Mini Cooper (2002) #3

autoreview

19 september 2017 om 21:04

Uitvoering	Cooper
Versnellingen	5, Handgeschakeld
Bouwjaar	2002
Jaar van aanschaf	2017
KM-stand bij aanschaf	146.000 km
KM-stand laatst	234.000 km

Een aaibaar addertje

146.000 km
19 september 2017

Ik heb 'm een week. Een Mini Cooper uit 2002 in de kleur British Racing Green. Zoals het heurt. Al onze auto's hebben namen, zoals ook dit exemplaar. Het is onze tweede Mini. Alle Mini's bij ons heten Lodewijk (dus dit is Lodewijk de Tweede).

We hebben 'm vorige week gekocht in De Wijk bij autobedrijf Timmerman. We hebben er uiteindelijk € 5.500 voor betaald. Daarvoor kreeg hij een beurt en 6 maanden garantie. Mini's blijven duur, maar goed dan heb je ook wat.
Lodewijk is onze tweede auto. Onze gezinsauto is een Volvo V70 D5 (ja, ook deze heeft een naam: Frits). Heb je nodig als je gezin uit 2 volwassenen, 3 kinderen en een au pair bestaat.

De Mini staat op de zaak van mijn vrouw, dus we lachen elke dag om de bijtelling. Deze is 35% van de dagwaarde. De dagwaarde ligt ergens (afhankelijk bij wie je het vraagt) tussen de € 3.000 en € 4.500.

De zoektocht naar deze Mini heeft wel wat voeten in aarde gehad in ons gezin. Mijn vrouw ziet auto's als vervoersmiddelen. Ik zie dat in z'n geheel niet zo. Ik ben een petrolhead. Een auto is voor mij 95% emotie en 5% een rationeel vervoersmiddel. Daar gaat het meteen al mis. Ik keek naar de Mercedes CL 500 (rond 2000-2002), de Audi A4 cabriolet (rond 2002) en de Mini (2002-2003). Ik begrijp dat menigeen zich nu afvraagt wat de overeenkomst is tussen deze auto's. Die is er niet. Ze zijn wel alle 3 heel leuk.

De CL is een auto die compleet over de top is en daarmee leuk. Je bent wel verplicht om een porseleinen hond te kopen en deze in de auto te zetten. Maar een V8 of V12 is natuurlijk een fantastische feestauto. 1 nadeel: het verbruik (volgens de fabriek 1 op 8, dus waarschijnlijk 1 op 6). Die viel dus af.

Ik loop zelf tegen de 50 en ik heb geen motorrijbewijs. Toch heb ik ook recht op een midlife. Dus een cabrio hoorde ook thuis in het rijtje. Ik ben zelf BMW-fan. Volgens mijn vrouw is elke BMW-rijder een aso of een sportschooleigenaar. Ze heeft zelf een X3 gehad en begon daar vanzelf asociaal in te rijden, zo stelde ze. Dus een BMW kon ik wel vergeten. Dus een A4 cabriolet op de shortlist gezet. De meeste A4 cabrio's uit 2002 hebben een 2.4 V6 motor. Ook een feestauto. Maar toch, deze auto heeft een wat saaie uitstraling. Verder is er rond 2002-2003 een iets gewijzigd model gekomen met een iets modernere uitstraling. Die versie was weer net te duur en kon in de meeste gevallen (nog) niet op de zaak gezet worden tegen het gunstige 35% tarief van de bijtelling. Dus ook die viel af.

Bleef over onze gezamenlijke oude liefde, de Mini. Voordat ik 2 jaar geleden een leaseauto kreeg, hadden we ook een bordeaux-rode Mini Cooper automaat uit 2004. Daar hebben we met veel plezier in gereden. Achteraf gezien hebben we nog steeds spijt dat we 'm destijds hebben weg gedaan.

Natuurlijk ging ik meteen op zoek naar een Mini Cooper S. Een skelter die op de openbare weg mag rijden. Wat meteen opviel was dat een Coopertje S uit 2002 in bijna alle gevallen rond de 10 eigenaren heeft gehad. Ga daarbij uit van dat minstens 2 daarvan het ding hebben afgejakkerd. Dus niet doen. Bij een Cooper is dat risico ook aanwezig, maar wel in mindere mate. Er staan er vele miljoenen te koop in Nederland, dus het is zoeken naar een speld in de hooiberg om een goede te vinden. Een van onze selectiecriteria was dat de hele goedkope exemplaren afvielen (onder de € 4.500) om het risico tegen te gaan dat je de problemen van een ander koopt. Niet dat je die garantie boven de € 4.500 niet hebt, maar je moet ergens een grens trekken. Maar deze is niet wetenschappelijk onderbouwd.

Deze Mini viel ons meteen op: lederen bekleding in een grappige kleurstelling (zwart-beige), alle opties (zoals een piepsysteem achter zodat we de plantenbakken niet omver rijden, cruisecontrol, bipsverwarming, panoramadak, etc). Het vermogen valt wel een klein beetje tegen (116 pk), maar voor zo'n skelter is dat nog prima. Goed, je moet er niet met z'n vijven mee naar Zuid-Frankrijk willen maar als tweede auto voldoet onze Lodewijk prima.
Ik heb van de week met de au pair en mijn 3 kuikentjes (7, 10 en 13 jaar) met z'n vijven in gereden en het paste wonderbaarlijk goed. Niemand is plat gedrukt. Dus het kan wel.

We hebben 'm nu een week en ik heb ongeveer 500 km met 'm gereden. Hij rijdt fantastisch. Het is een feestauto van de bovenste plank. Je rijdt laag bij de grond, kan heerlijk snel door de bochten en het grappige is dat andere Mini-rijders naar je zwaaien. Dat is mij nooit overkomen toen ik in mijn Renault Clio rondreed. Daar hebben je collega-bestuurders het veel te druk met het kijken naar alle lampjes die op het dashboard branden.

Ik weet dat de eerste generatie Mini's problemen kunnen hebben met de versnellingsbak of met de pomp van de stuurbekrachtiging (met onze vorige Mini hebben we de pomp van de stuurbekrachtiging moeten vervangen). Maar dat risico durf ik wel te nemen.

Vandaag heb ik de originele radio laten vervangen door een Pioneer DEH-3900BT. Ik kan mijn cassettebandjes nergens meer vinden, dus de Pioneer is een welkome aanvulling: radio, CD, carkit voor de iphone, Spotify afspelen, etc. Alles in 1. Fantastisch geluid. Moet ook wel, want mijn vrouw houdt niet van Rammstein, Slayer en Slipknot. Als ik dat thuis aanzet, slaap ik buiten. Zij is van Beethoven en de Beatles. Ach ja, kan ze ook niets aan doen. Maar goed, ik ben dus veroordeeld tot het luisteren in de auto. Dat gaat nu prima!

Kortom, Lodewijk is een zeer welkome aanvulling. Een aaibaar addertje.

Een jaartje verder

170.000 km
15 augustus 2018

We zijn een jaartje verder. Onze adder, Lodewijk, vermaakt zich prima in ons gezin. Ik rij dagelijks met 'm van Dalfsen naar Nijkerk. De teller staat intussen op 170000 km en hij doet het prima. De verbruiksmonitor staat op 7,7 liter per 100 kilometer. Voor een wagentje uit 2002 niet slecht.
Ik heb 'm laten keuren en daar is ie (natuurlijk) doorheen gekomen, ik had ook niet anders verwacht. Wel moet ik eerlijk bekennen dat hij gek is op olie. Blijkbaar is dat lekker. Elke 1000 km moet er wel een liter in. Verder valt het op dat de koelvloeistof blijkbaar ook lekker is, want ook dat verdwijnt snel. Een technisch iemand vertelde mij dat er of een lek is of misschien iets met een koppakking. Ik kan geen lekkage zien en verder rijdt onze Lodewijk er rustig op los.

Vorige maand begon de aandrijfriem lawaai te maken (een bekend ziektebeeld bij Mini's). Deze is vervangen, dus kan Lodewijk er weer een tijd tegen.

Het dagelijks op en neer rijden naar Nijkerk bevalt prima in Lodewijk. Ik ben zelf 1 meter 88 en ik heb meer dan voldoende ruimte. Ik kom prima uitgerust uit de Mini gekropen. Een aantal dagen per maand rijdt ik naar Brugge (320 km). Ook dat is prima vol te houden.

Het rijgedrag is fantastisch. De wegligging is prima. Ik stuif relaxt over 's lands heeren wegen. De Cooper rijdt goed op de snelweg tot ongeveer 140 km/h, daarna maakt hij wat meer lawaai. In dorp en stad past hij in elke parkeerplaats (of wat daar op lijkt). En op de provinciale wegen is het een fantastisch karretje.

Met het warme weer helpt de airco ook niet meer. Dan doe ik alle ramen open en het open dak en krijg je het gevoel in een cabrio rond te rijden.

Kortom, onze adder blijft nog wel een tijdje.

Het einde van een tijdperk

234.000 km
24 september 2021

Het is een mooie nazomerdag. Ik rijd Lodewijk naar de garage waar ik mijn nieuwe bolide mag ophalen in IJsselmuiden. Na 234.000 kilometer gaat Lodewijk op zoek naar een nieuw baasje. 4 jaar lang heb ik met plezier in deze auto gereden. Vanuit mijn nieuwe auto kijk ik hoe Lodewijk door de wasstraat wordt gehaald. Hij ziet er weer spik en span uit. Ik zou ‘m zo terugkopen… Snif. Maar ach, z’n opvolger is helemaal geen straf. Komt uit Zuffenhausen. Past nog beter bij mijn midlife. Ik kijk alvast een paar documentaires van sir Richard Attenborough over kaaimannetjes. Zie jullie bij de reviews over dit reptiel…

Nog even over de Mini: eindconclusie is dat het inderdaad een kart is, maar dan een hele leuke! Maar ook een prima bestelbus (ik heb er 14 kerstpakketten mee vervoerd, een doodgeschoten ree, een fiets van mijn puber-dochter, elke week de familieboodschappen, de robotgrasmaaier (meerdere keren), grof vuil, etc). Een alleskunner. Zou er zo weer een willen…

9,0