Gereden: Honda HR-V

Eigenlijk was Honda zijn tijd ver vooruit. Toen aan het einde van de vorige eeuw de HR-V op de markt kwam, was dat eigenlijk al een crossover ver voor term zo in zwang raakte als inmiddels het geval is. Honda was echter iets te vroeg, de Europese markt was nog niet helemaal klaar voor dit soort auto's. Gelukkig voor de Japanners is er nu een nieuwe HR-V, die moet gaan meeliften op het grote succes van B-segment Crossovers en SUV's. Nou ja, B-segment? De HR-V blijkt verrekte lastig te plaatsen. Qua binnenruimte overvleugelt hij modellen als de populaire Renault Captur of stoere Suzuki Grand Vitara. Met 470 liter als standaard kofferruimte en een waanzinnige 1533 liter met de stoelen plat is de HR-V verbluffend in zijn ruimte aanbod. Op dat vlak kan hij dus met gemak concurreren met auto's van een segment hoger, zoals de Nissan Qashqai. Hierdoor valt hij een beetje tussen de twee segmenten in.

Qua rijden claimt Honda vooral op dynamiek te hebben gemikt, maar voor Honda-begrippen vinden we de auto nog relatief comfortabel, hoewel het onderstel bij oneffenheden wat stoterig kan zijn. In bochten is de HR-V wel mooi koersvast, maar we missen wat verfijning. We rijden met de nieuwe 1.5 motor met 130 pk, gekoppeld aan een nieuwe CVT-automaat. Deze is door zijn lage uitstoot even duur als de handgeschakelde versie, wat voor automaatrijders een pluspunt van de HR-V zal zijn. Het motortje op zichzelf is vrij goed, met een mooie toerenopbouw. Helaas betekent een CVT-automaat bij dit soort kleine blokjes onvermijdelijk een gierende motor tijdens versnellen of tussensprints. Dit ondanks de fictieve trappen die Honda in de bak heeft ingebouwd. Zeker gezien de zeer fijne handbakken die Honda maakt is de CVT daardoor enkel voor verstokte automaatrijders de betere keus.

Wil je meer lezen over de nieuwe Honda HR-V, bijvoorbeeld over de slimme magic seats? Lees de volledige rij-impressie dan binnenkort in AutoWeek.