Jarenlang liet Mercedes het segment van de midi-MPV's voor wat het was. Maar nu staan we, sleutels in de hand, tegenover de B-Klasse. Een zeurpiet zou het een verlengde A-Klasse kunnen noemen, de Mercedes-adept spreekt waarschijnlijk liever van een Scénic-killer. Wij gaan gewoon rijden.
Jarenlang liet Mercedes het segment van de midi-MPV's voor wat het was. Maar nu staan we, sleutels in de hand, tegenover de B-Klasse. Een zeurpiet zou het een verlengde A-Klasse kunnen noemen, de Mercedes-adept spreekt waarschijnlijk liever van een Scénic-killer. Wij gaan gewoon rijden.
Zoals het in dit segment hoort, schermt Mercedes met de royale binnenruimte van de auto. Het trucje dat Mercedes heeft toegepast, heet 'sandwich-concept'. Door een slimme positionering van motor en versnellingsbak, gedeeltelijk onder het passagierscompartiment, kon het compartiment relatief groot worden gehouden. Een stuk kreukelzone kon worden ingeleverd door het feit dat de aandrijflijn bij een frontale botsing onder de vloer door wordt gedrukt. Dat die constructie inderdaad voordelen heeft, merken we meteen als we de achterbank op schuiven. Maar dat het sandwich-concept ook zijn keerzijde heeft, merken we wanneer we achter het stuur plaatsnemen. In de eerste instantie zit je met je knieën bijna in je nek. Gelukkig kan de stoel nog een eind omhoog, maar tegen de tijd dat je benen in de juiste positie zitten, kijk je hinderlijk tegen de binnenspiegel aan.
Nadat we uiteindelijk toch een redelijk prettige zitpositie hebben gevonden, starten we de 193 pk sterke motor van de B 200 Turbo. Een lekker kronkelig parcours over de bergweggetjes aan de Costa Dorada strekt zich voor ons uit. Mercedes beweert met de B-Klasse eindelijk een midi-MPV met het rijgedrag van een personenauto te bieden; dat zullen we nog wel eens zien.
Het blijkt geen grootspraak te zijn. We snijden met duivels genoegen de krappe bochten aan, en het duurt niet lang voor we het geklooi met de zitpositie vergeten zijn. De B-Klasse heeft een heerlijke wegligging. Hij luistert uitstekend naar het stuur, helt nauwelijks over en begrijpt precies waar de koetsier heen wil (en gaat daar dan ook heen). Laat die elanden maar komen. De sterkste benzinemotor heeft in handgeschakelde versie een verzet meer dan zijn lichtere broers. De motor kent een erg goed koppelverloop; zelfs op deze bergweggetjes kun je volstaan met een redelijk lui schakelgedrag en dat is prettig, want zo kun je meer aandacht besteden aan het stuurwerk. Je kunt natuurlijk ook kiezen voor een automaat. In het geval van de B-Klasse is dat de nieuw ontwikkelde continu variabele Autotronic, die E 2.413 extra kost.
Conservatief
Het motorenaanbod van de B-Klasse is bijna volledig overgenomen van de A-Klasse. Alleen de lichtste diesel, de 150 CDI, werd de B onwaardig bevonden. Dat betekent dat de koper keus heeft uit twee diesels en vier benzinemotoren. Wij reden behalve de 200 Turbo ook de 200 CDI, met 140 pk en 300 Nm. Natuurlijk is die minder spectaculair dan de Turbo, maar hij deelt het goede weggedrag met zijn nestgenoot en toont zich een bijzonder prettige, stille reisauto. Vanbinnen twijfel je geen moment aan het merk wat je rijdt. De interieur ademt de typische, wat conservatieve Mercedes-sfeer. De materiaalkeuze is prima. Het is natuurlijk geen S-Klasse, maar daar is de prijs dan ook naar.
Niet dat de B-Klasse goedkoop is overigens. Want als we de prijslijst vergelijken met die van bijvoorbeeld de Renault Grand Scénic, dan zien we steeds verschillen van meerdere duizenden euro's. En wat krijg je voor dat geld? Een echte Mercedes-sleutel om in de kroeg op de toog te slingeren, plus een voor dit segment uitstekend weggedrag. Is het dat waard? In die sleutel geloven wij niet zo, maar de rij-eigenschappen van deze nieuwe speler zijn hun prijs beslist waard. Benieuwd geworden? Vanaf 14 mei toert de B-Klasse in een roadshow door Nederland, waarbij onder meer pretpark Sixflags en de Pinksterraces op Circuit Park Zandvoort worden aangedaan. Op 4 juni krijgen de dealers hun B-Klasses in de showroom.
