Redactie Raadt Aan: karakterbakken uit 1990!

Joas van Wingerden
Merk en model: BMW 850i
Bouwjaar: 1990
Kilometerstand: 108.638 km
Vraagprijs: 14.999 euro
Vermogen: 199 pk
Verbruik: 12,9 l/100 km
Mrb: 265–303 euro per kwartaal
Wat is het: Een paar maanden voor de eerste AutoWeek in de winkel lag, maakte Nederland kennis met de BMW 8-serie. De dikke sportcoupé kwam er in eerste instantie alleen als 850i, later volgde de iets minder bedeelde 840Ci en boven in de voedselketen kwam in 1992 de 850 CSi. Deze 850i heeft weinig te klagen met zijn 299 pk sterke V12, die de auto in 7,4 seconden naar de honderd brengt en een top heeft van 250 km/h. Deze cijfers zijn niet heel spectaculair meer voor hedendaagse begrippen, maar nog steeds zal je het gros bij de stoplichten het nakijken kunnen geven. Dat doe je dan, in mijn ogen, ook nog eens heel sierlijk. Wat een schitterend tijdloos model blijft dit toch.

Waarom deze: Aangezien er nog slechts rond de 250 8-series 's lands wegen een stukje mooier maken, is het aanbod niet schrikbarend hoog. Dit exemplaar heeft een hele nette kilometerstand, voor een schappelijke prijs. Deze behoort weliswaar tot de oudsten van zijn soort, maar lijkt er nog goed bij te staan. Verder verdrink je in de accessoires; airco, centrale deurvergrendeling, cruise control, elektrische ramen, stoelverwarming en ga zo maar door. Er zijn nog zat andere auto's uit 1990 te vinden waar je nog steeds prima in gezien kan worden en goed in kan vertoeven - getuige bijvoorbeeld de SL van Lars - maar deze is, als je het mij vraagt, toch het mooist.

Minpunten: De kosten om 'm te rijden. Je zult verdrietig worden van het aantal keren dat je deze auto stil moet zetten naast een benzinepomp en de mrb doet ook nogal een fikse aanslag op je portemonnee. Verder schijnen ze behoorlijk onderhoudsgevoelig te zijn, wat natuurlijk in de papieren kan gaan lopen. Maar ja, wie mooi wil zijn moet pijn lijden.

Michiel Willebrands
Merk en model: Lincoln Town Car
Bouwjaar: 1990
Kilometerstand: 171.000
Vraagprijs: 5.250 euro
Vermogen: 162 pk
Verbruik: n.b.
Mrb: 265-303 euro per kwartaal
Wat is het: Een van de laatste Amerikaanse 'body on frame' sleeën, oftewel een koetswerk dat op een eenvoudig ladderframe is gemonteerd. Een moderne paardenkar, zo u wilt. Deze Town Car is een van de eerste exemplaren van de tweede generatie, z'n broers heten Ford Crown Victoria en Mercury Grand Marquis. Onder de kap uiteraard een fijne V8, die er evenwel slechts een beschamende 162 pk uit weet te persen. Maar zo'n Town Car koop je natuurlijk niet om z'n (gebrek aan) power, zit is Amerikaans voortglijden, verdrinkend in luxe en comfort, in de juiste zin van het woord.

Waarom deze: Om eerlijk te zijn: op Autotrader.nl was het de enige Amerikaanse slee uit 1990 die in aanmerking kwam. Maar hij staat er mooi bij, al wordt ik niet echt wijs van de korrelige fotootjes die de adverteerder online heeft staan. Er zit in ieder geval leer op de voorstoelen, dat kan ik nog net zien. Wat er allemaal op en aan zit, is blijkbaar ook te veel moeite om te vermelden maar toevallig weet ik dat er in het geval van een Town Car weinig te wensen overblijft.

Minpunten: Groot, zwaar, een zuip-V8 en een mrb-tarief waar je stijl van achterover slaat. Maar goed, dat weet je bij dit soort auto's en moet je er gewoon voor over hebben. Ik heb immers een budget van 20 mille stuk te slaan en de auto zelf kost me maar vijf. Enne, dat foute stuurhoesje mag er van mij direct af...

Roland Tameling
Merk en model: Lancia Delta HF Integrale 16V
Bouwjaar: 1990
Kilometerstand: 129.000
Vraagprijs: 17.950 euro
Vermogen: 200 pk
Verbruik: 9,9 l/100 km
Mrb: 158-180 euro per kwartaal
Wat is het: Moet ik dat echt nog aan je uitleggen? Dit is misschien wel de tofste straatlegale Lancia aller tijden. Feitelijk de straatversie van de Groep A-rallyauto waarmee het flamboyante merk rond 1990 heer en meester was in de wereldwijde rallysport. Als klein ventje zat ik al bewonderend voor de televisie toe te kijken hoe een driftkunstenaar als Juha Kankkunen deze auto met een moordend tempo over de proeven joeg, waarbij de Delta een toonbeeld van beheersing en 4x4-power was. Het mooie aan rallysport is dat het gebeurt in auto's die je (in principe) ook op de weg vindt, en daarom is deze Delta voor mij ongelooflijk begerenswaardig.

Waarom deze: Een Integrale is altijd een gok, omdat de auto relatief zeldzaam is en de techniek (vierwielaandrijving) behoorlijk gevoelig. Maar dit exemplaar ziet er verdraaid goed uit en de begeleidende beschrijving geeft de burger moed, met opmerkingen over professionele roestpreventie, gereviseerde motor (200 pk!) en bak en een smetteloos interieur. Dit stoere beestje is duidelijk van een zorgvuldige eigenaar die weet dat hij een bijzondere auto in handen heeft. Er zijn zeker goedkopere Integrales te koop, maar in dit geval is goedkoop absoluut duurkoop. Maar met dit exemplaar zou ik wel willen daten.

Minpunten: Ga maar eens vervangend plaatwerk regelen, nadat die ene drift net niet lekker loopt en je met je Integrale iets te overmoedig tegen een boompje glijdt. Het zijn van die scenario's die met dit soort auto's toch op de loer liggen, want eenmaal onderweg zal de Delta je opzwepen. Het is dus zaak om je koppie er bij te houden en deze auto met respect te rijden. Verder blijft de techniek een aandachtpunt want de aandrijflijn en elektronica zijn onderdelen die niet bekend staan als uitermate solide. Hetzelfde geldt voor de carrosserie, want hoewel deze Delta er nog goed uit ziet, loert het corrosiespook om zijn slag te slaan. Als eigenaar zal je dus relatief veel bezig zijn met het netjes hóuden van je Lancia.

Lars Krijgsman
Merk en model: Mercedes-Benz SL 500
Bouwjaar: 1990
Kilometerstand: 125.000 mijl, zo'n 200.000 km
Vraagprijs: 6.900 euro
Vermogen: 326 pk
Verbruik: 12,9 l/100 km
Mrb: 265-303 euro per kwartaal
Wat is het: Het allerdikste wat Mercedes-Benz je in 1990 kon bieden: de SL 500. Een tweezits cabrio met een eindeloze motorkap waaronder zich een 326 pk sterke 5,0-liter V8 schuilhoudt. Wie de cijfers erbij pakt, leest dat de SL 500 - ondanks z'n luie viertrapsautomaat - in een ruime 6 seconden naar de 100 km/h sprint. Kan best kloppen, maar voor het sportieve koop je deze Duitse slee niet. Z'n lange neus kan als het voorschip van een olietanker worden gezien, want de bijna 1.800 kilo wegende tweezitter voelt net zo log aan als-ie er met het dak dicht uitziet.

Waarom deze: Het is een gigantische en heerlijke luxueuze en comfortabele tweezitter, het hoefde allemaal niet zo spijkerhard en sportief. Pluspuntjes: het is een Amerikaanse uitvoering met 18.2-kentekenplaatjes, hij is knalrood, heeft hout op z'n dashboard, komt inclusief hardtop en is tot het nokje afgeladen met zo'n beetje alles. Stoelverwarming, centrale vergrendeling, met een druk op de knop afsluitbare opbergvakjes, leer, radio/cd-speler, noem maar op.

Minpunten: Voor het sportieve moet je hem niet kopen. De SL is bloedsnel maar gaat liever rechtuit dan de bocht om, maar dat is z'n charme.