Gereden: Ford Mustang GT

Fastback
Al bij de presentatie van de nieuwe versie was iedereen 't erover eens: hier stond een uiterst knap ontwerp, met voldoende historische kenmerken en toch eigentijds. En ook niet zó retro (zoals bij voorbeeld de Thunderbird), dat jonge mensen die de oer-Mustang niet kennen hem voorbij zullen lopen. Zoals we bij de Mustang in de loop der tijden gewend zijn, ziet ook de nieuwe versie er gespierd uit met de e fastback-carrosserie met het kleine driehoekige achterste zijruitje (zoals van het 1967-model), de neus met de haaienbek en de wat voorover geplaatste grille.
Ford zal de 2005-Mustang leveren in twee versies, de V6 en de GT. De V6 is uitgerust met een gewijzigde variant van de bestaande 3,8-litermotor. De boring is vergroot naar 4009 cc en het vermogen komt daarmee van 193 pk op 205 pk, terwijl het maximum koppel met 14 Nm is gestegen tot 319 Nm.
De GT is uitgerust met de aluminium V8, die ruim 40 pk meer vermogen heeft dan de V8 in de huidige Mustang. Dat hogere vermogen wordt gerealiseerd met onder meer nieuwe koppen met drie kleppen per cilinder, variabele nokkenastiming en een elektronische gasklep. De motoren worden standaard gekoppeld aan een handgeschakelde Tremec T-5-bak, terwijl de Mustang voor het eerst ook leverbaar zal zijn met een vijftraps automatische transmissie.

Dragstrips
Ondanks dat Ford van te voren wist dat heel wat Mustang-liefhebbers teleurgesteld zouden zijn dat de nieuwe versie geen multilink achterwielophanging heeft, is Ford gebleven bij de starre achteras met Panhardstang en geleidearmen, maar de reden zijn legitiem. De robuuste constructie is vooral goedkoop. Daarbij komt bovendien dat de wielen altijd recht op de weg staan. Door bovenop het cardan een derde trekstang te monteren kan de achteras niet verdraaien, wat weer als voordeel heeft dat de schokdempers aan de achterzijde van de as geplaatst konden worden voor een optimale functionering.Daarmee heeft de nieuwe Mustang goede kaarten op de dragstrips, waar bij de acceleratie alles draait om de aangedreven achterwielen en hun maximale grip. Onbelangrijk zou je denken? Maar ook deze nieuwe pony car zal worden gebruikt voor het dragracen, een activiteit die iedere Amerikaan ooit wel een keer heeft gedaan.
Hoewel Ford de voor achterwielaandrijving ontwikkelde bodemplaat van de Jaguar X-Type heeft gebruikt als uitgangspunt, kan het chassis toch als nieuw worden aangemerkt. Het is immers op zoveel punten gewijzigd dat er van de originele constructie niet veel meer terug is te vinden. Dat was nodig om een grote structurele stijfheid te verkrijgen. De torsiestijfheid is mede door het gebruik van 'sterk' staal en een dwarse versteviging aanzienlijk verbeterd. Bovendien kon een betere gewichtsverdeling voor/achter van 52/48 % worden bereikt.

Symfonie-van-acht-cilinders
Tijdens onze eerste testrit met de Mustang GT door de staat Michigan, blijkt al snel dat er veel belangstelling is voor de nieuwe Mustang. Op de freeway komen mensen naast je rijden en in de stadjes blijven voetgangers even staan om je na te kijken. We zijn intussen op weg naar Gingerman Raceway, een circuit dat gebruikt wordt voor nationale en regionale races en waarop bovendien veel getest wordt en uiteraard uitstekend geschik voor onze echte kennismaking met de nieuwe Mustang.
Bij het accelereren uit de pits, voel je meteen de duw in je rug. De V8 blèrt het uit om even later over te gaan in een fraaie en bekende symfonie-van-acht-cilinders. Ford heeft het motorgeluid gelukkig niet weg getuned. Wij zetten 5,6 seconden op de klok voor de acceleratie van 0-100 km/h.
Met de tractie controle ingeschakeld leren we het karakter van de nieuwe Pony car kennen: hij is gewillig en vooral gretig. De besturing werkt snel en direct, de wegligging is in één woord stevig. Korte bochten, lange bochten, de Mustang geeft geen krimp. Als je de tractie controle uitschakelt, kan je echt spelen. Driften door de bochten is een fluitje van een cent met de GT. Met het grote koppel is er heel wat power beschikbaar, maar dan moet je de V8 wel mooi op toeren houden. Dat is gewoon een kwestie van rondjes rijden en uitproberen. De top van Ford's nieuwe paradepaard is begrensd op 180 km/h voor de V6 en op 230 km/h voor de V8. Dat die laatste met een kleine ingreep gemakkelijk 250 km/h haalt laat zich gemakkelijk raden. Wie met de nieuwe Mustang op clubniveau wil gaan racen zal dat dan ook snel (laten) doen.

Oude herinneringen
Met al dat rijplezier mogen we natuurlijk niet vergeten naar het interieur van de Mustang te kijken. De zitruimte voorin is prima in orde, terwijl het achterin voor wat langere mensen misschien een tikje krap zal zijn. De cockpit is modern uitgevoerd, maar retrotrekjes ontbreken niet. Zo is het dashboard net als vroeger aan beide zijden gelijk, terwijl de zogenaamde 'wenkbrauwen' bovenop niet ontbreken. Het instrumentenpaneel zou in een originele Mustang niet misstaan, terwijl ook het driespaaks stuur oude herinneringen oproept. Leuke vondst is de verlichting van het instrumentenpaneel en dashboard. Met een druk op de knop kan je gemakkelijk kiezen voor rode, groene, blauwe of witte verlichting, maar er zijn in totaal 125 kleuren mogelijk.
Onze eerste kennismaking met de nieuwe Mustang heeft ons weer het gevoel van een echte Pony Car gegeven: achterwielaandrijving, lekker veel power en nu in zijn moderne jasje met een goede uitrusting bovendien. In Amerika zal hij best weer een succes worden. Aan de prijs zal 't niet liggen. De V6 kost net onder $ 20.000 en op de sticker van de GT staat $ 24.995. Ook voor Amerikaanse begrippen is dat 'niet duur'. Jammer dat Ford hem voorlopig niet naar Europa haalt.
De volledige rij-impressie staat in AutoWeek no. 42 van 5 oktober (ja, die met de uitslag van de AutoWeek Tevredenheids Trofee!).