Supershowroom: Mercedes-Benz E-Klasse

Mercedes-Benz W123(1976)
In 1976 introduceerde Mercedes de W123, die de W114 opvolgde. De auto deed qua ontwerp nog sterk denken aan zijn voorganger, maar vooral het front was toch duidelijk een sprong voorwaarts. Net als zijn grotere broer, de W116 S-Klasse, kreeg de auto brede koplampen en grote oranje knipperlichten. Het zou, met 2,7 miljoen exemplaren, de meest succesvolle Mercedes ooit worden. Er was een vierdeurssedan, een coupé, een stationwagen (voor het eerst) en een extra lange (3,43 m) versie die de toepasselijke 'Lang' aanduiding kreeg. De auto was leverbaar met tal van motoren, van een 2,0-liter viercilinder benzine en een 2,0-liter viercilinder diesel, tot de 3,0-liter vijfcilinder diesel. Van die laatste verscheen op den duur ook een nieuwe turbodieselvariant. In januari 1986 schroefde Mercedes de laatste W123's in elkaar, maar voorlopig zijn veel exemplaren (vooral in bepaalde hoeken van onze planeet) nog niet uit het straatbeeld verdwenen.

Mercedes-Benz W124 (1984)
Terwijl de W123 nog een jaar van de band liep, verscheen zijn opvolger al ten tonele. Eind 1984 bouwde Mercedes de eerste exemplaren van de flink moderner gevormde W124. De auto was een stuk aerodynamischer en zat vol slimmigheden. Zo kon je bijvoorbeeld de achterklep van de stationwagen niet keihard dichtsmijten; het laatste stukje sloot de klep zichzelf elektrisch. De enkele ruitenwisser varieerde tijdens het wissen in lengte, om een zo groot mogelijk oppervlak te beslaan. Net als de vorige generatie was er weer een sedan, stationwagen en een coupé. Daarnaast kwam in 1991 ook nog een cabriolet. Als sportieve topversie werd door het toen nog zelfstandige AMG de zeldzame E 60 AMG "Hammer" in het leven geroepen. Goed voor een vermogen van 381 pk uit de tot 6,0-liter opgeboorde V8 uit de W126 S-Klasse. Overigens was de W124 de eerste E-Klasse die - na de facelift in 1993 - officieel E-Klasse werd genoemd. Oorspronkelijk stond de E voor injectiemotor (Einspritzmotor), achter het getal wat de cilinderinhoud aangaf.

Mercedes-Benz E-Klasse (W210, 1995)
De W210 brak qua ontwerp niet allleen met het verleden, maar ook met zijn kleine en grote broers C- en S-Klasse. Dan hebben we het overigens wel vooral over de neus van de auto. De W210 kreeg namelijk dubbele, losstaande ronde koplampen. Dit nieuwe gezicht van Mercedes zagen we onder andere ook terug op de C-Klasse en de SL-Klasse, weliswaar niet met twee losstaande lichtunits. De coupé- en de cabrioletversie van de E-Klasse W210 werden als CLK-Klasse op de markt gebracht. Die auto's oogden weliswaar als een E-Klasse, maar deelden hun basis met de C-Klasse. Wederom werd de E-Klasse overladen met luxe en veiligheidssystemen. Onder de kap was - na de facelift - voor het eerst een V6 leverbaar in plaats van de zes-in-lijns uit voorgaande generaties. Daarnaast waren er ook weer AMG-versies; de E 50 AMG (347 pk), de E 55 AMG (354 pk) en de E 60 AMG met wederom 381 pk. Tijdens de productie hiervan werd AMG door Mercedes-Benz overgenomen. Waar de W124's jarenlang om de hoek van elke straat te vinden zijn geweest en bekend staan als - vooral met de 3,0-liter diesels - ijzersterke auto's, geldt dat minder voor de W210. Bij die generatie zijn, net als bij meer Mercedessen uit die tijd, problemen opgetreden op het gebied van bouwkwaliteit.

Mercedes-Benz E-Klasse (W211, 2002)
In het kader van evolutie hield de E-Klasse zijn dubbele ronde kijkers bij de volgende generatie, de W211. De achterkant wijzigde wel noemswaardig en liep nu netjes in lijn met die van de C- en S-Klasse. Veel grote verassingen had het ontwerp van de nieuwe E-Klasse verder niet in petto. De coupé en cabriolet gingen weer als CLK door het leven. Een nieuwe vierdeurscoupé op basis van de E-Klasse werd in het leven geroepen: de CLS. Die kwam iets hoger in de markt te staan. De nieuwe instapper was de 1,8-liter benzine, dankzij een mechanische compressor goed voor een vermogen van 163 pk. AMG, inmiddels alweer een paar jaar eigendom van Mercedes-Benz, leefde zich ook weer uit op de auto. In eerste instantie was er de E 55 AMG met 476 pk, na de facelift in 2006 verscheen de bloedstollend snelle E 63 AMG met 514 pk. Dieselgeweld kwam in de vorm van de E 420 CDI, met een 4,0-liter V8 die maar liefst 730 Nm koppel leverde.

Mercedes-Benz E-Klasse (W212, 2009)
Waar Mercedes langzaam maar zeker de dubbele koplampen weer vaarwel zei, bleef de E-Klasse nog even met vier kijkers de wereld in staren. De W212 was een stuk scherper en hoekiger gelijnd dan zijn voorganger. Net als de in 2007 verschenen C-Klasse oogde de auto wat sportiever en minder stijfjes. De C-Klasse vormde weer de basis voor een coupé en cabriolet, die nu als E-Klasse werden aangeduid in plaats van CLK-Klasse. De auto stond nou niet bepaald bekend als een vriend van het milieu, maar ook de E-Klasse moest mee met de tijd. Dus was er voor het eerst een E-Klasse met hybride-aandrijving; de E 300 BlueTec Hybrid. Toch bleven ook de echte petrolheads weer niet teleurgesteld achter, want AMG ontwikkelde gewoon weer een E 63 AMG (overigens sinds 2011 niet meer met een 6,2-liter maar een 5,5-liter V8). In 2013 kwam de kers op de taart in de vorm van de maar liefst 585 pk sterke E 63 AMG S, waarmee je in slechts 3,6 seconden naar de 100 km/h speert. In 2013 werd de W212 gefacelift. Niet eerder zette Mercedes het mes zo stevig in een ontwerp. De dubbele koplampen verdwenen nu toch echt en het hele front kreeg een andere aanblik. Naar verluidt kostte de facelift Mercedes ruwweg een miljard euro, wat het waarschijnlijk de meest kostbare facelift ooit maakt.

Mercedes-Benz E-Klasse (W213, 2016)
En dan zijn we in het heden beland. Begin dit jaar trok Mercedes-Benz officieel het doek van haar nieuwste E-Klasse. Mercedes is qua ontwerprichting weer wat terug gegaan naar de wat rondere vormen. Het onderscheid tussen de C-, E- en S-Klasse is sinds de jaren '80 niet meer zo klein geweest. De E-Klasse past zo naadloos tussen zijn beide broers, dat het even twee keer kijken is welke van de drie je voor je hebt. De Coupé en Cabrio zitten nog in de testfase, maar we weten al wel dat die nu wél het onderstel van de E-Klasse gebruiken. De krachtpatser Mercedes-AMG E 63 is ook al testrondes aan het rijden en krijgt als krachtbron vermoedelijk de biturbo V8 die we kennen van de AMG GT. De reguliere versie krijgt een vermogen van 571 pk, de S-versie gooit er een schep bovenop en krijgt 612 pk en een een monsterlijk koppel van 850 Nm. Je kunt zeggen dat de E-Klasse aan de ene kant een nuchtere Duitser is, maar kijkend naar de AMG E 63 is het er ook eentje met (gelukkig) wat maniakale trekjes.