Land Rovers op de Falklandeilanden - Achtergrond

Er is een vorkheftruck nodig. Anders komt Nick Pitaluga (55) niet bij zijn exoot, die tussen andere Land Rovers in een schuur staat. Met de vorken steekt hij de monstertruck behoedzaam van zijn plek. Pitaluga noemt de in 1962 door het bedrijf Roadless Traction omgebouwde apparaat met bijna één meter hoge wielen ‘Roadless Truck’, te vertalen als ‘wegloze vrachtwagen’.Wegen zijn er op de Falklandeilanden dan ook pas sinds begin jaren 80 van de vorige eeuw. Tot dat moment hadden Nick Pitaluga en zijn vader altijd acht uur nodig om van hun boerderij in Port Salvador naar de hoofdstad Stanley te rijden. In de winter hadden ze zelfs 14 uur nodig, voor dit 130 kilometer lange stuk over rotsen, stenen en een enkel fjord. “Daarnaast moesten we ook nog op het getij wachten”, aldus Pitaluga.

Inmiddels is er een gravelweg waarop je de afstand in minder dan twee uur kunt afleggen – op terreinbanden van normaal formaat. Pitaluga is eigenaar van 26 Land Rovers en 8.000 schapen. Zijn familie woont al sinds 1838 op de Falklandeilanden, hij vormt de vijfde generatie. Met zijn vrouw Annie runt hij 21.000 hectare land, de schapen scheren ze samen met ingehuurde hulptroepen als het zomer is in het zuidelijke deel van de Atlantische Oceaan. Dan zijn de verhoudingsgewijs lichte Land Rovers onmisbaar op de zachte turfbodem van de circa 200 eilanden waaruit de Falklands bestaan.

MARKTAANDEEL DAALT

Het op 16 vlieguren en 13.000 kilometer afstand liggende Britse overzeese gebied in de Atlantische Oceaan is een Land Rover-eiland. Het Britse merk heeft nog altijd een marktaandeel van zo’n 25 procent bij alle officieel geïmporteerde auto’s. Maar dat marktaandeel daalt. Sinds het oermodel (op het laatst luisterend naar de naam Defender) uit productie is, winnen vierwielaandrijvers uit Korea en Japan terrein. Toch tref je de producten van de befaamde 4x4-fabrikant uit het Britse Solihull nog overal aan. De brandweer rijdt erin, net als de ambulancebroeders en gouverneur Nigel Phillips, die koningin Elizabeth II vertegenwoordigt op de eilanden. “De auto’s zijn zo in trek omdat ze Brits zijn — net als de eilanden.”

Groot-Brittannië is alom aanwezig: rode brievenbussen en telefooncellen, een Margaret Thatcher-weg. Die is vernoemd naar de voormalige Britse minister-president die in 2013 overleed. Op de eilanden is ze een nationale held. In opdracht van haar regering veroverde het Britse leger het territorium in 1982 in 74 dagen terug op Argentinië.

Tijdens de Falklandoorlog stierven 907 mensen. De sporen van die oorlog zijn nog altijd in de bodem te vinden: mijnen. Als die een gevaar vormen, waarschuwen borden langs de weg hiervoor. Afgezien hiervan kun je op ‘Land Rover Island’ met vier aangedreven wielen bijna overal komen.

Bijvoorbeeld op Paloma Beach. Ralph Harris heeft hier net een weekend door gebracht — samen met zijn oude Discovery. “Ik ben geen levend wezen tegengekomen. Alleen een paar pinguïns, waarvan de nestplaats zich op 25 meter afstand van mij bevond”, aldus Harris, wiens huis in Stanley niet te missen is. In de tuin staat een roestend pantservoertuig, dat de Britten in 1982 van het Argentijnse leger hebben ingepikt. Ernaast drie Land Rovers, waaronder een uit 1962, uit de tweede serie. “Ik vind de zitpositie daarin het fijnst: rechterarm uit het raam, en rijden! Zo rijdt iedereen hier in z’n Land Rover.”

GOED GEVULDE TANK

Nou ja, bijna iedereen, Ken Newton houdt liever beide handen aan het stuur. Als hij met zijn Defender reddingswagen naar een noodsituatie rijdt, moet hij zich maximaal concentreren om op de hobbelige gravelwegen te blijven. De rit naar zo’n plek kan zomaar één of twee uur vergen. “Het is belangrijk dat de tank goed is gevuld”, aldus Newton, die al 19 jaar lang op het oosteiland woont. De vroegere leider van de zeemansmissie van de Falklandeilanden gaat overigens nooit in zijn eentje op pad.

Afhankelijk van de zwaarte van het ongeluk waarvoor hij moet uitrukken, neemt hij een arts of een verpleegster mee. Twee tot drie keer per week is het raak. “We trainen om in vorm te blijven”, zegt de 63-jarige man. Vooral in de winter zijn het gevaarlijke ritten. “Er wordt maar op een paar wegen gestrooid, dan kan ook een Land Rover gaan glijden.” De brandweer moet bij bosbranden op het dunbevolkte westeiland zelfs gebruikmaken van een veerboot. Hun Defenders trekken dan tankwagens met 1.000 liter bluswater. Commandant Gerard Jaffray vindt het jammer dat de productie van de Defender drie jaar geleden is stopgezet. “Op dit moment zouden we voor de Ford Ranger kiezen”, aldus de 47-jarige man. Het model staat uitgerekend bij de zuidelijkste Land Rover-dealer ter wereld.

Na de productiestop van de klassieke Defender zijn de gaten in de showroom opgevuld met Fords Kuga en Everest. Bedrijfsleider Kevin Ironside en zijn team van ‘Falklands 4x4’ verkopen elk jaar circa 100 auto’s. “Dat is een indrukwekkend aantal op een eiland met maar 3.000 bewoners”, aldus de manager. Statistisch gezien bezit elke inwoner 1,6 auto’s. Een mogelijke reden voor de liefde voor auto’s: diesel kost omgerekend 70 cent, het belastingpercentage is onbekend. In de showroom van de dealer wordt voor een bedrag van £ 38.700 een echte rariteit aangeboden: een rietgroene Defender 110 uit de Heritage Edition uit 2016, de laatste serie.

John Pole-Evans (47) is hier een wandelende encyclopedie. Hij kent een groot deel van de 6.000 Land Rover-onderdeelnummers uit zijn hoofd. “Aangezien er slechts om de zes weken nieuwe onderdelen aankomen per boot, is ons magazijn veel groter dan dat van dealers in bijvoorbeeld GrootBrittannië.” Zo zijn er vaak twaalf waterpompen in voorraad, hoewel er meestal maar drie per maand worden verkocht. Ook de Falkland Islands Defence Force zit goed in de spullen. De club vrijwilligers moet het land verdedigen en beschikt daarvoor over 40 reservisten en tien Land Rovers.

JAP-BOXES

Commandant Justin McPhee maakt zich geen zorgen over het feit dat dat de Defender niet meer wordt gebouwd. “De auto’s zijn robuust en zullen nog lang meegaan. En er zijn nog genoeg vervangende onderdelen.” Martin Pole-Evans noemt potentiële opvolgers uit het Verre Oosten ‘Jap-boxes’, Japanse bakken. Hij zou een auto die niet luistert naar de naam Land of Range Rover niet eens overwegen. Hij heeft maar liefst drie ‘Falkland-Golfs’ op de stoep staan, bij de ouders van de 38-jarige bewoner van het westeiland staan nog een paar exemplaren. Hij bezit onder meer een rode uit 1954, van de eerste Land Rover-generatie. Hij rijdt nog prima en werd een paar jaar geleden nog ingezet als trouwauto.

LAND ROVER-KNUTSELAAR

Martins vader Bill is een echte Land Roverknutselaar. Hij heeft een bull bar gemaakt die aan de onderkant open is. Zo kan het water eraf lopen en verzamelt het zich niet aan de binnenkant van de buizen. “Roest maakt geen kans”, aldus Pole-Evans. De 70-jarige doe-het-zelver heeft al menig onderstel versterkt met metalen profielen en daarmee het autoleven van deze Landies verlengt. De meeste bewoners van de Falklandeilanden hebben vanwege het slechte mobiele telefoonnetwerk een zendsysteem aan boord, zodat ze in geval van nood hulp kunnen inroepen. En als ook dat niet werkt? “Dan moet je lopen”, zegt Ian Davis (43) uit de nederzetting Teal Inlet, waar maar twaalf mensen wonen.

Zijn buurman Peter Gilding uit het plaatsje Port Louis, dat in 1765 door de Fransen werd gesticht, heeft zelfs levensmiddelen aan boord van zijn tien jaar oude Defender. De gepensioneerde schooldirecteur heeft een pick-up omgebouwd tot camper, op de laadbak is een wooncabine uit Zweden gezet. Als hij op vakantie wil, hoeft hij zijn land eigenlijk niet eens te verlaten. De 75-jarige Gilding kan maar liefst 28 kilometer rijden over zijn eigen grond. “Alles wat je ziet tot aan de horizon, is van ons”, aldus Gilding.

Na bewezen diensten eindigen de Britse terreinwagens op een autosloperij, waar de wrakken nog jarenlang worden gebruikt voor onderdelen. Hun laatste reis maken de bewoners van de Falklandeilanden overigens altijd in een Land Rover.