Test: Audi R8 V10 (2010)

Bij Audi-importeur Pon in Leusden is het gebruikelijk dat er een A4'tje met technische en uitrustingsspecificaties  in de auto ligtwanneer je die ophaalt voor een proefrit. Hoewel het niet de eerste keer is dat we daar een Audi lenen, is het telkens toch weer even slikken als je beseft met wat voor een kapitaal je op pad gaat. Rechtsboven aan het formulier staat in het geval van R8 V10 een bedrag dat groter is dan menigeen aan hypotheek heeft uitstaan. Het blijkt echter pas het begin, want dat bedrag betreft een 'kale' R8 5.2 FSI R-Tronic. Audi liet er wat leuke extraatjes op zetten, waardoor de teller in sneltreinvaart oploopt. Het blijven bedragen die velen niet zomaar even uit de achterzak trekken. Het weerhoudt ons er echter absoluut niet van om de sleutel van zo'n tiencilinderkanon met een grote glimlach in  ontvangst te nemen voor een rondje om.

Het gepeperde prijskaartje van een R8 5.2 FSI is uiteraard wel een garantie voor een zekere exclusiviteit. Een R8 is uiteindelijk een veel excentriekere en apartere verschijning dan een TT, ook al is het een 340 pk sterke RS.

Dikke V10

Het verhaal achter de 525 pk en 530 Nm sterke Audi R8 V10-motor in de R8 is bekend: die komt in licht aangepaste vorm van concerngenoot Lamborghini en levert iets minder  vermogen dan in een Gallardo – ook in supercarland heb je immers baas boven baas. De twee cilinderbanken van de V10 liggen in de R8 als kroonjuwelen te pronken onder een glazen plaat. Maar niet alleen het oog wil wat, ook het oor mag wel wat verwachten bij een auto als deze. Het grote genieten begint al bij 't omdraaien van de contactsleutel. Met een rauwe blaf komt de V10 tot leven en over het toerengebied, dat tot ver boven de 8.000 tpm loopt, komt een heel palet aan klanken voorbij, van laag grommend tot ijzig gillend. Fenomenaal! Alleen al voor deze sensaties zou je de R8 kopen. De gerobotiseerde handbak schakelt niet echt  supersnel en spaart daarbij bestuurder en mechaniek bepaald niet; de tandwielen, aandrijfassen en alles wat ermee samenhangt, krijgen flink op hun falie; de bak geeft ongelooflijke klappen. De droge platenkoppeling heeft het bovendien snel warm.

Bij snelheden boven de 200 km/h voelt de Audi een tikje nerveus aan vanwege de lichte neus. Toch heb je niet het idee dat de auto met jou aan de haal gaat in plaats van andersom. Voor het remmen geldt hetzelfde: de R8 is wat onrustig, omdat er een V10 door het tussenschot naar binnen wil. Een bochtje nemen is een belevenis, waarbij de R8 veel feedback geeft aan de roerganger. Door de middenmotor-configuratie heeft de Audi weinig last van onderstuur bij het insturen van de bocht. De voorwielen worden door de Quattro-aandrijving niet zo vlot bijgeschakeld, waardoor de vierwieldrift wat doorzettingsvermogen vereist, mede vanwege de zware kont. Uitbundigheid of speelse tierlantijnen zoek je tevergeefs in de R8. De kopers verwachten dat ook niet. Het is een uitgebalanceerde mix van sportiviteit, luxeen zakelijkheid, met bijbehorend fraai materiaalgebruik en afwerking. De R8 is sophisticated. Hij kan pronken met de sensaties van z'n hoogtoerige V10 in de verpakking van een echte supercar.