Gereden: nieuwe Mercedes-Benz Sprinter

Maken we niet vaak mee: een routeboek in handen krijgen waarop ook de eigen woonplaats in kaart is gebracht. Tja, dat krijg je wanneer je voor de internationale introductie van Amsterdam via Leiden naar Rotterdam en weer terug mag rijden. Het laatste stuk in de avondspits - best een waagstuk van de organisatie. Maar het verkeer zat redelijk mee, zodat we niet alleen vanuit de file verslag hoeven te doen. In het geval van file hadden we 'Hey Mercedes!' naar het dashboard kunnen roepen, waarna een gedienstig klinkende mevrouw de snelste weg naar huis voor je gaat zoeken. Of een restaurant suggereert, als je haar meldt hongerig te zijn. Het is een fractie van de mogelijkheden.

Gefronste wenkbrauw

Het testautopark is internationaal georiënteerd, zodat lang niet alle modellen de automatische transmissie hebben die in Nederland standaard wordt geleverd. Jammer, nu hebben we de nieuwe voorwielaandrijver met negentraps automaat niet kunnen rijden. Houden we tegoed.
We belanden eerst achter het stuur van een achterwielaangedreven 316 CDI (163 pk) met open laadbak. Die levert al snel een gefronste wenkbrauw op: hij schakelt stroef en de motor laat zich sterker horen dan verwacht. De aandrijflijn resoneert bovendien flink wanneer je bij minder dan 2.000 toeren gas geeft, iets wat gezien het koppel (360 Nm bij 1.400-2.400 toeren) toch geen probleem mag zijn. Een woordvoerder verklaarde dat modellen met een open laadbak gevoeliger zijn voor de kenmerken zoals wij die noteerden, maar zei ook de betreffende auto nader te gaan onderzoeken. Buiten de motor om viel in negatieve zin de zitpositie op; de stoel kon niet ver genoeg naar achteren. Fijn is wel meteen de besturing van dit achterwielaangedreven model: erg licht en precies in de stad, mooi rustig en stabiel op de snelweg.

Beschaafde brul

Rit nummer twee betrof het topmodel van de reeks: een 319 CDI gesloten bestelwagen met zeventraps automaat, te bedienen via een hendeltje aan de stuurkolom. De 319 CDI heeft een 3,0-liter V6 van 190 pk en 400 Nm (1.400-2.400 tpm). Een heerlijkheid van een aandrijflijn, natuurlijk. Erg vlot en muisstil, terwijl je bij flink gassen een prachtige, maar beschaafde brul te horen krijgt. Jammergenoeg was de zitpositie ook in deze versie niet optimaal; de stoel kan minder ver naar achteren schuiven dan in een Volkswagen Crafter, om maar even een actuele concurrent te noemen. De stoel zelfs is prima. Toch knaagt er iets aan deze versie, vooral toen we in de uitgebreide infotainment-voorzieningen de verbruiksmeter hadden gevonden, die vrolijk een liter of 15 per 100 stond aan te wijzen. De V6 lijkt vooral geknipt voor touroperators die boven alles uiterst comfortabel personenvervoer willen aanbieden.

Mak ritje

Met een handgeschakelde 314 CDI met de nieuwe voorwielaandrijving ging het van Rotterdam terug naar Amsterdam, een mak ritje over de snelweg. Meteen werd duidelijk dat dit een heel andere auto is dan bovengenoemde 316 CDI, omdat de resonanties en bijgeluiden van dat model schitterden door afwezigheid. Kwam dat door de voorwielaandrijving en de compactere aandrijf-eenheid? Of door de lagere specificaties van dezelfde 2,2-liter dieselmotor (143 pk, 330 Nm bij 1.200-2.400 tpm)? Hoe dan ook, dit was de Sprinter zoals hij moet zijn: een topklasse bestelwagen van hoge kwaliteit met nu ook het raffinement dat bij het prijskaartje hoort. De FWD-versie stuurt minstens zo fijn als de RWD's, terwijl de 6-bak, die voor deze versie is aangepast nu veel soepeler zijn werk deed. De prestaties zijn voldoende. Daarmee sloten we de rijdende kennismaking alsnog met een positieve indruk af. De Sprinter imponeert echter meer met de voorspong die hij heeft op het gebied van connectiviteit, iets waarmee Mercedes bij fleetowners wil gaan scoren, maar waaraan de zzp'er mogelijk geen boodschap heeft. De rijeigenschappen zijn niet extreem goed, maar gewoon op niveau. Op naar een uitgebreide test, die waarschijnlijk deze zomer volgt; de auto's staan vanaf juni bij de dealers.