Oef ... deze twee auto's hadden het ook zo maar tot New Mini kunnen schoppen

Dat eerste voorstel voor een nieuwe Mini was in opdracht van Rover in ontwikkeling genomen en werd in 1995 gepresenteerd als de Spiritual. Het was bepaald geen voor de hand liggende retro-versie van de klassieke Mini. Bepaalde elementen werden wel in ere gehouden, zoals de wielen op de uiterste hoeken van de auto en ronde koplampen die je als grote, vriendelijke ogen aankijken. Verder was alles anders, van het formaat van de ruiten tot het ontbreken van een behoorlijke motorkap. Nog gekker: de motor woonde achterin. Het wagentje leek wel een vroeg prototype van een vierpersoons Smart. 

Wijs besluit in München

De Spiritual vond geen genade in München. Een wijs besluit, zeggen we nu, want er zou nog iets veel mooiers komen. Daarvoor stappen we over naar 1997, toen Rover en BMW een veel interessantere propositie voor een geheel nieuwe Mini lieten zien. Bewust niet op een beurs, zo werd er destijds bij gezegd, omdat zulks te veel verwachtingen zou wekken ten aanzien van een uiteindelijk productiemodel. Nee, een aansprekend evenement werd een betere gelegenheid geacht: de rally van Monte Carlo. Onder de naam ACV30 kwam daar een moderne, kleine auto in actie, die overduidelijk trekken vertoonde van de klassieke Mini en er tegelijkertijd toch een heel eigen stijl op nahield. Om kort te gaan: het ding zag er verrukkelijk uit! 

De ACV30 was niet voor niets op dat moment op die locatie en ook zijn naam en kleurenmix waren geen toeval; als Anniversary Concept Vehicle betoonde de auto eer aan de 30e verjaardag van de 1967-editie van de 'Monte', omdat die door een Mini Cooper werd gewonnen. Natuurlijk ook een rode met een wit dak. 

Adrian van Hooydonk tekende de ACV30

De ACV30 leek dus wel wat op een klassieke Mini, maar ging technisch lekker zijn eigen gangetje. Zo lag zijn motor niet dwars voorin en had hij al helemaal geen voorwielaandrijving. Die twee stokpaardjes hadden BMW en Rover bewust niet van stal gehaald. De auto volgde eerder de lay-out van een andere historische rallywagen: de Renault 5 Turbo, want net als bij die flamboyante Fransoos lag de motor (geleend van de MG F) achterin en werden alleen de achterwielen aangedreven. Leuk voor een rallywagen, maar niet handig voor een alledaagse Mini. Maar wat zou het: de toon was gezet. En niet door de minste, want het was Adrian van Hooydonk die – in dienst van BMW – de ACV30 op de wielen zette. Hij was de genius achter de Mini-typische uitstraling van het model, met dank aan belangrijke elementen als het schijnbaar zwevende dak, de vorm van de zijruiten, de trapeziumvormige grille, de lage en brede bouw en die lekker dikke spatbordranden. De ACV30 gaf er al met al veel meer blijk van over de ware Mini-spirit te beschikken dan die vreemde Spiritual ooit had kunnen doen.