Waar het allemaal begon
Echtpaar rijdt naar Japan
35
In 2000 begon deze Subaru Forester zijn carrière als politieauto bij de KLPD. De Japanner kon toen waarschijnlijk niet bedenken dat hij na 17 jaar zou worden blootgesteld aan een monsterrit van 24.000 kilometer. Een rit door onder andere Rusland, Kazachstan en Mongolië om te eindigen waar het voor de 'Boswachter' ooit begon: Tokio.
Het is 2013 als documentairemaker en schrijver Dirk Jan Roeleven over de Nederlandse snelwegen rijdt met een filmploeg. Hij besluit: het is tijd voor avontuur. Roeleven reed toen al zes jaar met zijn vrouw Hester van der Vliet rond in hun Subaru Forester. Als stip aan de horizon maakt hij een afspraak met Hester. Als de 'Soeb' de 500.000 kilometer aantikt, rijden de twee hem terug naar zijn geboorteplaats. Jaren verstreken, de kilometerstand steeg en het moment kwam daar: het halve miljoen was in zicht. Toch? "Bij 482.000 kilometer vloog een bougie eruit en was het einde oefening volgens de Wegenwacht. De distributieriem was klaar en de wiellagers op. Prijs om alles te repareren: €3.000." Het plan lijkt te stranden tot twee monteurs van een dealer in Aalsmeer van de plannen horen. Zij besluiten dat de Forester het moet halen en verblijven daarna veel vrije uurtjes onder of in de SUV. De auto knapte op, een imperiaal van € 20 met reservebanden verscheen op het dak en de achterbank maakte plaats voor een grote kist.
Vertrek
Een datum werd geprikt en inentingen gehaald. Op 17 juni 2017 vertrok het echtpaar vanuit Aalsmeer in wat het de Groene Boswachter noemt. Hester geeft achteraf aan dat ze met een nerveus gevoel wegreed: "Je weet dan niet of alles wel goed gaat. Niet wat de auto betreft, want als die iets krijgt dan kun je hem vrijwel overal laten maken. Maar meer over ons en de situaties waarin we terecht zouden komen." De dagen vlogen na vertrek voorbij terwijl het tweetal steeds meer buiten de gebaande paden trok. Kamelen liepen op de weg en zo warm als de zon soms scheen, zo erg kon het even later stormen. Vooral Mongolië was niet fijn om doorheen te rijden. Met regen of in het donker was het soms peentjes zweten door de slechte wegen. "Het leek wel een andere planeet." Wegen gingen soms over in sporen die door andere auto's waren getrokken. Zo gaat iedereen zijn eigen weg. De benaming 'weg' wordt trouwens niet vaak gebruikt. Een 'richting' beschrijft de meeste situaties beter. "De mensen zijn verrassend lief. Zo hielp een vrachtwagenchauffeur ons en tekende vanwege de taalbarrière op de motorkap van de Subaru wat hij wilde zeggen. Wat bleek: over tien kilometer zou er een rivier komen waar we doorheen moesten. Toen wij daar later aankwamen, stond de chauffeur op ons te wachten zodat hij kon laten zien hoe het moest. Hij wilde niet dat we vast kwamen te zitten of in de problemen belandde."
Kazachstan
Na een stuk Rusland dook de grens van Kazachstan op. Vooraf kregen Hester en Dirk Jan veel hulp vanuit de ambassade in Nederland, omdat het zonder hulp onbegonnen werk is om te reizen. Ook hier was hulp van de lokale bevolking een pré. "We werden op een gegeven moment tegengehouden door een andere auto. Dan ben je in eerste instantie heel alert. Het tegendeel bleek: de komende 500 kilometer konden we niet tanken, dus wilden ze ons waarschuwen zodat we niet halverwege zonder benzine zouden komen te staan." China sloeg het echtpaar over, want daar moet een gids altijd mee en betaal je gedurende de reis alles voor hem of haar. Ook moet er dan een nieuw kenteken op de auto, wat het een prijzig geheel maakt.
Tanken
Eenmaal in Japan aangekomen was het een enorme opluchting. Er lagen strakke wegen die goed verlicht waren. "Een compleet andere wereld. Bij een tankstation staat bijvoorbeeld iemand die bij aankomst zijn hoedje afdoet, met tekeningen wilt weten waarvoor je komt, de auto voltankt en tegelijk alle ramen met een handdoek schoonmaakt. Ook de bestuurder krijgt een handdoek om de binnenkant van de ramen schoon te maken. Hilarisch." Daarnaast is het contrast enorm. De 17 jaar oude Subaru werd als een klassieker gezien door de bevolking. Auto's van tien jaar oud zijn in de ogen van Japanners al oud, laat staan dit groene exemplaar. Dat de Forester de Japanse grens had gehaald, vond iedereen dan ook wonderbaarlijk. Na een rondreis langs de kust en over vulkanen staat het eindpunt van de reis op de planning: de fabriek waar de 'Soeb' uitrolde. "De aankomst was enorm. Vier uur lang werden we geïnterviewd en stonden tien fotografen in de aanslag. Een rondleiding door de fabriek volgde, waar bleek dat de CEO van Subaru in dienst was toen de Nederlandse Forester het levenslicht zag." De Forester zou na het bezoek eigenlijk in Japan blijven. Maar de medewerkers van de fabriek vonden dat de Boswachter in Nederland thuishoorde. "Ook veel volgers op Facebook vonden dat hij terug naar Nederland moest komen. Zelf vonden we dat stiekem ook wel. Na zo'n lange reis is het een echte vriend geworden. Misschien zelfs wel een kindje."
De eindstreep
Na een rit van 24.000 kilometer door elf tijdzones zat het erop. Afgelopen december vlogen Hester en Dirk Jan terug naar Nederland terwijl hun trouwe vriend per boot terugging. "Op een lampje na en een beurt in Kazachstan, heeft de Subaru zich perfect gedragen. Aan de deuk in de achterklep kan hij niks doen, dat was mijn eigen fout in Japan", grapt Dirk Jan. De Forester is sinds begin januari terug op Nederlandse bodem. Wat er nu mee gaat gebeuren, is nog niet zeker. "Hij belandt of als bezienswaardigheid bij de importeur of ik rij er voorlopig nog even mee door." Het boek over de reis ligt volgend jaar in de winkels.
