Vanaf midden juni staat de derde generatie van de Ford Mondeo in de showrooms. Hoe die er uit ziet, weten we inmiddels al. Maar afgelopen week reisden we af naar Sardinië en nu weten we ook hoe de Mondeo rijdt.
Vanaf midden juni staat de derde generatie van de Ford Mondeo in de showrooms. Hoe die er uit ziet, weten we inmiddels al. Maar afgelopen week reisden we af naar Sardinië en nu weten we ook hoe de Mondeo rijdt.
Kort samengevat: fantastisch. Maar daar neemt u natuurlijk geen genoegen mee. Ford zegt veel aandacht te hebben besteed aan het onderstel en de besturing en heeft alle vertrouwen in het resultaat, zo blijkt uit de locatiekeuze. Sardinië is niet zomaar een prachtig mediterraan eiland, het is vooral een paradijs voor lekker autorijden. Mits de auto 'klopt', want de plotseling opduikende scherpe bochten, steile hellingen en onverwachte oneffenheden kunnen voor de verkeerde auto dit eiland in een hel veranderen. Wij rijden de eerste dag in een sedan in de Ghia-trim met de sterkste benzine in het vooronder, de 2.5 turbo met 220 pk. Het interieur is opgebouwd uit mooie materialen. Veel zachte kunststoffen, keurig aansluitende naden en – hou je vast – in de Ghia-uitvoering weerzinwekkende hout-imitaties. Van dat diarreebruine glimmende spul dat je vroeger wel eens tegenkwam in Koreaanse BMW-killers. En daar dan héél veel van, waardoor je meteen al snakt naar een Titanium of een Trend.
Maar goed, over smaak valt niet te twisten. De stoel laat zich gemakkelijk instellen in de juiste positie, en het stuur is weliswaar nogal fors uitgevallen, het laat zich heel ver naar de bestuurder toe trekken, zodat je al met al een erg fijne zit krijgt; het feest kan beginnen.
Deze motor komt uit de Focus ST. Dat schept verwachtingen, maar natuurlijk is zo'n Focus een stuk lichter dan deze Mondeo en het spektakel van die hot hatch blijft dan ook uit. Niettemin komt de Mondeo lekker vlot van zijn plek voor een zakensedan. Maar echt verrassend wordt de auto wanneer de motor op temperatuur is en we met duivels genoegen de verraderlijke bochten van het Italiaanse eiland te lijf gaan. Je moet erg ver gaan om noemenswaardig onderstuur op te wekken, de auto blijft steeds goed controleerbaar. De besturing is heerlijk scherp, je hebt dankzij een niet te overijverige bekrachtiging steeds goed gevoel met de weg. Deze auto is duidelijk toegespitst op de sportief ingestelde berijder, maar tegelijkertijd weet hij een comfortabel gevoel te geven. Een ronduit indrukwekkende prestatie.
Het enige moment waar de 2.5 benzine wat aan de magere kant blijkt, is bij optrekken op hellingen. Dan verlang je naar een diesel, en die staat de volgende dag dan ook voor ons klaar. Deze auto is uitgevoerd als Titanium en dat is meteen een wereld van verschil. Waar de Ghia het accent legt op klassieke luxe, moet de Titanium vooral een high tech atmosfeer ademen. Het kitscherige hout is vervangen door aluminium-look en dat ziet er een stuk beter uit wat ons betreft. Wij rijden de 2.0 TDCi met handbediende zesbak en 140 pk en die heeft zoals verwacht minder moeite met het klimwerk. Alleen tussen de tweede en derde versnelling heeft hij het even zwaar, het gat tussen die beide verzetten is wat aan de grote kant. Opvallend is ook dat deze auto in de bochten nog net iets verfijnder in balans lijkt te zijn dat die van de vorige dag. Ligt het aan de korte achterkant, of heeft het te maken met een betere gewichtsverdeling door die andere motor? De kennismaking is te kort om daar een zinnig antwoord op de geven.
De volledige rij-impressie van de Ford Mondeo staat in AutoWeek 20, die op 16 mei verschijnt. En zie ook het filmpje dat we van de nieuwe Mondeo schoten.
