Nieuwe angst voor roestduivel

Roest is de grote vrees van elke autobezitter en wat dat betreft heeft de autowereld beroerde tijden beleefd. Gelukkig is het de laatste decennia veel beter gesteld met de roestbescherming van auto’s en er is haast geen fabrikant die niet sowieso 12 jaar garantie geeft tegen doorroesten van binnenuit. Maar het gevaar is nog niet geweken: sommige auto’s lopen wel degelijk risico om op termijn bezoek te krijgen van de gevreesde roestduivel, weet Thomas Widström (54), die in Stockholm leiding geeft aan het bedrijf Rostsydds-metoden (in het Nederlands roestbeschermingsmethoden). Hij test voor het blad Vi Bilägare (‘Wij autobezitters’) nieuwe auto’s, die het door de strenge Zweedse winter met een grote hoeveelheid strooizout zwaar te verduren krijgen en hij ziet dat de bescherming bij sommige merken minder is geworden. Met haast microscopische precisie bestudeert hij de constructie van auto’s en geeft op basis van zijn bevindingen auto’s een waardering op een schaal van vijf sterren. Die vijf sterren worden zelden uitgedeeld; het zwaartepunt zit bij drie. Opvallend: Japanse merken, geroemd om hun betrouwbaarheid, presteren niet goed als het gaat om roestbescherming.

ÉÉN STER VOOR HONDA JAZZ

De Honda Jazz die in 2016 werd beoordeeld, wist zelfs maar één ster veilig te stellen. Op de lijst met zwakke punten stonden: slecht afgedichte portierhoeken, motorkap en achterklep, overlappingen bij de dorpels en een ontbrekende roestbescherming in de stijlen. En dan was de Jazz ook nog eens voorzien van vilten afdekplaten met een isolatiemassa die vocht aantrekt aan de onderzijde. “Over het algemeen laten de Japanse autofabrikanten het bij een grondlak en een deklak, terwijl de Europese fabrikanten de holle ruimtes vaak vullen met wax.” De eerstgenoemde aanpak is niet toereikend in de strenge Zweedse winter. Als gevolg daarvan scoren de modellen van Nissan en Toyota vaak maar twee sterren. Mazda scoort in dat opzicht beter. Nadat roestproblemen bij de Mazda 6 de kop opstaken, worden de exemplaren die bestemd zijn voor de Scandinavische markt nabehandeld in de importhaven Zeebrugge.