Menu
WE HEBBEN DE T, WE HEBBEN DE D, WE HEBBEN DE I...
Als je hem ziet staan, oogt hij... tja, oogt hij eigenlijk behoorlijk modaal. Een zilvergrijze Golf, veel gewoner kan het niet. Tot je even achterop kijkt. Want daar springen drie in rood uitgevoerde letters je tegemoet: TDI. Brandweerrood, zou je bijna zeggen, want de 150 pk TDI gaan als de spreekwoordelijke brandweer. Het geweld is zelfs zo groot dat bijna wel een 4Motion versie moet bestellen.
Tekst Rob van Ginneken, foto"s Inge Veerkamp en VW
Het verhaal achter de Volkswagen TDI-modellen is zo langzamerhand bekend. Je moet goed opletten om te volgen welke varianten ze precies van in huis hebben, maar de rode draad is glashelder: de techneuten schakelen gestaag over op de zogenaamde pompverstuiver. Een directe dieselinspuiting die het zwarte goedje met dik tweeduizend bar druk in de cilinders naar binnen jast. Met uiterst heilzame gevolgen voor het milieu, naar het schijnt.
Als je de dieselvloeistof beter boven de zuigers vernevelt, verbrandt het mooier. En dat zorgt op zijn beurt voor schonere uitlaatgassen en wat minder roetdeeltjes uit de pijp. Dat zal trouwens wel moeten ook, nu de wetgever de zogenaamde Euro 3 milieunormen heeft ingevoerd. Ook de variabele turbotechniek onder de motorkap hoort in dat verhaal thuis..
Vinden wij dat mooi? Dat vinden wij zelfs verbluffend mooi! Is het niet vanwege de geparfumeerde uitstoot uit de pijp, dan toch zéker vanwege de extra power die het met zich meebrengt. De twee nieuwste versies van de beproefde 1,9-litermotor leveren namelijk honderd en - gaat u even zitten - honderd en vijftig pk. Daartussenin vind je de inmiddels bekende honderd en vijftien paardenkrachtenversie en motorenontwikkelaar Robert Dorenkamp onthulde ons dat er binnen afzienbare tijd ook nog eentje tussenin komt. Je raadt het al: dezelfde honderd en dertig pk versie die net in de Audi A3 is gelanceerd.
De brandweer
Je voelt, onze onverdeelde aandacht gaat in eerste instantie uit naar de Arnold Schwarzenegger onder de TDI"s. De andere kennen we immers al van Skoda. Mogen we dus even voorstellen: de 110 kW/150 pk sterke 1,9-litermotor. Herkenbaar aan de geheel in rood uitgevoerde letters TDI achterop. Leverbaar in de Golf en de Bora.
Laten we onze excursie beginnen met een praktische tip voor medeweggebruikers. Staat er bij een stoplicht zo"n dieseltje naast je, dan is het wellicht een goed idee niet al te uitdagend te kijken. Ook als je zelf in een kloeke sportwagen zit.
We beloven namelijk dat bijvoorbeeld het betreffende Golfje met zijn zesbak en 320 Nm trekkracht met héle grote stappen van de plek gaat. Laten we daar meteen maar wat cijfers aan verbinden: nul tot honderd in acht en een halve tel. Denk niet dat je hem even verderop wel vangt. Ook de topsnelheid van 216 kilometer per uur mag er namelijk zijn. En daar stormt hij op af in een tempo waar je eng van wordt.
Wat vooral opvalt aan de 110 kW/150 pk TDI, is het geweldige gemak waarmee het allemaal gaat. Je merkt in eerste instantie zelfs weinig tot niets van de nieuw techniek. Oké, de TDI loopt een tikje rauw bij het starten en bromt bij lage toerentallen hoorbaar en voelbaar, maar dat is nu eenmaal een typisch pompverstuiver probleem. Eenmaal op gang loopt hij keurig rond. Echt boeiend wordt het pas wanneer je het gaspedaal wat verder induwt... en in een flits door de zes versnellingen heen wandelt.
Piepende banden
De 150 pk TDI ronkt soepeltjes uit de startblokken en wil er zo hard vandoor dat de voorbanden de power maar net op straat kunnen leggen. Ergens halverwege de eerste versnelling grabbelen de banden piepend naar grip. Let wel: op een droge weg. Kun je nagaan wat dat in een glad uitgevallen bocht betekent!
Razendsnel komen de tweede, derde en vierde versnelling in zicht. Je zou wensen dat de enigszins "mechanisch" aanvoelende zesbak nog iets vlotter en soepeler schakelde. Inderdaad, hetzelfde effect dat je nog wel eens hebt bij een volbloed benzine sportmodel. Nauwelijks verwonderlijk, want op zijn geheel eigen wijze is de sterke TDI natuurlijk ook supersportief. Niét in de zin van een lichtvoetige hardloper, maar meer van het type tienkamper. Veelzijdiger dus. En van kruin tot tenen gespierd.
Het rijden met de snelste 1,9-liter TDI levert trouwens ook het wat eigenzinnige volbloedkarakter op dat je van een hoog getunede benzineversie verwacht. Wanneer je bij pakweg 1500 toeren vol op het gaspedaal leunt, lijkt de diesel even niet thuis... om er zo rond de 2000 toeren opeens geweldig aan te gaan sleuren. Een tikje eigenzinnig karakter dus? Toptechneut Dorenkamp meent van niet. "We zijn alleen niet gewend dat een diesel zo"n karakter heeft. Hij is onderin ongeveer even sterk als de andere pompverstuiver uitvoeringen. Het punt is alleen dat hij rond de 1900 toeren zo"n enorme trekkracht levert dat alles wat er tot dat moment is gebeurd gewoon erg tam lijkt."
Techniek
Je zou denken dat er een blik vol techniek is opengetrokken om aan die prestaties te komen. Niet dus. Geen zestien kleppen cilinderkop bijvoorbeeld. Dat is in de nabije toekomst voorbehouden aan de motoren voor grotere VW-modellen. Die trouwens ook een roetfilter in de uitlaat krijgen.
In dit geval valt er niet eens zo gek veel te melden. In de bovenbouw van de motor vind je aangepaste (zogenaamde KS) injectoren die wat meer diesel kunnen vernevelen, er is een grotere interkoeler gemonteerd en een turbo die iets beter bestand is tegen de extra hitte. En van binnen trouwens ook grotere schoepen meekrijgt. Hij moet uiteindelijk 1,5 bar overdruk opbouwen. Daar zit hem de echte truc namelijk.
Overigens verklaart het gebruik van een andere turbo toch waarom de andere nieuwe motor - de 100 pk TDI zoals we die dus al kenden van Skoda - op een of andere manier soepeler en goedmoediger aanvoelt. Makkelijker in het gebruik, vooral bij lage toerentallen.
Terug naar de 150 pk versie. Het ligt voor de hand dat we nog wel wat andere aanpassingen kunnen noteren. Zo is het turbo "pijpwerk" van aluminium (geen kunststof dus) gemaakt, zijn de zuigers en drijfstangen iets aangepast en werd de krukas op strategische plekken verstevigd.
"Voor alle zekerheid," meldt Richard Dorenkamp. "In feite wordt de motor niet eens veel zwaarder belast. Niet meer dan de 115 pk versie bijvoorbeeld. Verreweg de meeste ingrepen zijn vooral gedaan om de koeling te verbeteren. Je weet maar nooit."
Met diezelfde filosofie in het achterhoofd, lijkt het ons voor potentiële kopers een aardig idee om maar meteen te gaan voor de vierwiel aangedreven 4Motion uitvoering. Die brengt de driedubbelgespierde trekkracht namelijk met opvallend gemak op de weg en raakt in elk geval op een droog wegdek niet snel uit zijn hum. Je kunt namelijk vraagtekens plaatsen bij het feit dat een stabiliteitssysteem in ons land een extra is. Je hoeft geen al te levendige fantasie te hebben om te begrijpen dat zo"n machtige diesel die dringend nodig heeft om (a) uit stilstand goed weg te komen en (b) niet onhoudbaar onderstuurd een bocht uit te duiken als je iets te vroeg op het gas gaat.
En ach, als je toch al een eenvoudige doch voedzame 60.750 gulden neertelt voor een Golfje diesel, spaar dan maar liever door voor de 4Motion versie. Die kost pakweg 4600 piek extra, maar anders zit je toch ook vast aan een ESP stabiliteitssysteem van maar liefst 2.995 gulden. De logische keuze dus, voor zover er iets logisch te noemen is aan een 150 pk sterke TDI...
Iets te hoog gegrepen allemaal? Niet doorvertellen, maar eigenlijk is de nieuwe 74 kW/100 pk TDI bijna net zo"n prettige auto om mee te rijden. Makkelijk, soepel en door zijn goedmoediger oplopende trekkracht ook minder heethoofdig dan zijn snelle broer. Voor 45.400 gulden weet je alles.
Alle gegevens en prijzen vindt u in CarBase Actueel.
