Suzuki Alto - Occasiontest - Uit de Oude Doos

Met bijna 200.000 stuks is de Alto nog altijd het best verkochte model ooit van Suzuki in Nederland. Alleen de Swift (160.000) komt erbij in de buurt. De Alto bood voor relatief weinig geld de belangrijkste zaken die je nodig had in een auto en liet je bovendien niet snel in de steek. De reputatie van betrouwbaarheid in combinatie met het aantrekkelijke prijskaartje zorgde ervoor dat de Alto in ons land een regelrechte voltreffer was .

In 1992 was het aanbod tweedehands Alto's dan ook heel groot. Hoog tijd dus om eens de loep te leggen op wat je zoal in huis kon halen. We pakten een vier jaar oude Alto bij de kladden, een exemplaar dat slechts 22.000 kilometer achter de rug had en nog 7.750 gulden moest opbrengen. Nieuw kostte diezelfde Alto op dat moment net iets meer dan 10.000 gulden voor de instapper tot 17.000 gulden voor de GLX Automatic. Zo'n jong gebruikt exemplaar kon je dus al behoorlijk wat geld schelen, ook al was de Alto nieuw al niet prijzig.

'Onze' Alto bleek bij een grondige inspectie nergens beginnende roestplekken te hebben. Dat zou je nu ook misschien niet snel verwachten op een auto van vier jaar oud met zo weinig kilometers achter de rug, maar in 1992 was dat echt iets om heel scherp op te zijn, zeker omdat de eerste generatie van de Alto nog wel eens ten prooi wilde vallen aan corrosie. Bij de tweede Alto hadden de Japanners dat beter voor elkaar. Wel was het zaak om alert te zijn op een ander kwaaltje: "Zo heeft de koppeling over het algemeen een korte levensduur; een gevolg van veel slijtage veroorzakende stadsritten." Ook de uitlaat was wat zwak, want daar kon corrosie nog wel eens roet in het eten gooien.

Als je nu met zo'n Alto uit 1988 op stap zou gaan, zou je je misschien verbazen over het feit dat zo'n auto ooit heel acceptabel was. Het is een heel licht en klein ding en dat voel je er ook aan af. De driecilinder laat zich duidelijk horen en zeker als je er eentje met automaat rijdt, zullen de prestaties bepaald niet meevallen. Ook voelt het allemaal nogal iel aan. In 1992 lag de lat duidelijk nog minder hoog: "Achter het stuur heb je beslist niet het gevoel in een kleine auto te zitten. Zithoogte en uitzicht rondom doen bijna denken aan een kleine middenklasser. De Alto is al met al een handige, zeer compacte stadsauto, waar je zelfs met vier personen nog behoorlijk in kunt zitten. Hij is zuinig, redelijk comfortabel en hij heeft genoeg temperament." Echt een aanrader dus, als het aan ons lag. Wel de tweede generatie; de eerste kon je vanwege de roestproblemen misschien toch maar beter laten staan.

In het AutoWeek-occasionaanbod treffen we nog vier Alto's van de tweede generatie en eentje van de eerste. Inmiddels betaal je er vaak een redelijk stevige prijs voor, maar het zijn dan ook zeldzame auto's geworden. Bovendien duiken ze nog steeds op met kilometerstanden die niets anders kunnen betekenen dan dat er alleen een oud vrouwtje in heeft gereden.