Ook zzp’ers kunnen hun youngtimer waarschijnlijk gewoon naar privé halen in 2027

Je kunt het bijna niet gemist hebben, maar de grens voor fiscaalvriendelijke youngtimers gaat met ingang van 2027 van 15 naar 25 jaar. Alle auto’s van minder dan 25 jaar die op dat moment zakelijk worden gereden, dus ook de bestaande gevallen, gaan dan in één klap van 35 procent bijtelling over de dagwaarde naar 25 procent (22 procent kwam pas in 2017) over de nieuwwaarde. Bedenk daarbij dat de dagwaarde van een beetje youngtimer doorgaans slechts een paar duizend euro is en de nieuwwaarde van deze (vaak grotere) auto’s niet zelden de 50.000 euro overschrijdt, en je weet dat dit een acuut probleem oplevert voor wie zo’n auto zakelijk rijdt. Wat moet er nu immers met zo’n auto gebeuren? Als de auto op naam van een BV staat, is de eerste stap makkelijk. De auto kan simpelweg op naam van een privépersoon worden gezet en daarna worden aangehouden of verkocht. Zogenaamde IB-ondernemers staan in theorie voor een lastiger keuze, want het wordt of verkopen, of de volle bak bijtelling betalen. Naar privé halen kan hier immers normaal gesproken niet.

‘Hoezo kan dat dan niet?’ We horen het je denken, maar inderdaad: IB-ondernemers, waaronder mensen met een eenmanszaak en deelnemers aan vennootschappen, mogen een eenmaal als zakelijk aangemerkte auto niet zomaar naar privé halen. Ten eerste 'kan' het niet, omdat de ondernemer in zo’n geval de onderneming is. De auto staat dus ook ‘gewoon’ op naam van de persoon van wie de onderneming is en niet op naam van het bedrijf, want dat is bij een eenmanszaak of VOF immers geen rechtspersoon. Zwaarwegender is dat de overheid niet wil dat je ieder jaar kijkt hoe de wind waait, en uit de opties – zakelijk rijden tegen bijtelling of privé rijden tegen kilometerheffing – de voor dat jaar gunstigste kiest. Daarom moeten ondernemers in deze categorie bij aanschaf van de auto – of bij het opstarten van het bedrijf – een keuze maken, en zich daar in principe aan houden zolang dat bedrijf bestaat en die auto op naam van de ondernemer staat.

Die 'vermogensetikettering' is dus onherroepelijk, maar bij ‘bijzondere omstandigheden’ mag er van deze regel worden afgeweken. Nu is het niet kraakhelder wat er wel en niet onder bijzondere omstandigheden valt. Uit de jurisprudentie bij eerdere, soortgelijke gevallen, valt echter wel wat op te maken. Bijvoorbeeld toen een rechter oordeelde dat een ondernemer de auto rechtmatig van zakelijk naar privé had gehaald, een zogenaamde ‘keuzeherziening’. De betrokken ondernemer diende toen aannemelijk te maken dat hij de oorspronkelijke keuze (voor zakelijk rijden) niet zou hebben gemaakt ‘als de desbetreffende nieuwe wet al ten tijde van de oorspronkelijke keuze zou hebben gegolden’. Gezien het feit dat deze wetswijziging als een donderslag bij heldere hemel komt en vrijwel niemand een 15 tot 25 jaar oude auto over de nieuwwaarde zal willen bijtellen, is dat hier absoluut het geval. En dus mag de youngtimer in dit uitzonderlijke geval toch als privé worden aangemerkt, al is de ondernemer in kwestie dan uiteraard ook ineens privé verantwoordelijk voor alle kosten en vervalt alsnog het grote voordeel.

Het overschrijven van de auto op een andere naam is bij het overhevelen van zakelijk naar privé zoals gezegd niet nodig in het geval van een IB-ondernemer. Er is uiteraard wel een fiscale afrekening voor nodig. Is de verkoopwaarde hoger dan de boekwaarde op het moment van verkoop, dan moet er over die 'winst' inkomstenbelasting worden betaald.

Verplicht zakelijk of verplicht privé

Overigens is het formeel zo dat een auto verplicht zakelijk is als hij voor 90 procent of meer zakelijk wordt gebruikt, of als er niet meer dan 500 kilometer per jaar privé mee wordt gereden. Andersom wordt de auto verplicht tot het privévermogen gerekend als hij voor 90 procent of meer voor privédoeleinden wordt gebruikt. Omdat er hier geen sprake is van een kilometerregistratie, is de controle hierop echter lastig en zal het in de praktijk vooral draaien om aannemelijkheid. In alle andere gevallen valt de auto onder het zogenaamde keuzevermogen, wat betekent dat de ondernemer zelf kan kiezen of de auto als ondernemingsvermogen of als privévermogen wordt aangemerkt. Maar dus wel maar één keer, behalve in uitzonderlijke gevallen.