,75 liter. Twee turbo’s zorgen voor extra lucht. Het vermogen is naar de huidige maatstaven niet indrukwekkend: 512 pk. Het koppel van 1.020 newtonmeter is dat overigens wel, net als de klanken van de V8 dat zijn. Voor dit type auto hoor je de motor best goed en het klinkt nog imponerend ook. De toerenteller gaat al bij 4.500 tpm in het rood en uit eerbied voor het werk van motorbouwer Steve Brown hebben we netjes tot 1.000 kilometer op de klok gewacht eer we echt het uiterste eruit haalden. De sprint van 0 naar 100 gaat in een tijd die amper afwijkt van de fabrieksopgave.

We zijn vooral onder de indruk van de remweg. Ondanks de winterbanden vertraagt het 2,6 ton wegende gevaarte over een afstand van 39,5 meter van 100 naar 0 km/h. Op zomerrubber gaat daar geheid 6 meter vanaf en dan zit je op 33 meter, misschien zelfs wel minder. Op veiligheidsgebied biedt de auto dan weer niet zoveel moderne voorzieningen. Een rijstrookhulp ontbreekt bijvoorbeeld en staat niet op de optielijst, dat geldt wel voor de adaptieve cruisecontrol waarvan deze auto is voorzien. Maar goed, de gemiddelde Mulsannerijder zal ook niet zitten te wachten op bemoeienis en er moet natuurlijk wel wat werk overblijven voor de chauffeur.

De Mulsanne is een auto uit een ander tijdperk. Geen moderne auto, wel een speciale. Een limo voor de allerrijksten, waarmee je je onderscheidt van het gepeupel met een verlengde Duitse limo of de berijder van een wat normalere Bentley, zoals de Flying Spur. Dat de Mulsanne het moet stellen zonder moderne veiligheidssystemen, boeit je niet. Dat hij in de praktijk 1 op 6 loopt evenmin. Waarmee wij overigens tot de conclusie komen dat we niet zoveel slechter scoren dan wat de fabriek belooft. En een toekomst voor dit soort auto’s is er altijd, maar toch denken we graag verder: als ergens een ontzettend krachtige elektromotor goed tot zijn recht zou komen, dan is het wel in een Bentley Mulsanne. Giga veel koppel, krachtige prestaties in opperste rust, en een bereik? Ach, wie Mulsanne rijdt, heeft waarschijnlijk voor de lange afstanden een helikopter of een privéjet.