Met heel veel fantasie is de MG Maestro een voorouder van de MG 4 Electric

De naam MG is er een waar je voorzichtig mee moet omspringen, al was het maar van­wege de inmiddels honderdjarige geschiedenis van dit merk. Het werd in 1980 de nek omgedraaid door British Leyland, omdat het concern de voorkeur gaf aan Triump­h als sportwagenmerk. Het laatst overgebleven model was de MGB, die als tweezits roadster in het collectieve autogeheugen is blijven rondsnorren. Zo kon je gemakkelijk vergeten dat MG van oudsher ook een merk was dat personenwagens een vleugje sportiviteit gaf. 

MG-fans stonden ook toen al op hun achterste benen

Niettemin stonden fans op hun achterste benen toen Austin in 1982 besloot om het merk MG aan de sportiefste Metro te hangen. De rakker moest het puur van zijn kekke aankleding hebben; hij was niet eens sneller gemaakt. Dat gold in iets mindere mate voor de MG-versie van de in 1983 gelan­ceerde Austin Maestro. Deze middenklasser, opvolger van de Allegro, had weliswaar een iets opgepepte 1.600-motor, maar wist met 102 pk geen vuist te maken tegen de Golf GTI en consorten. Met zijn dubbele Weber-carburateur was de R-motor (afgeleid van het oude Austin Maxi-blok) storings­gevoelig, wat ook gold voor de aangepaste S-variant. 

MG Maestro, met 113 pk sterke 2.0

Toen 2.0 kwam werd het pas echt acceptabel

Echt acceptabel werd het pas toen de tweeliter uit de Rover 2000 (SD1) dwars voorin de MG Maestro kwam, met in dit geval elek­tronische inspuiting, die de auto eindelijk aan competitieve waarden voor vermogen en koppel hielp. Bij wijze van afscheid van de model­reeks kwam er nog een seri­e van 500 spectaculaire Turbo’s, met 152 pk aan de voorwielen en een top van 208 km/h. Die zijn in ons land niet gele­verd, in tegenstelling tot de wel in serie geproduceerde MG Montego Turbo met dezelfde techniek. Aardig, maar het was een onterechte kroon op zijn werk; de Maestro werd nooit het gehoopte succes. Wat dat betreft sloeg de MG ZR van begin deze eeuw beter aan.

Stel, MG was blijven bestaan

Nu even dagdromen: stel dat MG als zelfstandig merk was blijven bestaan, wat voor auto’s zou het nu dan bouwen? Allemaal elektrische natuurlijk. Een SUV, een stationwagon en ook weer een vijfdeurs middenklasser. Een snufje groter dan de Maestro, maar met minimaal het vermogen van de historische Turbo-versie. Tja, waarop kom je dan uit?