Facelift Friday: Volvo S40/V50
Letterlijk strakgetrokken
Aan het eind van het eerste decennium van de huidige eeuw zat Volvo lekker in de facelift-flow. Waar de C30 en de C70 een compleet nieuwe neus kregen toebedeeld, moesten de S40 en V50 het met een minder heftige operatie doen.
De C30 en C70, respectievelijk Volvo’s compacte hatchback en cabriolet, ruilden in 2009 en 2010 hun traditionele Volvo-gezicht in voor een V-vormige snoet met veel sprekender, maar ook aanzienlijk smaakgevoeliger koplampen. Bij de S40 en V50 deed Volvo het enige jaren daarvoor wat rustiger aan, maar toch werd ook hier flink in de auto’s gesneden.
Op het eerste gezicht lijkt het net alsof de Zweden volstonden met een andere indeling van de verlichtingsunits en een nieuw gaasje in de grille, maar stiekem is er wel degelijk aan de vorm van de koplampen getornd. De units zijn letterlijk strakgetrokken, waarbij aanvankelijk ietwat gekromde boven- en onderzijde plaatsmaakt voor rechte, zij het niet evenwijdig lopende lijnen. Het donkere binnenwerk van het origineel werd vervangen door een lichtgrijs exemplaar.
De grille werd iets hoger en aan de onderzijde juist iets meer afgerond dan bij de eerste lichting. Bovendien verdwenen de stootstrips van de bumper voor een nog strakkere uitstraling, al maakten ze plaats voor een stel inkepingen die het gebied rond de kentekenplaat optisch met de grille verbindt.
Aan de achterzijde vallen allereerst de lichtunits op. Hier bleef de vorm weliswaar intact, maar de meer opgeruimde indeling doet toch heel wat voor het uiterlijk. Opnieuw is er een strakkere bumper, aangevuld met een breed over de klep uitgesmeerd ‘Volvo’.
Naamgeving
Voor wie zich afvraagt waarom we vandaag twee modellen behandelen, is het antwoord overigens simpel: de V50 was tussen 2004 en 2012 de stationwagonvariant van de tweede generatie S40, hoewel tweederde van zijn naam dat feit lijkt te willen ontkennen. In deze periode vond Volvo het nodig om stationwagonvarianten hoger te waarderen dan de bijbehorende sedans. Zo was de eerste S60 het sedanbroertje van de tweede V70. Alsof dat nog niet lastig genoeg is, werd deze gebrekkige logica bij de derde generatie van de V70 losgelaten. Die auto was namelijk de stationwagonversie van de tweede S80, omdat de tweede S60 inmiddels gezelschap had gekregen van een veel logischer klinkende V60. De laatste jaren is de logica weergekeerd bij de Zweden en kennen we de ‘setjes’ S60 en V60 en S90 en V90, naast een hele reeks XC-varianten.
