Opels GSi-geschiedenis
Topversies in vogelvlucht
Tot midden jaren tachtig gebruikte Opel de letters GT/E (Gran Turismo Einspritz) voor de topversies van de Kadett en Manta, om het sportlabel vervolgens om te dopen in GSi (Gran Sport Injection). Vanaf 1998 werd het GSi-naamplaatje vervangen voor de inmiddels illustere drielettercombinatie OPC (Opel Performance Center), al is het pas sinds 2010 dat Opel geen enkele GSi-meer in de sportieve hoek van zijn showrooms heeft staan.
In 1984 doopt Opel cult-icoon Manta B (vossenstaart) GT/E om tot GSi. De sportief georiënteerde Manta behield zijn 110 pk sterke 2,0-liter viercilinder die de GT/E voorheen voortstuwde. Opel greep de naamswijziging aan om een handgeschakelde vijfbak naar de topversie van de Manta te brengen. Wie haast had, kreeg in tien tellen een snelheid van 100 km/h op de klok. Een topsnelheid van 192 km/h moest haalbaar zijn. Opel zette de Manta GSi op speciaal 16 inch metend lichtmetaal, gaf het model een spoilerpakket en een interieur met Recaro-stoelen.
Ook de E-Kadett ontkwam niet aan de nieuwe naamgeving van Opels sportieve modellen. De auto die het Nederlandse straatbeeld de komende jaren zou bepalen, kreeg als in 1984 als Kadett GSi een 115 pk 1,8-liter viercilinder onder de kap gemonteerd, een blok dat in 1986 vervangen werd voor een net geen 130 pk sterke 2,0 liter grote achtkleps vierpitter. Opel voelde de hete adem van de zestienkleppers uit onder andere Japan en het thuisland in zijn nek en voorzag in 1988 ook deze GSi van een 16v-versie. De laatste incarnatie van de Kadett GSi was daarmee goed voor 150 pk en 192 Nm, cijfers waarmee de hot hatch in acht tellen naar de 100 km/h op zijn digitale instrumentenpaneel toverde. Zijn topsnelheid was vastgesteld op 217 km/h.
In 1988 ging Opel met het GSi op een grote manier klein te werk. Het schoof de Corsa (A) GSi naar voren, een auto die zowel met 101 pk als met 72 pk bestond. De krachtigste van die achtkleppers leverde 135 Nm via een handgeschakelde vijfbak naar de voorwielen. Het op kenmerkende driespaakswielen geplaatste en rondom van rode details voorziene bommetje wist daarmee in minder dan tien tellen naar een snelheid van 100 km/h te sprinten. Zijn top? 188 km/h, en dat is helemaal niet gek voor een 'stadsauto'.
Opel liet zien helemaal klaar te zijn voor de jaren negentig door de eerste Astra, de F, op de markt te brengen. De Kadett-opvolger kreeg dezelfde 2.0 16v met 150 pk in het vooronder als de laatste incarnatie van de Kadett GSi, al rommelde Opel her en der met de blokken. Zo was ook de 115 pk sterke achtkleps 2.0 op de bestellijst te vinden. Verder toverde Opel in 1993 een 125 pk sterke zestienkleps 1.8 uit de hoge hoed. Meer wijzigingen vonden aan het eind de van de Astra F-carrière plaats. De 150 pk sterke GSi wist een topsnelheid van 220 km/h voor elkaar te krijgen. In acht tellen rond was de bekende 0-100-sprint af te ronden. De GSi's waren te herkennen aan het uitgesprokener bumperwerk, de unieke grille, een dakspoiler en de zogeheten '16v-antenne' achterop het dak. Ook donkere achterlichten, een ertussen geplaatste plaat en lichte knippers waren zaken die weggaven dat je een GSi voor je had. Na de medio jaren negentig doorgevoerde facelift verdwenen deze kenmerken, enkel de stootstrips en de GSi-beeldmerken gaven de ware aard van de Astra weg.
Het is 1993 als de Corsa B de oer-Corsa vervangt. Tussen midden 1993 en medio 1994 werd de GSi-versie van de driedeurs Corsa met een 109 pk sterke 1.6 geleverd, al werd het vermogen later teruggezet op 106 pk. Welke versie je ook koos, de GSi stond er met zijn bijzondere lichtmetalen wielen, brede banden, spoilerset en GSi-emblemen vrij sportief bij, al was de auto enkele jaren na zijn introductie stukken bescheidener vormgegeven.
Het GSi-label was het eeuwige leven niet gegund. Vanaf 1999 plakte Opel de letters OPC (Opel Performance Centre) op de topversie van de Astra (G), maar dat betekende nog niet direct het einde van de GSi-lijn. De in 2000 gelanceerde Corsa (C) kreeg namelijk gewoon nog een GSi-uitvoering. De 125 pk en 165 Nm sterke 1,8-liter viercilinder schoot de Corsa in 9 tellen naar een snelheid van 100 km/h. Bij iets boven de 200 km/h was het gedaan met het versnellen. Na de in 2003 doorgevoerde facelift plakte Opel de letters GSi ook achter de Corsa met 90 pk sterke benzinemotor én achter de typeaanduiding van de 100 pk 1.7 CDTi-zelfontbrander. Op motorisch vlak waren ze identiek aan hun non-GSi-broertjes. Met het verdwijnen van de Corsa (C) in 2006 leek een eind te komen aan de GSi-avonturen van Opel, maar bij Opel is niets zoals het lijkt.
De in 2006 verschenen Corsa D kwam een jaar na zijn introductie als OPC beschikbaar, een auto die een 192 pk en 230 Nm sterke 1,6-liter turbomotor in zijn neus kreeg geschroefd. Een jaar later wordt het GSi-label afgestoft en 'gedegradeerd' tot een sublabel. De Corsa D kwam als 1.6 GSi namelijk beschikbaar met een 150 pk en 210 Nm sterke variant van het OPC-blok. In 2010 viel het doek voor de lauwwarme Corsa.
Inmiddels staat het OPC-label dat bovenaan de voedselketen van Opel. Het GSi-label keert na 17 jaar terug op een Opel en die nieuweling, de Insignia GSi, is daarmee direct de grootste GSi die het merk ooit heeft gebouwd. Of het GSi-label net als ten tijde van de Corsa D ruimte overlaat voor een OPC-versie, valt nog te bezien. Opel wil geen commentaar geven, maar het is niet ondenkbaar dat de ruim 300 pk sterke V6 die in andere markten in de nieuwe topversie van de Insignia ligt, ook naar ons land komt. We wachten af!
