VriMiBolide: Vector W8

Voor de VriMiBo van deze week gaan we terug naar eind jaren 80, naar een auto die gefabriceerd lijkt te zijn met een weelderige automobiele toekomst in gedachten. We hebben het over de Vector W8, een bizar product van Vector Aeromotive Corporation die voor de W8 gebruikmaakte van de destijds modernste technieken uit de ruimtevaart. Vector vond z'n scherp getekende Amerikaanse spierbundel zo vooruitstrevend, dat er gesproken werd over Aeromotive Engineering.

Dat klinkt allemaal fantastisch, maar wat hebben we hier nou eigenlijk écht op ons scherm getoverd? We beginnen met de getallen. De Vector W8 heeft - hoewel z'n naam anders doet vermoeden - een V8 met dubbele turbo's van Chevrolet achter de voorstoelen, met een inhoud van 6,0 liter. Deze bezorgt de net 1.500 kilo wegende Yank 660 pk en 880 Nm. Het gewicht werd laag gehouden door een monocoque die voor een groot deel uit aluminium was vervaardigd. Z'n op z'n zachst gezegd extravagante jas was samengesteld uit een mix van koolstofvezel en kevlar. Let wel: we spreken hier over eind jaren tachtig.

Wie de 660 pk maar wat mager vond, kon in het, geheel conform de tijdsgeest met knopjes en schuifjes afgeladen dashboard de boostknop een zwieper geven. De turbodruk nam daarmee aanzienlijk toe en Vector claimde dat de W8 daarmee tot meer dan 1.200 pk kon loslaten. De standaardversie wist in iets minder dan 4,4 seconden naar de 100 km/h te katapulteren. Z'n topsnelheid zou ver rond de 400 km/h moeten liggen, maar dat is nooit daadwerkelijk getest. Z'n voorganger, de W2, wist echter met minder vermogen de 390 km/h aan te tikken, dus het is heel aannemelijk dat de W8 zijn grootspraak waar kon maken.

De W8 was ook een doorontwikkeling van die W2 uit 1980. Die concept-car met een 600 pk sterke 5,7-liter V8 (foto 11) heeft inmiddels 160.000 kilometer op de teller staan, en de kans is klein dat er daar nog veel bij komen. Het woeste apparaat is namelijk gedemonteerd en ligt ergens in het Vector-magazijn stof te verzamelen.

Begin 1989 werden twee prototypen (foto 10) geproduceerd en later in hetzelfde jaar rolde het eerste definitieve exemplaar de werkplaats uit. Na 17 stuks werd in 1993 de productie een halt toegeroepen. Dat was niet geheel vrijwillig; Vector werd slachtoffer van een agressieve overname van het Indonesische Megatech, dat een jaar later ook Lamborghini zou kopen. Vector had de W8 graag opgevolgd zien worden door de WX3 en de WX3-R, een roadsterversie. Verder dan prototypen (foto 12 en 13) is het echter niet gekomen.

Onder leiding van Megatech verscheen de M12, een verbouwde Lamborghini Diablo waarvan eveneens 17 exemplaren werden gebouwd (foto 14). Aan het begin van het huidige millennium kwam Vector weer in handen van de originele eigenaren. Deze parkeerden op de LA Auto Show in 2007 het vooralsnog laatste studiemodel: de WX-8 (met Toyota Supra-koplampunits, foto 15). Onder de kap ligt een bijna buitenaardse 10,0-liter V8 met - volgens Vector - een vermogen van 1.850 pk, goed voor een topsnelheid van om en nabij de 450 km/h ...

De Amerikaanse versie van Top Gear achter het stuur van de magistrale W8: