Supershowroom: Opel Insignia

Opel Ascona A (1970)

De Opel Ascona begon z'n leven letterlijk als middenklasser, want de auto werd tussen de Kadett en de Record gepositioneerd. Zoals dat in de jaren zeventig gebruikelijk was, was de Ascona een achterwielaangedreven sedan. Bovendien kreeg de auto in standaard vorm slechts twee deuren mee. Een vierdeurs sedan was er wel, maar stationwagenvariant Caravan moest het altijd zonder achterportieren doen. Vandaag de dag is dat natuurlijk ondenkbaar, net als een D-segmenter met een 1,2 –liter viercilinder met 60 pk. Wie meer haast had, kon opteren voor een 1,9-liter benzinemotor met 90 pk.

Ascona B (1975)

De tweede Ascona verscheen vijf jaar na de introductie van het oermodel en zei diens puntige neus vaarwel. In plaats daarvan kreeg de auto een strak front mee met de richtingaanwijzers naast de koplampen. De Taunus-concurrent moest een stationwagenvariant gedurende het leven van deze generatie ontberen. Wel was er opnieuw een coupéversie, die als Manta door het leven ging. Voor het eerst was er een echt spektakelstuk te vinden in het Ascona-aanbod. De Ascona 400 was de straatversie van het rallywape van Opel en leverde bijna 150 pk.

Ascona C (1981)

Zoals we wel vaker zien, kenmerkte de Ascona die in de jaren '80 geïntroduceerd werd zich door het veel zichtbaar 'plastic'. De kunststof bumpers en grotere lichtunits rondom gaven 'm een andere uitstraling dan voorheen en ook onderhuids waren er dingen structureel veranderd. Zo kreeg Opels middenklasser net als de D-Kadett voor het eerst voorwielaandrijving mee. Een stationwagen ontbrak wederom, maar in plaats daarvan bracht Opel een vijfdeurs liftbackversie uit.

Vectra A (1988)

De Vectra volgde in 1988 de Ascona op. Waar de eerste Astra in 1991 de laatste Kadett overduidelijk opvolgde door 'generatieletter' F te adopteren, begon Opel bij de eerste Vectra gewoon bij de 'A' . Een nieuw tijdperk dus, met een compleet nieuwe auto. Inderdaad was de eerste Vectra een stuk moderner dan de laatste Ascona. De tijd van regenrootjes en losse bumpers was voorbij, in plaats daarvan kwamen er schildbumpers en glad afgewerkte dakranden. Wel was Opels middenklasser er opnieuw als sedan én als vijfdeurs hatchback.

Vectra B (1995)

Zoals de Ascona C middenin de jaren '80 stond, zo was de Vectra B typisch een kind van de jaren '90. De vierkante lijnen gingen definitief overboord en maakten plaats voor een moderner, meer afgerond lijnenspel. Opvallend designkenmerk waren de buitenspiegels, die optisch één geheel vormden met de motorkap. Dat ze daardoor niet inklapbaar waren, nam Opel voor lief. Bij deze generatie keerde de stationwagenversie terug, wat het totaal aantal carrosserievarianten op drie bracht.

Vectra C (2002)

Bij de derde Vectra gooide Opel het design opnieuw rigeureus om. De koets kreeg weer meer vierkante vormen, maar vulde dat wel op geheel eigen wijze in. Door toevoeging van allerlei sportieve uiterlijke kenmerken trachtte Opel de vijfdeurs 'GTS'-variant duidelijk sportiever in de markt te zetten dan de minder opvallend uitgevoerde sedanversie. De stationwagen bood dankzij een langere wielbasis een gigantische bak ruimte. Dat onderstel was ook te vinden onder het meest opmerkelijke Vectra-derivaat, de Signum. Die enorme hatchback werd hoger gepositioneerd en moest de Omega doen vergeten.

Insiginia (2008)

De Insignia verrastte in 2008 vriend en vijand door z'n wulpse lijnenspel, dat bij velen erg in de smaak viel. Opnieuw betekende de naamsverandering dat Opel een nieuwe weg in sloeg met de auto, die in een zakelijk segment terechtkwam met een steeds veeleisender kopersgroep. De forse auto moet als het aan Opel ligt zelfs kopers uit premium-hoek weten te trekken, waarvoor hij zaken als gigantische wielen en een uitgebreid scala aan optiemogelijkheden in de strijd gooit. Het verschil tussen de vijf- en vierdeursvariant is lastig te zien, maar toch zijn beide carrosserieën nog leverbaar. Ook de populaire stationwagen, die nu als Sports Tourer door het leven gaat, is natuurlijk van de partij. In 2017 wordt deze Insignia afgelost door de tweede generatie met deze naam.