Ford Mustang is 60 maar verleidt nog steeds jonge mannen én vrouwen, zoals Joris en Sonique

Het is deze ochtend nog rustig op het Noordwijkse strand als het allengs aanzwellende gemurmel van twee achtcilinders de relatieve stilte doorbreekt. Het geluid doet iets Amerikaans vermoeden, en inderdaad: even later staan twee oer-Mustangs rustig tikkend stoom af te blazen als we met beide eigenaren in gesprek zijn. Die zijn heel wat jeugdiger dan hun – letterlijke – paradepaardjes. De Mustang van Joris reed al 25 jaar vóór zijn geboorte rond, die van Sonique zelfs 34 jaar. Daarmee wordt gelogenstraft dat het rijden met een klassieker per definitie een hobby voor het grijzere deel der natie is. Maar waarom juist de Mustang? Sonique: “Bij mij ontstond de liefde toen ik in 2018 met mijn ouders in Miami op vakantie was en daar veel – hedendaagse – Mustangs zag rijden. Ik was meteen verliefd op dat model en dan ga je er ook echt op letten. Terug in Nederland zag ik er eveneens best veel rijden. Ook oudere en die zijn nog veel mooier!”

Sonique was grote auto’s van haar vader gewend

Vader John, die ooit een Ford F-250 pick-up kocht van een Nederlander die deze auto via een Canadese connectie had aangeschaft, nam contact op met deze Canadees en al vrij snel was het raak. In 2020 werd een nog helemaal in originele staat verkerende witte Mustang uit 1967 naar ons land verscheept. “Mijn eerste rit ermee was fantastisch. Heel toepasselijk: ‘Fast car’ van Tracy Chapman was het eerste liedje dat uit de radio schalde. Bang was ik niet, want ik ben de grote auto’s van mijn vader gewend”, aldus de eigenaresse van een studio die is gespecialiseerd in permanente make-up.

Joris erfde liefde voor Amerikaanse auto’s van zijn opa

Joris van Stralen heeft van jongs af aan een voorliefde voor USA-cars, waarschijnlijk geërfd van zijn opa, die een garagebedrijf had. Hij gaf zijn kleinzoon een goede tip: “Geef geen geld uit in de kroeg, maar haal je vliegbrevet ermee.” Onze vormgever volgde die raad deels op: geen vliegbrevet, maar een dikke V8. Nou ja, toch een beetje vliegen dus. “Deze Mustang uit 1968 heb ik al twaalf jaar. Ik vond hem op Marktplaats. Hij stond niet ver van mijn woonplaats, dus ging ik eropaf. Afijn, tijdens de proefrit was ik al verkocht.” In die tijd liep Joris stage bij een designbureau. “Als stagevergoeding kreeg ik de witte strepen, die mooi afsteken tegen de blauwe lak. Verder heb ik de originele stalen wielen verruild voor deze lichtmetalen exemplaren. Tot slot heb ik het gietijzeren uitlaatspruitstuk met het enkele uitlaatsysteem zelf vervangen door een roestvrijstalen Tri-Y-uitlaatspruitstuk en daarachter een op maat gemaakt dubbel uitlaatsysteem – eveneens van roestvrijstaal – laten lassen. Dat vond en vind ik voldoende: de Mustang is al stoer genoeg.”

Eerste rit met Mustang was wennen, want Joris was BMW’s gewend

Alhoewel veel langer geleden, kan Joris zijn eerste rit eveneens goed herinneren. “Dat was die proefrit. Dat viel niet mee: het zwabberende stuur was voor een 18-jarige die strak rijdende BMW’s gewend was best wennen. En dan die ellenlange neus …” Het is gelukkig meteen goed gekomen, ook omdat de van oorsprong Californische Ford niet moeilijk in de omgang bleek. “Samen met mijn vader reed ik er eens een rally mee toen we onheilspellende geluiden vanonder de motorkap hoorden. De verdelerkap bleek los. Met een tie-wrap hebben we dat provisorisch gefikst, en wat denk je? Het functioneert nog steeds.” De imposante neus is juist het favoriete Mustang-onderdeel van Sonique, “samen met het kontje”. Inmiddels kan de voorsteven ook Joris’ goedkeuring wegdragen: “Als ik hem heb geparkeerd, kijk ik minstens drie keer om, zo mooi!”

Bijna elke Mustang is uniek en elk jaar waren er modeljaarwijzigingen

We zetten de auto’s eens naast elkaar voor een vergelijking. In beide gevallen is het de hardtop-versie, de oer-Mustang was immers tevens verkrijgbaar als fastback en cabriolet, met in het vooronder de 4,7-liter V8 (226 pk) gekoppeld aan een drietraps automaat. Ter info: er was destijds een ruime keuze aan motoren en versnellingsbakken: van een tamme zescilinder-in-lijnmotor van 115 pk tot een maar liefst zeven liter metende Cobra Jet V8 met 335 pk, met naar keuze handbakken met drie of vier versnellingen dan wel een drietraps automaat. Op details verschillen beide Fords nogal van elkaar. Niet alleen hielden de Amerikanen er bijna jaarlijks model- en/of detailwisselingen op na om zo de aandacht vast te houden, een pony car als de Mustang kende verregaande personalisatiemogelijkheden, zodat bijna elke Mustang uniek is. Zo priemen de uitlaten bij Soniques vierwieler pront naar achteren, terwijl de exemplaren onder de auto van Joris nog vóór de achterbumper naar beneden buigen. Voor de geluidsproductie maakt het overigens nauwelijks verschil.

Mustang in sierlijk en stoer schrift

Op de zijschermen van de PM-09-36 prijkt ‘Mustang’ in stoere drukletters, op de AR-19-45 is de naam uitgevoerd in sierlijk handschrift. Het interieur van beide Fords lijkt, op de kleur na, hetzelfde, maar in die van Sonique is meer chroom aangebracht. Zie bijvoorbeeld de zijkanten van de voorstoelen. Het is duidelijk zichtbaar dat de witte Mustang lager op zijn wielen staat, maar of dat indertijd af fabriek al het geval was, vertelt het verhaal niet.

1967-Mustang is ongerestaureerd

Sonique bezit alle onderhoudsboekjes. “Die liggen veilig in de kluis!” Ze hoeven daar niet te versloffen, want helemaal pechvrij is de trotse eigenares de afgelopen tijd niet doorgekomen. Best begrijpelijk, want we hebben het hier over een ongerestaureerde auto uit 1967 die zij dagelijks gebruikt. Stuurbekrachtiging defect, niet willen starten, stuurpomp kapot, cilinderbreuk, waterpomp kaduuk … Gelukkig waren daar altijd vader John en vriend Max om paard en ruiter op te halen en het euvel te verhelpen. Dit soort akkefietjes schrikt Sonique niet af. “Nee hoor, ik ga er zo mee het circuit van Zandvoort op. En ik wil er op vakantie nog eens mee naar Normandië rijden.” We duimen voor Sonique en Max dat ze dan pechvrij blijven en met veel plezier terugkijken op hun avontuur. Mochten ze onverhoopt toch panne krijgen, dan is er de zekerheid van genoeg hulp en aanspraak onderweg. “Ik zeg er altijd meteen bij dat ik heel blij ben met mijn auto. Dan weet iedereen dat hij niet te koop is.”

Joris heeft er een Mini Clubman naast als daily driver

Met al die kleinere en grotere ritten is het te begrijpen dat Sonique jaarlijks zo’n 5.000 kilometers aflegt. Joris doet het een stuk rustiger aan. Zijn jaarkilometrage bedraagt ongeveer 2.000. “Als dagelijks vervoer heb ik sinds kort een Mini Clubman Cooper S. De Mustang komt enkel met goed weer naar buiten.” Dat en het feit dat zijn blauw-met-wit-gestreepte trots in de VS al eens is gerestaureerd, maakt hem wellicht wat betrouwbaarder dan de klassieker van Sonique. In elk geval onderhoudt Joris hem helemaal zelf. Uitzonderingen daargelaten hebben Amerikanen vaak een iets andere manier van restaureren dan wij, maar Joris maakt zich daar niet druk om: “De purist ziet ongetwijfeld verschillen, maar ik vind hem prima zo.” Ook Joris is wel eens het circuit van Zandvoort op gegaan, maar er is nog een overeenkomst tussen beide eigenaren: ze zijn geen lid van een merken- of typenclub. “Ik ben dat wel geweest,” verklaart hij, ”maar echt actief was ik niet. Dan kun je het net zo goed opzeggen.” Liever spendeert hij zijn tijd aan het doorspitten van de onderhoudsboekjes, want die heeft Joris ook nog allemaal, of aan de bouw van een groot Mustang-model van Lego. De vergelijkende test van de Mustang met een AMC Javelin mag hij bovendien graag nog eens herlezen. Die verscheen in een Playboy uit 1968. Uiteraard heeft Joris het magazine in zijn bezit.

Klassiekers ook voor jongeren

Na elkaars vierwieler te hebben bewonderd, is het tijd voor actiefoto’s. Op naar de nabijgelegen duinweg. Even later bulderen beide muscle cars om het hardst om maar zo goed mogelijk voor de lens van onze fotograaf te komen. Je hoort ze al van verre aankomen. Een machtig geluid, twee van die achtcilinders, enigszins weerkaatst in het zacht glooiende landschap. Sonique en Joris hebben er zichtbaar plezier in. En de Mustangs? Die doen onverstoorbaar hun werk, geen slagje doen ze verkeerd. Dan nadert het afscheid. Joris gaat terug richting de Kop van Noord-Holland, Sonique stuurt de andere kant op, naar Rijnsburg. Wij blijven achter in stilte, op wat vogelgeluiden na. Het was een prachtige dag, met bovenal de wetenschap dat klassiekers beslist niet alleen voor ouderen zijn. Sonique en Joris zijn treffende voorbeelden.

Dit is het tweede optreden van ‘onze’ Joris met zijn Mustang. Eerder dit jaar portretteerden we hem met zijn ’68'er naast onze Ford Mustang Mach-E-duurtester uit 2023.