Alfa Romeo Spider 3.0 V6 L (1997)

Voor het ontwerp van de Spider heeft Alfa zoals vaker hulp van buiten ingeroepen. 'Disegno Pininfarina' vermelden bescheiden schildjes voor de achterwielen. Het resultaat is een ongekend fraai lijnenspel van zowel koets als interieur.
Geheel volgens klassiek recept hebben alle klokken en lampjes in het dashboard een losse rand. De opstelling komt overeen met die van de klassieke Spiders: twee grote klokken recht achter het stuur en drie kleine, naar de bestuurder gerichte, op een rij in de middenconsole. De drie ronde draaiknoppen voor verwarming en ventilatie sluiten er optisch mooi bij aan. Overigens heeft de Spider V6 standaard een airco aan boord. Jammer is het dat er hier en daar nog wel enkele slordigheidjes zitten in de afwerking.
Door het design door te voeren tot onder de motorkap is ook de machinekamer een lust voor het oog. Met bijna 200 pk vermogen maakt de V6 van de Spider een snelle auto, mede doordat er bij 2000 toeren al meer dan 200 Nm koppel paraat is. Toch kon de testauto de 7,3 seconden die Alfa voor het sprintje van 0 naar 100 belooft niet waarmaken: 8,1 tellen hadden we er voor nodig. Van 80 naar 120 speert de Spider in de derde versnelling in slechts 6,1 seconden. De topsnelheid van zo'n 225 km/h is ruim voldoende. Gezien de enthousiaste manier waarop het rechterpedaal werd bespeeld, viel de benzineconsumptie van 1:8,1 niet eens tegen. Maar daar gaat het bij deze soepele zespitter allemaal niet om. Het draait eigenlijk maar om één ding en dat is het geweldige motorgeluid.
Alfa heeft niet alleen voor een dijk van een motor gezorgd, het onderstel heeft voldoende klasse om het vermogen ook daadwerkelijk te kunnen inzetten. Speciaal voor de Spider (en de GTV) werd een nieuwe multi-link achterwielophanging ontwikkeld. Die geeft de Alfa een prima wegligging waarbij het bochtgedrag ook op hoge bochtsnelheden verregaand neutraal blijft. Wel laat het binnenste voorwiel bij het fors uitaccelereren van een bocht een gil horen. Maar wat je verder ook onderneemt, het Spider-onderstel blijft er doodkalm onder. Met de zeer directe en nauwkeurige besturing laat de Alfa zich als een kart door iedere curve dirigeren.
Om een dergelijk sportief onderstel goed op een rappe rijstijl te kunnen afstemmen, heeft Alfa een veertje moeten laten bij het comfort. Op asfaltwegen zit je lekker, maar op een klinkerweggetje worden de oneffenheden duidelijk doorgegeven en op dwarsrichels reageert de achteras heftig met flinke klappen. Het stugge onderstel laat de open koets op slecht wegdek merkbaar kreunen; ondanks de forse dorpels is de stijfheid net als bij de meeste cabrio's van gemiddeld niveau.

Goed meubilair
De kuipstoelen zitten prima en zijn standaard overtrokken met leer. Een hoogteverstelling ontbreekt, maar door de verstelmogelijkheden van het stuur kun je toch een goede zit uitdokteren. Mits je niet langer bent dan 1,85 meter, want anders kom je met je kruin dicht in de buurt van de kap. De bagageruimte van de Spider is van miniatuurformaat en het reservewiel staat knap in de weg. Gelukkig is er achter de voorstoelen nog een forse bergruimte en daaronder een flinke afsluitbare bak.
Omdat er nog wel eens een pittig buitje valt, reden we de Spider ook met dichte kap. Daarbij is het uitzicht over de linker schouder beperkt. Boven de 120 km/h neemt het windgeruis duidelijk toe, mede doordat de portierruitrubbers niet optimaal afdichten. Het was dan ook verrassend dat de kap perfect waterdicht bleek te zijn.
Met de Spider brengt Alfa een auto op de markt met een sterk hartslagverhogende werking. Het design van Pininfarina is van een adembenemende schoonheid, de zespitter is een van de allermooiste in zijn soort en het onderstel laat veel speelruimte om naar hartelust met alle pk's te stoeien. Met een prijs van ruim 91 mille is deze Spider V6 niet goedkoop, maar zijn funfactor is dermate hoog dat hij zelfs 'n beetje Ferrari- allure krijgt. En die paar minpuntjes: jammer, maar je raakt zó verslingerd aan deze beeldschone bolide dat je ze haast vergeet.