Gereden: Ford Mondeo

Het is alweer twee jaar geleden dat we op de salon van Parijs tegen de nieuwe Mondeo aanliepen. Ford noemt de Mondeo, zoals wel vaker, een world car. Niet voor niets rijdt het model al tijden rond in Amerika onder de naam Fusion. De crisis en een fors verminderd aantal productielocaties van Ford in Europa leidden tot uitstel van de introductiedatum van de Mondeo. Maar nu zijn we dan toch op pad in een hatchback met een 180 pk sterke TDCi.

Dit model is komend jaar nog goed voor 20 procent bijtelling (daarna wordt alles anders...). Deze motor doet vooral wat hij moet doen en heeft genoeg power. Een klein turbogat en een beetje rumoer neem je daarom voor lief, ook al zijn er in dit segment betere diesels. Los daarvan word je vooral geconfronteerd met de ruimte. De Mondeo is opnieuw een lel van een auto. Dat komt gedeeltelijk ten goede aan de achterpassagiers, maar nog meer aan de kofferruimte; wat een balzaal! En dankzij de vijfde deur (waarom zou je een sedan-versie willen?) is die ook nog eens heel toegankelijk.

Verder is ook deze Mondeo op twee vlakken heel erg Ford. Ten eerste op het gebied van rijeigenschappen. Het stuurgedrag is als vanouds zeer prettig, zowel op de snelweg als op binnenwegen. Het zal voor Focus-rijders voelen als thuiskomen. Ten tweede op het gebied van materiaalgebruik. Na het onderzoeken van de nieuwe S-Max hadden we goede hoop dat Ford met de Europese versie van deze auto stappen zou hebben gemaakt, maar dat valt wat tegen. We signaleren veel hard plastic en een vrij simpele afwerking. Niets waar een Ford-rijder van zal schrikken, maar het was leuk geweest als Ford het S-Max-niveau ook naar deze Mondeo had weten te tillen.

Lees de volledige Eerste Rijtest in AutoWeek 44, die woensdag 29 oktober verschijnt.