Aston Martin Rapide (2010)

Na een eerste rit van 500 kilometer kunnen we nog steeds niks zinnigs melden over de sportwagenkwaliteiten van de Rapide. Dat komt doordat bijna de gehele route uit saaie snelwegen bestond. Wat we nu wél kunnen zeggen, is dat Astons nieuwe vierpersoonscoupé een uitstekende GT is.
Toen we vanochtend door de stad reden, voelde de Aston Martin een tikje lui aan. De reacties van zijn automaat met koppelomvormer waren vooral soepel en zijn 5,9-liter V12 snorde verrassend bescheiden voor zich uit, zeker gezien het startproces met enthousiast oplopende toerentallen en een diepe huil uit de uitlaten. Hij heeft een sportknop die de respons van het gaspedaal en de versnellingsbak wat aanscherpt. Bovendien kun je dan met de flippers aan het stuur zelf schakelen, waardoor de Aston wat meer bij de les is en je meer 'in control' bent. Het uitzicht op het dashboard schreeuwt 'DB9', maar je bent je er altijd van bewust dat je meer massa met je meesleept. De knop waarmee je een straffere demperafstelling kiest, laten we desondanks onaangeroerd, aangezien de grote Aston in basissetting al behoorlijk stevig is geveerd en zich mooi strak laat plaatsen. De heerlijk vlezige besturing voelt natuurlijk aan en heeft een directere overbrenging dan in de DB9.

Veel grip
De speciaal voor de Aston ontworpen Bridgestones Potenza S001 bieden veel grip en het lampje van de traction control flikkert nauwelijks op wanneer je de 470 pk sterke twaalfcilinder op zijn staart trapt. In akoestisch opzicht komt hij overigens pas echt tot leven boven de 3.000 tpm, alsof een dozijn trompettisten tegelijkertijd ontwaakt. Plotseling klinkt er een zwaar, metalig geblaas. De Rapide maakt gebruik van het inmiddels vertrouwde Aston V/H-platform met aluminium structuur. De wielbasis is 25 centimeter langer dan die van de DB9, maar toch is de torsiestijfheid van de Rapide volgens de fabrikant beter.
Voor de carrosserie werden alleen de voorportieren en de motorkap overgenomen van de DB9. Het is dus geen verlengde DB9. Dat neemt niet weg dat hij er wel verdacht veel op lijkt. De Rapide is simpelweg oogverblindend en heeft een paar fantastische details, zoals het aanzicht schuin van achteren. De uitwaaierende heupen zijn al veelvuldig gekopieerd, maar blijven een lust voor het oog. Het probleem zit hem in het vooraanzicht, met name omdat het oog wellicht verwacht dat het wordt opgevolgd door een taps toelopende coupékont. Maar een groter probleem is het feit dat de Rapide simpelweg te krap is vanbinnen. De achterste deuren zwaaien ver open, maar de ruimte die je er aantreft, valt ronduit tegen. Wellicht had Aston Martin er beter aan gedaan om hem DB9-4 te noemen. De compromissen op het gebied van ruimte en uiterlijk zouden dan niet zo'n probleem zijn. Pluspunten zijn de communicatieve besturing en het briljante onderstel, met name bij snelle links-rechtscombinaties. Zwakke punten? De V12 klinkt wat geforceerd bij hoge toerentallen en de stap tussen de tweede en derde versnelling is te groot. Toch zouden we meteen een Rapide uit de showroom willen halen. En de achterpassagiers zoeken het maar uit...